George Harrison (1943 – 2001)

Ο George Harrison (MBE: Member of the Most Excellent Order of the British Empire) γεννήθηκε στο Λίβερπουλ της Αγγλίας στις 25 Φεβρουαρίου το 1943 και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την αγάπη του για την μουσική. Έχει δηλώσει πως στα 13 του χρόνια και ενώ οδηγούσε το ποδήλατο του, είχε κάτι σαν αποκάλυψη: άκουσε από ένα κοντινό σπίτι το "Heartbreak Hotel" του Elvis Presley και ήταν αυτή η μαγική στιγμή που τον ώθησε να ασχοληθεί με το  rock and roll.

Από τα 14 είχε μανία με τις κιθάρες! Τις χάζευε στις βιτρίνες, τις ζωγράφιζε στα μαθητικά βιβλία… Έπεισε την μητέρα του να του δώσει χρήματα και αγόρασε την πρώτη του ακουστική κιθάρα, μια Dutch Egmond flat top. Ενώ σπούδαζε στο Liverpool Institute, δημιούργησε μαζί με τον αδερφό του Peter και έναν φίλο του τον Arthur Kelly, μια skiffle (groups με στοιχεία jazz, blues, folk που παίζουν συνήθως με αυτοσχέδια όργανα) μπάντα, τους Rebels. Εκείνη την εποχή, στο σχολικό λεωφορείο, γνωρίστηκε με τον Paul McCartney, που ήταν 8 μήνες περίπου μεγαλύτερος του και ο οποίος αργότερα έγινε μέλος των  the Quarrymen, του συγκροτήματος που είχε φτιάξει ο John Lennon.

Ο Harrison δοκίμασε την τύχη του στους Quarrymen (η skiffle εκδοχή των Beatles) παίζοντας σε οντισιόν το "Guitar Boogie Shuffle" του  Bert Weedon, τον Μάρτιο του 1968, σε ηλικία 14 ετών, με τον Lennon να φέρνει αντιρρήσεις για την συμμετοχή στο group ενός 14χρονου. Για να τους πείσει, έπαιξε άλλη μια φορά κιθάρα σε συνάντηση που κανόνισε ο McCartney, στο πάνω κατάστρωμα ενός λεωφορείου! Αρχικά συμπλήρωνε κιθαριστικά μέρη στο group όποτε χρειαζόταν και όταν έκλεισε τα 15 του χρόνια, ο Lennon τον αποδέχθηκε ως κανονικό μέλος. 

Μετά την αποχώρηση κάποιων μελών για σπουδές, η μπάντα αλλάζει όνομα σε Beatles (πρόταση του Stu Sutcliffe που ενσωματώθηκε στην παρέα το 1960, ως φόρος τιμής στους Buddy Holly and the Crickets) και ο Harrison θα αρχίσει να αποκτά εμπειρία στην κιθάρα, παίζοντας σε κάποια κουαρτέτα, παίρνοντας μαθήματα από τον Tony Sheridan, αλλά κυρίως ασχολούμενος με την μπάντα, θέτοντας τα θεμέλια του ήχου των Beatles και του ήσυχου αλλά και επαγγελματικού ρόλου του ιδίου στην μπάντα, ρόλος που σύντομα θα συμβάλλει στην φήμη του ως "the quiet Beatle".

Το πρώτο τους single "Love Me Do" με τον Harrison να παίζει με μια Gibson J-160E, έφτασε στο νούμερο 17 στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου το1962 και από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ τους, «Please Please Me», στις αρχές του 1963, οι Beatles είχαν γίνει διάσημοι και ξεκινούσε η περιβόητη Beatlemania.

