crawl

Somewhere over the rainbow...

koumpia

Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

Προσμένοντας την Άνοιξη…


Ένας ακόμη Μάρτιος... Η φύση, ο κόσμος, τα όνειρα, οι ελπίδες, προετοιμάζονται για μία ακόμη Άνοιξη, και εκείνοι που την προσμένουν μα δεν έρχεται, φυλακισμένοι σε μια πραγματικότητα που δεν συνυπάρχει με αυτή των άλλων, παρακολουθώντας την θάλασσα να φορά τα καλά της ή ένα χελιδόνι να επισκέπτεται χαρούμενο ότι είχε, προσωρινά, αφήσει, σκύβουν το κεφάλι και προσεύχονται. Προσεύχονται να έρθει ξανά η Άνοιξη…

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2024

Στην στάση…

Όλη η ζωή σε μια στάση λεωφορείου… Μια στάση άλλοτε γεμάτη κόσμο κι άλλοτε έρημη σαν να την εγκατέλειψαν. Μια στάση που θα την προσπεράσεις γιατί δεν ξέρεις πώς να την διεκδικήσεις. Που πάει το λεωφορείο; Γιατί αρπάζει, αδίστακτα, ότι επιθυμούμε πριν να το χορτάσουνε τα μάτια μας;

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024

Πάει κι αυτό…

2024  Στιγμές άσκοπης, χαμένης ζωής, σημάδια στην άμμο που κυλά πολύ βιαστικά στην κλεψύδρα του χρόνου και όνειρα… Μόνο όνειρα. Σε λίγο τα χρόνια μακριά σου θα είναι περισσότερα από εκείνα κοντά σου…

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023

30 Νοέμβρη


Είναι κάτι μοναδικές στιγμές, που η γλώσσα είναι φτωχή, τα λόγια άχρηστα και ίσα ίσα, τότε είναι που θέλεις να πεις τα πιο πολλά… Τότε ο άνθρωπος τραγουδάει ή παραμιλά. Μα ούτε κι αυτό είναι αρκετό. Στο τέλος λύνεται στο κλάμα. Και τότε μπορεί να μην τα λέει όλα, λέει όμως αρκετά… *

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2023

Νύχτες που ο άνεμος ψιθυρίζει ιστορίες του χθες…

 
 
Τα όνειρα συχνά μας θυμίζουν όσα θαρρούμε πως έχουμε ξεχάσει. Ημέρες που έγιναν τραγούδια, αναμνήσεις που είναι συναισθήματα, βιβλία που λένε κουβέντες, δρόμοι που δεν σταματήσαμε ποτέ να τους περπατάμε, ομίχλη εκεί που κάποτε βλέπαμε καθαρά, στιγμές κρησφύγετο της απουσίας, ζωή που καθορίζει η απώλεια. Όλα εκεί, τις νύχτες που ο άνεμος ψιθυρίζει ιστορίες τους χθες…

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2023

Προσπερνώντας...

Έχουμε την άδικη τάση να προσπερνάμε. Όχι να ξεπερνάμε, να προσπερνάμε. Έτσι, τουλάχιστον, νομίζω. Γιατί κάτι που μας στιγμάτισε, κάτι που βρήκε κάποια στιγμή μια θέση στην καρδιά μας, που έδωσε, έστω για λίγο, νόημα στην ύπαρξη μας, νομίζω, δεν ξεπερνιέται. Και προσπαθούμε, με κάθε τρόπο, με κάθε θυσία, να το προσπεράσουμε…

