Τι συνέβη άραγε στον διάσημο «τσιγκούνη» τις μέρες μετά τα Χριστούγεννα;
Στις 25 Δεκεμβρίου, ο Εμπενίζερ Σκρουτζ ξύπνησε κατατρομαγμένος, με την εικόνα των επισκέψεων των τριών φαντασμάτων την προηγούμενη νύχτα να βασανίζει ακόμη το μυαλό του. Σαν συνειδητοποίησε πως ήταν ακόμη ζωντανός (το πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων του είχε παγώσει το αίμα), σηκώθηκε χοροπηδώντας από το κρεβάτι. Άνοιξε το παράθυρο, κοίταξε χαρούμενος κάτω στον δρόμο και ρώτησε έναν πιτσιρικά:
«Δε μου λες μικρέ… Τι μέρα είναι σήμερα;»
«Είναι Χριστούγεννα» του απάντησε με έκπληξη ο μικρός.
Ο Σκρουτζ καταχάρηκε! Δεν ήταν αργά, προλάβαινε. Παρήγγειλε στο μικρό να πάει να αγοράσει μια μεγάλη γαλοπούλα (η χειρότερη μέρα όλου του χρόνου για αυτά τα πτηνά) και να την πάει στην οικογένεια των Κράτσιτ. Του έδωσε χρήματα και του είπε και να κρατήσει τα ρέστα. Έπειτα, βγήκε στον δρόμο γεμάτος χαρά, πήγε στην εκκλησία όπου όλοι τον κοίταξαν πανικόβλητοι, χαιρέτησε και ευχήθηκε καλές γιορτές σε όποιον συνάντησε και τέλος, πήγε στο σπίτι του ανιψιού Φρεντ, όπου ήταν καλεσμένος, γεμάτος δώρα για όλους.
Την επόμενη ημέρα, ο Εμπενίζερ Σκρουτζ πήγε πολύ νωρίς στο γραφείο. Το γραμματοκιβώτιο ήταν γεμάτο φακέλους, στους οποίος όμως δεν έδωσε καμία σημασία. Απλά τους πήρε και τους ακούμπησε πάνω σε ένα τραπεζάκι. Αργότερα έφτασε και ο Μπομπ Κράτσιτ, ο υπάλληλος του, ο οποίος όμως ήταν πανικόβλητος γιατί είχε αργοπορήσει αρκετά.
«Χίλια συγνώμη κύριε Σκρουτζ…» είπε με θλιμμένη φωνή. «Διασκεδάσαμε μέχρι αργά εχθές το βράδυ. Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε…»
Ο Σκρουτζ άρχισε να τον μαλώνει. Πήρε το γνωστό του ύφος, αυτό που έκανε τους άλλους να παγώνουν. Στο τέλος όμως χαμογέλασε, έκλεισε πονηρά το μάτι στον Κράτσιτ και του είπε:
«…γι’ αυτό λοιπόν, θα σου κάνω αύξηση!»
Ο Μπομπ νόμιζε πως ο γέρος είχε τρελαθεί. Δεν ήταν δυνατόν.
«Σας παρακαλώ κύριε Σκρουτζ…» είπε. «Μη με κοροϊδεύετε…»
«Θα τετραπλασιάσω τον μισθό σου…» είπε εκείνος. «Θα αναλάβω όλα τα έξοδα του σπιτιού σου, θα δώσω δουλειά στον μεγάλο σου γιο και θα στείλω τον μικρούλη Τιμ στους καλύτερους γιατρούς του κόσμου…»
«Μα… τα έξοδα είναι πολλά…» είπε ο Μπομπ έκπληκτος.
«Μην σε ανησυχεί αυτό…» απάντησε ο Σκρουτζ χαμογελώντας.
Ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, από μίζερο και κακιασμένο ανθρωπάκι, έγινε ο μεγαλύτερος ευεργέτης της πόλης. Τα τρία φαντάσματα του άλλαξαν μέσα σε μια νύχτα ολόκληρη την ζωή. Στις οικογένειες του Φρεντ και του Μπομπ, αγόρασε καινούργια μεγάλα σπίτια, αυτοκίνητα, ρούχα και άλλαξε την διαθήκη του, κληροδοτώντας τους το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του. Έδωσε δουλειά σε πολλούς συμπολίτες του, και σιγά-σιγά ολόκληρη η πόλη άρχισε να βγαίνει από την φτώχια και να ζει επιτέλους μια καλή ζωή. Ο Τιμ έγινε καλά. Ξόδεψαν μια τεράστια περιουσία σε πολύ γνωστούς γιατρούς και φημισμένα νοσοκομεία, αλλά δεν τους απασχολούσαν τα έξοδα γιατί τον λογαριασμό τον είχε αναλάβει ο Σκρουτζ.