Η δημοτικότητα των Beatles οδήγησε σε μια επιτυχημένη περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και την παραγωγή της ταινίας «A Hard Day's Night» κατά την οποία ο Harrison συνάντησε τη μελλοντική του σύζυγό, Pattie Boyd. Το 1965 στις τιμές των γενεθλίων της Βασίλισσας (Queen's Birthday Honours) και οι τέσσερις Beatles θα διοριστούν ως νέα Μέλη του Τάγματος της βρετανικής αυτοκρατορίας (MBE). Ο Harrison που ο ρόλος του στην μπάντα ήταν αυτός του προσεχτικού μουσικού που ελέγχει αν όλα τα όργανα είναι σωστά κουρδισμένα, από το 1965 και το album «Rubber Soul» εξελισσόταν σε έναν μουσικό σκηνοθέτη, οδηγώντας τους υπόλοιπους, με το έντονο ενδιαφέρον του στους the Byrds και τον Bob Dylan, σε πιο folk-rock ψυχεδελικά μονοπάτια και στην ινδική μουσική, μελετώντας το sitar. Η μουσική συμμετοχή του Harrison με τους Beatles έφτασε στο αποκορύφωμά της με το «Revolver» το 1966, με τη συμβολή του σε τρία τραγούδια και νέες μουσικές ιδέες.

Μέχρι το 1967, τα ενδιαφέροντα του φαίνονται να απομακρύνονται από τους Beatles και η συμμετοχή του στο θεματικό album «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» αποτελείται κατά κύριο λόγο από το τραγούδι του "Within You Without You", στο οποίο δεν έπαιξε κανένα άλλο «σκαθάρι» και το οποίο ξεχωρίζει για την διαφορετικότητα του από τις υπόλοιπες συνθέσεις του album.

Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του «The Beatles» (κοινώς γνωστό ως «White Album») το 1968, υπήρχαν πολλές εντάσεις στην μπάντα, με τον ντράμερ Ringo Starr, να τους εγκαταλείπει όλο και πιο συχνά. Τα προβλήματα συνεχίστηκαν και το 1969 στην διάρκεια της ηχογράφησης του album (και ταινίας) «Let It Be». Απογοητευμένος από τις κακές συνθήκες εργασίας, την δημιουργική απεμπλοκή του  Lennon από την μπάντα και αυτό που αντιλαμβανόταν ως μια αυταρχική στάση από τον McCartney, ο Harrison θα εγκαταλείψει το συγκρότημα στις 10 Ιανουαρίου, αλλά μετά από διαπραγματεύσεις με τους άλλους Beatles, θα συμφωνήσει να επιστρέψει δώδεκα ημέρες αργότερα.

Οι σχέσεις μεταξύ των Beatles ήταν πιο εγκάρδιες, αν και παρέμεναν τεταμένες, κατά τις ηχογραφήσεις του «Abbey Road», που έμελλε να είναι και το τελευταίο album της μπάντας. Το «Abbey Road» περιελάμβανε δύο καταπληκτικές συνθέσεις του Harrison, τα "Here Comes the Sun" και "Something". Για το δεύτερο μάλιστα, ο Frank Sinatra που το τραγούδησε, έχει δηλώσει πως πρόκειται για "το μεγαλύτερο ερωτικό τραγούδι των τελευταίων πενήντα ετών".

Η τελευταία ηχογράφηση του Harrison με τους Beatles πριν από την διάλυση της μπάντας, ήταν στις 4 Ιανουαρίου το 1970. Ο Lennon, είχε εγκατέλειψε τον περασμένο Σεπτέμβριο και δεν παρέστη σε αυτές τις ηχογραφήσεις. 

Πριν την διάλυση των Beatles ο George Harrison είχε ήδη κυκλοφορήσει 2 solo albums, τα «Wonderwall Music» και «Electronic Sound». Αυτά τα albums ήταν κυρίως ορχηστικά. Το πρώτο ήταν για το soundtrack της ταινίας «Wonderwall» και εκεί θα παντρέψει δυτικούς με ινδικούς ήχους, ενώ το δεύτερο ήταν πειραματικό και χρησιμοποίησε Moog synthesizer (αναλογικό συνθεσάιζερ που σχεδιάστηκε από τον Dr. Robert Moog). Όμως, μόνο όταν αποχώρησε από τους Beatles κυκλοφόρησε αυτό που όλοι ονομάζουν πρώτο σόλο album του, το θρυλικό και ιδιαίτερα επιτυχημένο «All Things Must Pass» του 1970.

