Έγινε η απώλεια συνήθεια μας…

Προσθήκες σε παλιότερες σκέψεις που η αλήθεια μετέτρεψε σε ερινύες…  

Δεν μπορείς να προστατέψεις αυτούς που αγαπάς…

Σκέψεις, εικόνες, στιγμές… Αναμνήσεις στοιβαγμένες στο χαρτόκουτο του χρόνου, χαμογελούν χαιρέκακα γνωρίζοντας πως σύντομα θα βγουν από την σκοτεινή αποθήκη που τις έχεις κρύψει, για να υπενθυμίσουν με τον πιο σκληρό τρόπο πως τίποτα δεν ξεφεύγει από το πεπρωμένο. Και όποτε το κάνουν, σε βρίσκουν πάντα απροετοίμαστο…

George Harrison (1943 – 2001)

Rolling Stones: 50 χρόνια και δεν έχει τελειώσει!

20.000 θεατές στο O2 Arena του Λονδίνου παρακολούθησαν το μεγαλύτερο παγκοσμίως rock συγκρότημα, που «τολμά» να βρίσκεται στο προσκήνιο 50 ολόκληρα χρόνια, σπάζοντας κάθε ρεκόρ και αποδεικνύοντας περίτρανα πως η μουσική δεν έχει όρια και δεν καταλαβαίνει από ηλικίες. Κάθε αμφιβολία που μπορεί να είχε κάποιος για όλα τα παραπάνω, εξανεμίστηκε όταν ο 69χρονος Mick Jagger ξεκίνησε τη συναυλία με το «I Want to be your man». 

Michael Hutchence (1960 - 1997)

Έφυγε ο Χρόνης Μίσσιος

«Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται. Άπαξ που λένε… Σαν μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον με αυτή την αυτόνομη μορφή της, δεν πρόκειται να ξανα υπάρξουμε ποτέ. Και εμείς τι την κάνουμε, αντί να την ζήσουμε; Την σέρνουμε από εδώ και από εκεί, δολοφονώντας την…» 

Yellow Submarine (1968)

Χοσέ Μουχίκα: Πρόεδρος κράτους & Φτωχός!

Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα έχει κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση από τους πολίτες της χώρας του δωρίζοντας κάθε μήνα το 90 τοις εκατό του μισθού του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Calexico – Algiers (2012)

Η Γεωγραφία έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στην μουσική των Calexico, ακόμα και την εποχή που έπαιζαν στους Giant Sand με τον Howe Gelb. Το ντουέτο Joey Burns και John Convertino από τις αρχές του 1990 έχουν διατυπώσει τις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες σε μεθυστικά και λεπτομερέστατα μονοπάτια, όχι μόνο διηγούμενοι θλιβερές ιστορίες ανθρώπων που διασχίζουν τα σύνορα, καταδικασμένους οδηγούς ή ανήσυχους περιηγητές, αλλά με μια περιπετειώδη μουσική που συνδυάζει τις παραδόσεις της Λατινικής Αμερικής με τους rock n’ roll ήχους της Βόρειας Αμερικής.

O tempora, o mores

Νομίζω πως πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι. Πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη, ευτυχία και υποχρέωση, που τόσο λίγοι άνθρωποι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, νοιάζονται και μάχονται νύχτα μέρα, για το καλό τόσων πολλών…

Προτάσεις (Α μέρος)

Ταινίες που έχουν ήδη κυκλοφορήσει και μπορείς να τις βρεις σε DVD είτε για ενοικίαση είτε για αγορά. 

Νίκος Καζαντζάκης

Κρασί δεν είναι, αδέρφια, η λευτεριά μήτε γλυκιά γυναίκα,

μήτε και βιος μες στα κελάρια σας μήτε και γιος στην κούνια•

έρμο τραγούδι ’ναι ακατάδεχτο και σβήνει στον αγέρα!

(«Οδύσσεια»)

John Peel

Ronnie Van Zant

La Moyo the Band

Μισή φρατζόλα ψωμί…

Όταν ήμουν μικρός, η γιαγιά και ο παππούς μου με έπαιρναν αγκαλιά και μου έδειχναν μέσα από έναν κήπο, την ζωή. Κάτω από τα δέντρα της αυλής, ανάμεσα σε λουλούδια που μοσχοβολούσαν καθώς σουρούπωνε, με μάθαιναν να ανακαλύπτω, με παρότρυναν να σκέπτομαι, μου ζητούσαν να αντιδρώ, μα πάνω απ’ όλα, με παρακαλούσαν να μην αδικώ…