Κυριακή 13 Αυγούστου 2023

Χρόνια πολλά


Φτιάχνω την νοσταλγική μου ατμόσφαιρα καθισμένος μεσάνυχτα στο σκοτεινό μπαλκόνι με μοναδικό φωτισμό την άχρωμη λάμψη της οθόνης του κινητού, συνθέτοντας ένα ακόμα μήνυμα που δεν θα φθάσει ποτέ τον παραλήπτη του. Ταξιδεύει, αναζητά, μα δεν βρίσκει τον δρόμο… Έχω λίγη Σούμα φυλαγμένη από πέρυσι το Καλοκαίρι. Την κρατούσα για απόψε, για να έχει αυτή η βραδιά κάτι από το άρωμα του νησιού. Είναι δυνατή μα ευκολόπιοτη. Να ξεδιψάσει η μελαγχολία μήπως και μαλακώσει, να ζαλιστεί η μοναξιά μήπως την πάρει ο ύπνος. Εκατοντάδες στιγμές τρεμοσβήνουν ψηλά στον ουρανό, έπειτα πέφτουν, γεμίζοντας ευχές το ποτήρι μου. Τις πίνω λαίμαργα. Η σούμα είναι πιο νόστιμη αν συνοδεύεται με ευχές, μεθάει πιο γλυκά αν αραιώνεται με στιγμές…. Στην υγειά σου…

Κυριακή 6 Αυγούστου 2023

Καλοκαίρι 2023

Γύρισα από την δουλειά και βγήκα στο μπαλκόνι να απλώσω τα βρεγμένα ρούχα της δουλειάς, τα βρεγμένα υπολείμματα καθημερινότητας. Άνθρωποι περπατούν κάτω στον δρόμο σέρνοντας τα πόδια τους, κάποιοι σέρνοντας το σκυλάκι τους, άλλοι σέρνοντας την ζωή τους…

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2023

20 Μαρτίου 2023

Ακόμα ένας χρόνος… Ακόμη μια Άνοιξη που πρέπει ν’ αντέξεις κοιτάζοντας κρυφά την ευτυχία των άλλων στους δρόμους και τα παγκάκια, χωρίς φθόνο, μόνο μ’ εκείνο το πικρό παράπονο που, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, διαγράφεται διαρκώς στα μάτια που συνήθισαν να κρυφοκοιτάζουν… 

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2023

Έφτασα…

Κάθε μέρα που περνά υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο η ζωή. Κάθε λεπτό που περνά ο άνθρωπος χάνει την αξία του. Ζούμε μονάχα για να συντηρούμε ότι αργοπεθαίνει, αδίστακτους αλαζόνες και την ματαιότητα όσων στοιβάζουν στις τσέπες τους θλίψη και πόνο. Ξυπνάς το πρωί και αν φθάσεις μέχρι τη νύχτα το οφείλεις μονάχα στην τύχη. Αφήσαμε την αδιαφορία να σαπίσει το αίμα μας υπηρετώντας έτσι το κακό χωρίς καμία αντίδραση. Επιτρέψαμε στην απαξίωση να υποσκελίσει την δράση, την άποψη, την οργή. Έτσι, χωρίς να το προσέχουμε, ότι συμβαίνει συμβαίνει με την συγκατάθεση μας...

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022

Samos 2021 (απόσπασμα)

Το Καλοκαίρι περνά χωρίς, ξανά, να το καταλαβαίνω, με την ίδια ταχύτητα που περνούσε όλα αυτά τα χρόνια (πάρα πολύ γρήγορα και, ταυτόχρονα, βασανιστικά αργά), χωρίς όμορφα βράδια, χωρίς θάλασσα…Εκτός από το περσυνό, εκείνο του ’21, που, τώρα που το αναπολώ, δεν είμαι σίγουρος αν όντως υπήρξε. Για να νιώσω πως υπήρξε, πρέπει να το περιγράψω (κάτι που δεν έκανα ποτέ σε κανέναν – και πόσο το ήθελα…) και να μοιραστώ επιτέλους όσα ήλπιζα κι επιθυμούσα να μοιραστούμε…

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2022

Συνάντησα την ζωή μου…


Χαμένος σε σκέψεις, με βήμα αργό, δοκιμάζοντας τα καινούργια ακουστικά σ’ ένα αγαπημένο μας τραγούδι, έπεσα απρόσμενα μπροστά της. 

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2021

Ταξίδι...