Το 1988, ο Harrison έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία των θρυλικών Traveling Wilburys με τους Jeff Lynne, Roy Orbison, Bob Dylan, και Tom Petty, όταν συγκεντρώθηκαν στο γκαράζ του Dylan για να ηχογραφήσουν ένα επιπλέον κομμάτι για ένα B- Side σε ένα single του Harrison. Το τραγούδι ήταν το "Handle With Care" και η δισκογραφική εταιρεία παρατήρησε πως ήταν πολύ καλό για να μπει απλά σε ένα b-side, ζήτησε λοιπόν ολόκληρο album. Το εκπληκτικό «Traveling Wilburys Vol. 1» κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1988 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία (αν και αρχικά όλοι οι μουσικοί εμφανίζονταν με ψευδώνυμα – τα δήθεν αδέλφια και γιοί κάποιου Charles Truscott Wilbury, Sr).

Μετά τον θάνατο του Roy Orbison στα τέλη του 1988, το συγκρότημα συνέχισε με 4 μέλη. Αν και το «Traveling Wilburys Vol. 3» ήταν η δεύτερη κυκλοφορία τους, το άλμπουμ ονομάστηκε επίτηδες Vol. 3, από τον Harrison, με σκοπό να μπερδέψουν τον κόσμο!

Οι Wilburys δυστυχώς δεν έπαιξαν ποτέ ζωντανά και έπαψαν ανεπίσημα να υπάρχουν, μετά την κυκλοφορία του Vol. 3.

Ο Harrison με την πάροδο του χρόνου είχε γίνει θαυμαστής του ινδικού πολιτισμού και μυστικισμού, κάτι που πέρασε και στους άλλους Beatles. Κατά τη διάρκεια ενός προσκυνήματος στη Βομβάη με τη σύζυγό του Pattie, μελέτησε το σιτάρ, συναντήθηκε με αρκετούς γκουρού και επισκέφθηκε διάφορους ιερούς τόπους. Το 1968, ταξίδεψε στο Rishikesh στη βόρεια Ινδία με τους Beatles για να κάνουν διαλογισμό με τον Yogi, Maharishi Mahesh. Το καλοκαίρι του 1969, κυκλοφόρησε το single "Hare Krishna Mantra", με την συμμετοχή των πιστών του ναού Radha Krishna του Λονδίνου. Λίγο καιρό αργότερα έγινε αφοσιωμένος οπαδός της παράδοσης Hare Krishna και παρέμεινε χορτοφάγος μέχρι τον θάνατο του.

Ο Harrison σεβόταν ιδιαίτερα ανθρώπους άλλων θρησκειών και πίστευε σε έναν ενωμένο ιερό σκοπό. Κάποτε είχε πει:

«Όλες οι θρησκείες είναι τα κλαδιά ενός μεγάλου δέντρου. Δεν έχει σημασία πως Τον αποκαλείς, αρκεί να Τον αποκαλείς. Ακριβώς όπως οι κινηματογραφικές εικόνες εμφανίζονται να είναι πραγματικές αλλά είναι μόνο συνδυασμοί του φωτός και της σκιάς, έτσι είναι η παγκόσμια ποικιλία, μια αυταπάτη. Οι πλανητικές σφαίρες, με τις αμέτρητες μορφές της ζωής τους, δεν είναι τίποτε άλλο από κοσμικές κινούμενες εικόνες. Οι αξίες κάποιου μπορούν να αλλάξουν ριζικά όταν τελικά πειστεί πως η δημιουργία είναι μόνο μια μεγάλη κινηματογραφική ταινία και όχι εκεί αλλά παραπέρα, βρίσκεται η προσωπική του απόλυτη πραγματικότητα…» 