Janis Joplin

Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά…

Κάποτε δεν υπήρχε το ίντερνετ. Η πληροφορία ήταν πολύ δύσκολο να αναμεταδοθεί και οι προσπάθειες γίνονταν κυρίως με αφίσες, περιοδικά, φυλλάδια και fanzines. Συχνά, τον ρόλο του οργανωτή έπαιζαν κάποια ραδιόφωνα (κυρίως πειρατικά) με ελάχιστη όμως ακροαματικότητα και εξίσου ελάχιστη απήχηση. Ο κόσμος έπεφτε σε βαθύ λήθαργο και θεωρούσε «γραφικές» τις λίγες φωνές που πάσχιζαν να μεταδώσουν πληροφορία, αφύπνιση και έκκληση για ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα κάποιοι να δρουν ανενόχλητοι. Η μη πίστη στους γραφικούς ήταν τότε το άλλοθι μας. Τώρα όμως δεν υπάρχουν δικαιολογίες…

John Bonham (1948 - 1980)

Led Zeppelin - Celebration Day

Ήταν 10 Δεκεμβρίου το 2007 όταν πραγματοποιήθηκε η ιστορική επανένωση των Led Zeppelin για μια μοναδική συναυλία στην 02 Arena του Λονδίνου, η πρώτη μετά απο 27 ολόκληρα χρόνια! Η συναυλία έγινε για να τιμήσουν την μνήμη του Ahmet Ertegun, φιλου τους και ιδρυτή της Atlantic Records.

Καλό Χειμώνα...

Ένα κοινωνικό φαινόμενο (!) το οποίο συζητιέται αρκετά στις παρέες, είναι πως όσοι κατάφεραν φέτος να κάνουν διακοπές πέρασαν πραγματικά καλά! Δεν έχουν ιδιαίτερα πράγματα να διηγηθούν, δεν έχουν να μοιραστούν έντονες στιγμές, δεν έκαναν γενικότερα κάτι το αξιομνημόνευτο, όμως, τα πέρασαν πολύ καλά. Η εξήγηση αυτού του πρωτόγνωρου (για κάποιους) φαινόμενου, είναι τόσο απλή που σαφώς και προβληματίζει.

Ραντεβού κάπου στον Σεπτέμβρη…

Μου είναι πολύ δύσκολο να γράφω. Τα δάχτυλά δεν προλαβαίνουν με τίποτα τον ειρμό των σκέψεων μου και κάθε φορά νιώθω πως αυτό που ήθελα να πω είτε δεν έγινε κατανοητό είτε δεν ολοκληρώθηκε. Από την άλλη βέβαια, πιστεύω πως ποτέ δεν θα μπορέσω να γίνω κατανοητός και πως ποτέ δεν θα ολοκληρώσω τις σκέψεις μου…

Cat Stevens

Οι Υπερήφανοι Ξεπεσμένοι & η οικογένεια Κλικλίκου

Ζούμε ένα πικρό και μοναχικό καλοκαίρι, με τις πόλεις γεμάτες και τα νησιά αδειανά, με εξωφρενικά πολιτικά παραπτώματα και ψεύδη, με αθλητικές συγκινήσεις (Panem et circenses) και τρελές αλλαγές της θερμοκρασίας και από την άλλη, η οικογένεια Κλικλίκου να πραγματοποιεί τις απειλές της και η μετάβαση στην ψηφιακή τηλεόραση να αποτελεί πραγματικότητα! Είμαστε όλοι υπερήφανοι που θα μπορούμε πλέον να παρακολουθούμε τις Τούρκικες υπερπαραγωγές σε High Definition…

Πέρασαν 50 χρόνια…

Στις 12 Ιουλίου του 1962 οι Rolling Stones που τότε ονομάζονταν The Rollin' Stones έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση παίζοντας μουσική για το κοινό του κλαμπ Marquee στο Λονδίνο.

Κρίση ταυτότητας

Τον τελευταίο καιρό, μέσα σε όλο αυτόν τον χαμό (προεκλογικό & μετεκλογικό) και την αρνητική στάση διαφόρων (ντόπιων και «εταίρων») απέναντι στην Ελλάδα, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο την «λήθη» στην οποία βυθιζόμαστε και την απώλεια εκείνου του κάποτε υψηλού φρονήματος που υποτίθεται ότι μας διακατείχε ως λαό…

Πονάει (part 2)

Δεν θα σχολιάσω τίποτα. Δεν εχω να πω κάτι. Δες και προβληματίσου, όσο και αν σε πονέσει...

Η αβάσταχτη βαρύτητα της ουτοπίας

Ξύπνησα πολύ ευδιάθετος σήμερα. Εδώ και 2 εβδομάδες ξυπνάω έτσι και νιώθω τόσο ξεκούραστος και γεμάτος ενέργεια όσο ποτέ. Από την στιγμή που σταμάτησαν οι ψεκασμοί, νομίζω πως όλος ο κόσμος ξυπνάει ξεκούραστος και ευδιάθετος και αυτό σαφώς και έχει συντελέσει σε όλη αυτή την έκρηξη παραγωγικότητας, πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα.