Ένα βράδυ, λίγο πριν κλείσει το γραφείο του, ο Σκρουτζ θυμήθηκε τους φακέλους που είχε παρατήσει επάνω στο τραπεζάκι. Τους άνοιξε έναν-έναν, νιώθοντας κάτι σαν κεραυνό να τον χτυπά από το πουθενά. Λογαριασμοί, φόροι, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, κρατικές ενισχύσεις, δημοτικά τέλη, τα πάντα! Το ηλεκτρικό είχε αυξηθεί πάνω από 90% και ο Σκρουτζ είχε πολλούς μήνες να το πληρώσει, με αποτέλεσμα να του έρθει ένα τεράστιο πρόστιμο. Ο λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ (που πλέον είχε παραχωρηθεί σε έναν αιμοδιψή ιδιώτη που ρουφούσε λαίμαργα το αίμα των πολιτών) ήταν τόσο φουσκωμένος, που ήθελε έναν από εκείνους τους μεγάλους κίτρινους φακέλους για να χωρέσει μέσα. Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων Ιδιοκτησίας ήταν απίστευτα μεγάλος (ο Σκρουτζ είχε 3 σπίτια, 2 εξοχικά και 33 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης) και η εφορία του έστελνε εξώδικο για φοροδιαφυγή (τόσα χρόνια τσιγκούνης, ξεχνούσε να πληρώνει φόρους). Μέσα σε όλα, τον ενημέρωναν πως το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είχε αυξηθεί στα 77 χρόνια και πως η σύνταξη που θα έπαιρνε (αν έφθανε αυτή την ηλικία) θα άγγιζε το εξαιρετικό ποσό των 350 ευρώ! Η καρδιά του Σκρουτζ δεν άντεξε. Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος…
Η κηδεία του Εμπενίζερ Σκρουτζ έγινε στις 30 Ιανουαρίου. Παρόντες ήταν σχεδόν όλοι οι συμπολίτες του, όλοι αυτοί που μέσα σε ελάχιστες μέρες κατάφερε να ευεργετήσει. Τα προβλήματα άρχισαν την επόμενη ημέρα. Η οικογένεια του Φρεντ και ο Μπομπ Κράτσιτ, ήταν οι μοναδικοί κληρονόμοι του. Αποδέχθηκαν την κληρονομιά αμέσως, γιατί επρόκειτο για μεγάλη περιουσία. Μαζί όμως με την μεγάλη περιουσία, κληρονόμησαν και τα μεγάλα χρέη του. Ο φόρος κληρονομιάς επίσης ήταν τόσο μεγάλος, που κανείς δεν θα μπορούσε να τον πληρώσει. Σύντομα όλοι τους έμεινα άνεργοι, αλλά τα έξοδα έτρεχαν. Είχαν πλέον δικά τους σπίτια και αυτοκίνητα, έξοδα γιατρών, λογαριασμούς και υποχρεώσεις στις οποίες αδυνατούσαν να ανταποκριθούν. Η οικογένεια του Φρεντ, έμεινε στον δρόμο. Η τράπεζα τους πήρε το σπίτι και εκείνοι αναγκάστηκαν να ζουν μαζί με άλλους άστεγους κάτω από την γέφυρα της πόλης, δίπλα στο ποτάμι. Ο Μπομπ δεν άντεξε. Πήρε ένα παλιό και σκουριασμένο όπλο που βρήκε στο πατάρι και αυτοκτόνησε.
Μέσα σε ελάχιστους μήνες, ολόκληρη η πόλη άλλαξε πρόσωπο. Οι τράπεζες έπαιρναν ένα-ένα τα σπίτια του κόσμου και τα πωλούσαν σε εξευτελιστικές τιμές σε συνταξιούχους από άλλες χώρες και ανήθικους πολιτικούς. Ξένοι επενδυτές άνοιξαν μεγάλες επιχειρήσεις, προσλαμβάνοντας όμως λίγο κόσμο που έπρεπε να δουλεύει 18 ώρες με μισθούς πείνας. Τα επόμενα Χριστούγεννα, όλα ήταν διαφορετικά. Ο κόσμος πέθαινε από το κρύο (ήταν η πιο σφοδρή κακοκαιρία των τελευταίων αιώνων), τα γραφικά σπιτάκια είχαν μετατραπεί σε ερείπια που φιλοξενούσαν αστέγους, ο κεντρικός δρόμος ήταν μια έρημη περιοχή με εκατοντάδες κλειστά καταστήματα και οι μετρημένοι στα δάχτυλα πολίτες που κατόρθωναν με το ζόρι να επιβιώσουν, δεν ήθελαν να γιορτάσουν.
Ανήμερα Χριστουγέννων, ένα αγόρι στάθηκε όπως και πέρυσι κάτω από το παράθυρο ενός σπιτιού που τώρα ήταν εγκαταλελειμμένο και σάπιζε περιμένοντας τον χρόνο να το αποτελειώσει. Οι φήμες έλεγαν πως αυτό το σπίτι ήταν στοιχειωμένο. Ξαφνικά, το παράθυρο άνοιξε και φάνηκε το σκελετωμένο πρόσωπο ενός θλιμμένου φαντάσματος. Με φωνή που έτρεμε και ακουγόταν σα να έρχεται από το πιο βαθύ σκοτάδι, το φάντασμα ρώτησε:
«Δε μου λες μικρέ… Τι μέρα είναι σήμερα;»
«Είναι Χριστούγεννα» του απάντησε με έκπληξη ο μικρός…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Πες την γνώμη σου....