Ο George Harrison συμμετείχε σε ανθρωπιστικές δράσεις, ακόμη και όταν ήταν μέλος των Beatles. Το συγκρότημα κρατούσε μια ισχυρή στάση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δείχνοντας την υποστήριξη του στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και τη διαμαρτυρία κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Ωστόσο, όταν διαλύθηκε η μπάντα, ο George Harrison ασχολήθηκε εντονότερα με την ανθρωπιστική βοήθεια.

Ο φίλος του Harrison, Ravi Shankar, ζήτησε τη συμβουλή του σχετικά με την παροχή βοήθειας στα προβλήματα του Απελευθερωτικού Πολέμου στο Μπαγκλαντές. Έτσι ηχογράφησε το "Bangla Desh», και πίεσε την Apple Records να κυκλοφορήσει το τραγούδι του μαζί με το "Joy Bangla" του Shankar, σε μια προσπάθεια να αντλήσει κεφάλαια για τον αγώνα.

Ο Shankar τότε ζήτησε τη συμβολή του Harrison για την οργάνωση μιας φιλανθρωπικής συναυλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Harrison δέχθηκε την ιδέα και κάλεσε επάνω στην σκηνή όλους τους φίλους του, διοργανώνοντας  το «The Concert for Bangladesh» την 1η Αυγούστου 1971 στη Νέα Υόρκη, στο οποίο συμμετείχαν οι: Bob Dylan, Eric Clapton, Billy Preston, Leon Russell και ο πρώην Beatle, Ringo Starr.

Το Ανθρωπιστικό Ταμείο George Harrison για τη UNICEF, εξακολουθεί να συμβάλλει ανθρωπιστικές προσπάθειες. Το ταμείο είναι μια κοινή προσπάθεια μεταξύ της οικογένειας του Harrison και του Ταμείου των ΗΠΑ για τη UNICEF, που αποσκοπεί στην υποστήριξη του προγράμματος παροχής βοήθειας για παιδιά που βρίσκονται σε καταστάσεις έκτακτης ανθρωπιστικής ανάγκης.

Στις 13 Οκτωβρίου 2009, το πρώτο Ανθρωπιστικό Βραβείο George Harrison, δόθηκε στον Ravi Shankar, για τις προσπάθειές του στη διάσωση της ζωής των παιδιών, και την συμμετοχή του στη συναυλία για το Μπαγκλαντές.

Στα τέλη του 1999, ο Harrison επέζησε μια επίθεσης με μαχαίρι από έναν εισβολέα στο σπίτι του. Ο 36χρονος Michael Abram επιτέθηκε στον Harrison με ένα μαχαίρι κουζίνας, με απανωτές μαχαιριές, τρύπησε ένα πνεύμονα και προκάλεσε πολλαπλούς  τραυματισμούς στο κεφάλι. Ο Abram πίστευε ότι είχε καταληφθεί από τον Harrison και πως βρισκόταν σε «αποστολή από το Θεό» για να τον σκοτώσει. Ο Harrison από το νοσοκομείο δήλωσε πως ο δράστης «δεν ήταν ένας απλός διαρρήκτης, και σίγουρα δεν είχε έρθει σε οντισιόν για τους Traveling Wilburys». Ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος το 2002, μετά από 19 μήνες κράτησης. Ένας στενός συνεργάτης του Harrison δήλωσε αργότερα: «Η επίθεση αυτή, τον άλλαξε… Και ήμασταν σίγουροι πως γι’ αυτό επέστρεψε ο καρκίνος…»

Ο Harrison ανέπτυξε καρκίνο του λάρυγγα, ο οποίος ανακαλύφθηκε στα μέσα του 1997. Αποδόθηκε σε μεγάλο βαθμό στο κάπνισμα από τη δεκαετία του 1960 τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, και αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με ακτινοθεραπεία.