Κάθε φορά που νομίζω πως κάτι αφαιρώ από την ταλαιπωρημένη βαλίτσα, κάτι, ως δια μαγείας, όλο προστίθεται. Όσο την αδειάζω, τόσο εκείνη γεμίζει! Αν εγώ αφαιρώ πράγματα (ρούχα, βιβλία, μπιχλιμπίδια που – προφανώς – δεν θα τα χρειαστώ ποτέ) εκείνη τι προσθέτει και δεν μπορώ μετά να την κλείσω;

Τρίτη 22 Ιουνίου 2021

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021

20/3 - somewhere over the rainbow…

Όμορφη βραδιά, και η βροχή αβέβαιη – όπως εγώ – να μην μπορεί να αποφασίσει αν θα στείλει το μήνυμα της… Παρέες να περπατούν «απολαμβάνοντας» τις 2 επιπλέον ώρες «ελευθερίας» που τους δόθηκαν. Εαρινή ισημερία… Χρόνια τώρα την ονειρεύομαι την Άνοιξη: χαμογελάει με κείνα τα υπέροχα μπλε μάτια, κουρνιάζει σα μικρό παιδάκι στην αγκαλιά μου, παλεύει με τις ανασφάλειες της και, σαν αποκοιμηθεί, ταξιδεύει ψηλά πάνω από το ουράνιο τόξο… Την ονειρεύομαι συνέχεια, την προσκαλώ συνέχεια, δεν τολμά να έρθει. Όμως η ζωή χωρίς την Άνοιξη, είναι πολύ μοναχική, πολύ σκληρή, πολύ άδικη…

Τρίτη 16 Μαρτίου 2021

Ο Ροκ Περιπλανητής

Ψηλός, λεπτός, με εκείνο το μακρύ (συνήθως) μαλλί που αντιστεκόταν σθεναρά στον χρόνο, με την ζεστή, βραχνή φωνή στο μικρόφωνο – ο ήχος που νιώθεις πως έχει η καλή συντροφιά- ο Γιώργος, ο γερόλυκος της ροκ και αιώνια ρομαντικός μουσικός περιπλανητής, ο φωτογράφος με την ευαίσθητη ματιά, ο γλυκός άνθρωπος, ο αθεράπευτος εραστής του φλερτ, με την κακή αγγλική προφορά και την αστείρευτη αγάπη του για τη μουσική και το ραδιόφωνο, ο παραγωγός που πήγαινε άυπνος για δουλειά μετά από ατέλειωτες ώρες πίσω από το μικρόφωνο, το «φιλαράκι», έφυγε χωρίς να μου το πει, γράφοντας απλά πριν λίγες μέρες ένα ειρωνικά ανορθόγραφο «διάλυμα»… Από τι έκανες διάλειμμα ρε Γιώργο; Γιατί να το κάνεις;

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2021

Μάρτιος 2021 (!)


Ξύπνησα κουρασμένος ένα ακόμα πρωί, άνοιξα δειλά το παράθυρο, είδα τον ήλιο να λάμπει αγνοώντας επιδεικτικά την πραγματικότητα και συνειδητοποίησα – έκπληκτος - πως ήρθε ο Μάρτιος. Ένας ακόμα Μάρτιος… Πέρασε στ’ αλήθεια άλλος ένας χρόνος; Ήρθε άλλος ένας Μάρτιος; Ο μήνας που φέρνει την Άνοιξη, ο μήνας της πιο όμορφης στιγμής στην ζωή μου, ήρθε ξανά… Πότε έφυγε; Γιατί έφυγε; Βλέπω να έχουν περάσει τέσσερεις μα είναι σα να πέρασε μονάχα…μια ανάσα…

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

Νοέμβρης

 

“Βράδιαζε και στο βάθος του φθινοπωρινού δρόμου λιγόστευε όλο και πιο πολύ το φως, σα να τέλειωνε για πάντα ο κόσμος…” (Τ. Λειβαδίτης) 

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

Αλλάζοντας ώρα...

Αυτή η Κυριακή, αυτή που την αναγκάζουμε να στέλνει τον χρόνο μια ώρα πίσω δίνοντας ακόμη περισσότερο χώρο στο σκοτάδι, που την σπρώχνουμε να βυθίσει τον ήλιο στην θάλασσα τόσο νωρίς, πάντα την σιχαινόμουν - κι ας μην είναι δικό της το φταίξιμο. Όπως με τους ανθρώπους… Συχνά τους «σιχαινόμαστε» για λάθη που οι ίδιοι δεν ευθύνονται…

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2020

Θα 'θελα να 'μουν εκεί...