Ανύπαρκτα διλήμματα (εκεί που τελειώνει η λογική…)

Κάτι που απασχόλησε ιδιαίτερα όλους μας με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές, είναι αυτό το άθλιο παιχνίδι που στήθηκε για μια ακόμη φορά στις πλάτες μας και αφορούσε τις περιβόητες συνεργασίες. Μερικές φορές απορώ με την ηλιθιότητα που δείχνουμε σε κάποια σημαντικά θέματα, με την ευκολία που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παραπλανηθεί και με το πώς καταλήγουμε τελικά να αναπαράγουμε όσα μας βομβαρδίζουν καθημερινά.

Empty Frame – They think We Are Eskimos (2011)

Οι Empty Frame γεννήθηκαν το 2005 και μπορούμε πλέον να πούμε με σιγουριά πως αποτελούν μια από τις πιο πολυσυζητημένες μπάντες της ελληνικής alternative σκηνής. Έρχονται με το πρώτο τους album “They think We Are Eskimos” και μας υπόσχονται ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι γεμάτο λυρισμό, που κορυφώνεται με άψογες συναισθηματικές ενορχηστρώσεις

Το πρόσωπο του Τέρατος

«όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του Τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει… Ο Φρανκεστάιν έγινε πόστερ και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Από την ώρα που ο Φρανκεστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου ο κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται…»

(Μάνος Χατζιδάκις)

Η «εκ του ασφαλούς» αισιοδοξία

Τις δύσκολες αυτές ημέρες που αρκετοί (όχι όλοι) βιώνουμε, το ανεπίσημο κίνημα που έχει εμφανιστεί είτε από το πουθενά, είτε ως υπόλειμμα αλλοτινών εποχών και καταστάσεων, είναι αυτό των «αισιόδοξων». Απαρτίζεται κυρίως από ανθρώπους που δεν έχουν χάσει ακόμη αρκετά, δεν έχουν χάσει τίποτα, από οπαδούς ανατολίτικων φιλοσοφιών και από ορισμένους που πεισματικά είτε από αφέλεια είτε από συνειδητή επιλογή, αρνούνται την τωρινή πραγματικότητα.

Παράδεισος η Κόλαση;

Πρόκειται για ενα απλό ανέκδοτο (η μήπως όχι;) που λόγω προεκλογικών υποσχέσεων, μπορεί να εξηγήσει κάποια πραγματάκια στους πλέον αμετανότητους και όσους εξακολουθούν να πιστεύουν "θα" και υποσχέσεις...

Get A Life!

Άπειρες φορές έχουμε ακούσει αλλά και διαπιστώσει πως το ποδόσφαιρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Το ίδιο πάνω κάτω μπορείς να πεις και για το πολιτικό σύστημα η πιο σωστά για αυτούς που συντηρούν και συμμετέχουν σε αυτό το πολιτικό σύστημα. Να όμως που ποδόσφαιρο και πολιτική είναι στην ουσία το ίδιο πράγμα.

Verbal Delirium - So close and yet so far away (2010)

Ένα μουσικό σχήμα που δεν συναντάς συχνά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Τόσο ο ήχος αλλά και ο στίχος των τραγουδιών τους, μαρτυρούν μια μπάντα με φαντασία, συναίσθημα, λυρισμό και πολύ δουλειά.

Warriors Of The world...United!

Μια σκέψη που μετατρέπεται σε εικόνες, εικόνες που μεταδίδουν σκέψεις και ενα τραγούδι που εκφράζει συναισθήματα...

Μίκης Θεοδωράκης «Η Αλήθεια για την Ελλάδα»

 

Ένα άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη που απευθύνεται προς την Διεθνή Κοινή Γνώμη. Ίσως το έχεις διαβάσει και αλλού, όμως θεωρώ οτι τέτοιες αναμεταδόσεις βοηθούν ώστε να μην χαθούν κάποια κείμενα...

12 Φεβρουαρίου 2012

Είμαι ένας από τους ελάχιστους που εκείνη την βραδιά πίστεψα πως πολλά πράγματα μπορούσαν να αλλάξουν. Ήταν η μεγάλη ευκαιρία άλλωστε. Μια μοναδική στιγμή που πολλά θα μπορούσαν να συγχωρεθούν και ακόμα περισσότερα να ξεχαστούν. Μια ακόμα σελίδα στη νεότερη ιστορία που θα μπορούσες μετά από χρόνια να διδάξεις στα παιδιά σου, χωρίς ντροπή, χωρίς υπεκφυγές.

Κατέληξα τελικά, ένας από τους πολλούς που για μια ακόμη φορά, γελάστηκαν…

Άνθρωποι του βούρκου

Πολλές φορές ξεκινώ να γράψω κάτι αλλά σταματώ μόλις πληκτρολογήσω τον τίτλο. Θέλω να μιλήσω για μουσική, για κινηματογράφο, για στιγμές ξεχωριστές ή φανταστικές, μα ξαφνικά δεν μπορώ.

Σωστές αντιδράσεις...