Νωρίς το Μάιο του 2001, αποκαλύφθηκε ότι είχε υποβληθεί σε εγχείρηση ώστε να του αφαιρεθεί μια καρκινική ανάπτυξη σε έναν από τους πνεύμονές του. Τον Ιούλιο του 2001, αναφέρθηκε ότι βρισκόταν σε θεραπεία για όγκο στον εγκέφαλο σε μια κλινική στην Ελβετία. Αναφορές των μέσων ενημέρωσης υποστήριξαν πως ήταν κοντά στο θάνατο, ως αποτέλεσμα του καρκίνου, αλλά εκείνος το αρνήθηκε.

Τον Νοέμβριο του 2001, την εποχή που η Daily Mail δημοσίευεσε ότι ο Harrison μπορεί να έχει μόνο ένα μήνα ζωής, εκείνος άρχισε ακτινοθεραπεία στο Staten Island University Hospital στη Νέα Υόρκη για καρκίνο του πνεύμονα που είχε εξαπλωθεί στον εγκέφαλό του. Όταν η είδηση ​​δόθηκε στη δημοσιότητα, ο Harrison τους κατήγγειλε για παραβίαση του ιατρικού απορρήτου και του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, και τα κέρδη από τις καταγγελίες διατέθηκαν για φιλανθρωπικό σκοπό.

Στις 25 Νοεμβρίου η Sunday People ανέφερε πως η κατάσταση του Harrison συνέχιζε να επιδεινώνεται και ότι ήταν πιθανό να πεθάνει τις επόμενες ημέρες.

Παρά τις θεραπείες και τις επεμβάσεις, ο George Harrison έφυγε στις 29 Νοεμβρίου το 2001, στην έπαυλη του Hollywood Hills. Η αιτία θανάτου όπως είναι εισηγμένη στο πιστοποιητικό θανάτου του Los Angeles County, αναφέρεται ως «μεταστατικός μη-μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα». Ήταν 58 ετών.

Η σωρός του αποτεφρώθηκε στο Hollywood Forever Cemetery και οι στάχτες του σκορπίστηκαν στο Βαρανάσι στην Ινδία, κοντά στους ποταμούς Γάγγη, Yamuna και Saraswati, από την οικογένειά του σε μια ιδιωτική τελετή, σύμφωνα με την παράδοση Hindu. 

Ο George Harrison βραβεύθηκε με τους Beatles το 1970 όταν κερδισαν Academy Award for the best Original Song Score για την ταινία «Let It Be».

Το 1992 έγινε ο πρώτος αποδέκτης του Billboard Century Award που δίνεται σε καλλιτέχνες για το σημαντικό έργο που προσφέρουν.

Βρίσκεται στο νούμερο 11 της λίστας του περιοδικού Rolling Stone, "100 Greatest Guitarists of All Time".

Έχει γραφτεί 2 φορές στο Rock and Roll Hall of Fame, το 1988 με τους Beatles και το 2004 ως solo καλλιτέχνης.

Στις 14 Απριλίου 2009, το Εμπορικό Επιμελητήριο του Χόλιγουντ του απένειμε ένα αστέρι στο Walk of Fame μπροστά από το κτίριο Capitol Records.

Τον Οκτώβριο του 2011 κυκλοφόρησε το « George Harrison: Living in the Material World» ένα ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία του Martin Scorsese.

Discography

• Wonderwall Music (1968)
• Electronic Sound (1969)
• All Things Must Pass (1970)
• Living in the Material World (1973)
• Dark Horse (1974)
• Extra Texture (Read All About It) (1975)
• Thirty Three & 1/3 (1976)
• George Harrison (1979)
• Somewhere in England (1981)
• Gone Troppo (1982)
• Cloud Nine (1987)
• Brainwashed (2002)

πηγή: Wikipedia