Φτιάχνω την νοσταλγική μου ατμόσφαιρα καθισμένος μεσάνυχτα στο σκοτεινό μπαλκόνι με μοναδικό φωτισμό την άχρωμη λάμψη της οθόνης του κινητού, συνθέτοντας ένα ακόμα μήνυμα που δεν θα φθάσει ποτέ τον παραλήπτη του. Ταξιδεύει, αναζητά, μα δεν βρίσκει τον δρόμο… Έχω λίγη Σούμα φυλαγμένη από πέρυσι το Καλοκαίρι. Την κρατούσα για απόψε, για να έχει αυτή η βραδιά κάτι από το άρωμα του νησιού. Είναι δυνατή μα ευκολόπιοτη. Να ξεδιψάσει η μελαγχολία μήπως και μαλακώσει, να ζαλιστεί η μοναξιά μήπως την πάρει ο ύπνος. Εκατοντάδες στιγμές τρεμοσβήνουν ψηλά στον ουρανό, έπειτα πέφτουν, γεμίζοντας ευχές το ποτήρι μου. Τις πίνω λαίμαργα. Η σούμα είναι πιο νόστιμη αν συνοδεύεται με ευχές, μεθάει πιο γλυκά αν αραιώνεται με στιγμές…. Στην υγειά σου…