Όταν δεν μπορώ να βρίσκομαι εκεί όπου επιθυμώ να βρίσκομαι, εκεί που βρίσκεται η καρδιά μου, μπαίνει σε λειτουργία ο μοναδικός μηχανισμός που απέμεινε να δουλεύει ακόμη καλά: η φαντασία μου! Κλείνω τα μάτια για να δω με την καρδιά και, για λίγες στιγμές, μέρη, άνθρωποι, σπίτια, ήχοι, παίρνουν σχήματα οικεία, τις μορφές της λαχτάρας και της επιθυμίας. Τα ταξίδια που κάνουμε με το νου είναι μερικές φορές πιο αληθινά, γιατί τα συνοδεύει πάντα η επιθυμία…

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020

Χρυσόψαρα (μια αληθινή και αλληγορική ιστορία…)


Σκέφτομαι, κοιτάζοντας την άδεια τετράγωνη γυάλα που φιλοξένησε για λίγο δυο ζωούλες που θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μου, πως εκείνο το γλυκό παρακλητικό «πλατάγισμα» στην επιφάνεια του νερού, ήταν ένας από τους πιο όμορφους ήχους στον κόσμο…

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020

Σου μίλησα ποτέ για τον Ennio Morricone;


Κάποιος μου είχε πει κάποτε, πως οι πραγματικά σημαντικοί άνθρωποι στην ζωή μας είναι αυτοί που μας γνωρίζουν νέες μουσικές και μας κάνουν να τις αγαπήσουμε. Μουσικές που ίσως δεν άκουγες ποτέ, που πίστευες πως ποτέ δεν θα σου άρεσαν, και γίνονται ξαφνικά κομμάτι της ζωής σου…

Πέμπτη 28 Μαΐου 2020

Η στιγμή που θυμίζει πως είναι να κάνεις όνειρα…


Ήταν από τις ελάχιστες φορές που ο ουρανός έκλεψε για λίγο το βλέμμα μου από την θάλασσα… Όχι πολύ. Είναι αδύνατο άλλωστε. Μόνο όσο χρειάζεται η απρόσμενη στιγμή που θυμίζει πως είναι να κάνεις όνειρα…

Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Καραντίνα


Ας πούμε πως κουβεντιάζουμε… Έχουμε πολλά να πούμε. Για ανησυχίες, για το μέλλον, για την καθημερινότητα μας, για θεωρίες συνομωσίας… Παίρνοντας μία ακόμη φορά προστατευτική στάση για να μην σε ανησυχήσω η σε ταράξω, επιχειρώντας να υιοθετήσω το ύφος εκείνων που προσπαθούν να δουν θετικά κάτι εξαιρετικά σκοτεινό, σκοντάφτω στις ίδιες μου τις σκέψεις. Γιατί βλέπω πως χειρότερο από τις θεωρίες συνομωσίας είναι οι θεωρίες ελπίδας…

Τρίτη 7 Απριλίου 2020

Στο σκοτάδι είναι πιο εύκολο να δεις…


Θυμήθηκα απόψε εκείνο το αγόρι με τα μελαγχολικά μα πάντα χαμογελαστά μάτια που έχτιζε κάστρα στην άμμο αγνοώντας τις επιθέσεις των κυμάτων. Ένα αγόρι που κάποτε θέλησε να βάψει μαύρο το δωμάτιο του γιατί προαισθανόταν ένα μέλλον με το ίδιο χρώμα. Θυμήθηκα εκείνο το αγόρι που πίστευε, ονειρευόταν, έλπιζε, δημιουργούσε, ερωτευόταν, φανταζόταν και δεν υποπτεύθηκε ποτέ πως η ζωή του θα έμπαινε σε καραντίνα…

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020

20/3/2020


Ένα τραγούδι… Τόσα χρόνια, τόσες στιγμές, τόσα όνειρα, ένα τραγούδι… Η μελωδία του σε κάνει να χαμογελάς αλλά και να δακρύζεις. Ένα τραγούδι που πάντα έλεγε όσα δεν ειπώθηκαν, που έδινε όσα δεν κατόρθωναν να δοθούν. Ένα τραγούδι. Δεν έχω κάτι άλλο…
Όλα Τα Γίδια Είναι Ίδια - olatagidia.blogspot.com