Ο Εξορκισμός της Emily Rose: Η αληθινή ιστορία

Η ταινία «Ο Εξορκισμός της Emily Rose» (2005), είναι από αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις που η ανακοίνωση «βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα», είναι όντως γεγονός. Πρόκειται για την Anneliese Michel, και αυτή είναι η παράξενη και πικρή ιστορία της…

Η Anneliese Michel γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1951, σε ένα χωριό της Βαβαρίας, από βαθιά θρησκευόμενους γονείς, μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον αυστηρά καθολικό. Ήταν στον κολλέγιο σε ηλικία μόλις 17 ετών, όταν ένα βράδυ άρχισε εντελώς ξαφνικά και αναίτια να έχει σπασμούς σε όλο της το σώμα. Οι γιατροί αμέσως διέγνωσαν «επιληψία».

Η κατάσταση της μέρα με τη μέρα χειροτέρευε και οι γονείς της αναγκάστηκαν να την μεταφέρουν σε ψυχιατρική κλινική, κάτι που δεν την βοήθησε καθόλου. Άρχισε να πιστεύει πως έχει καταληφθεί από δαίμονες, κάτι που την οδήγησε στην κατάθλιψη. Οι γιατροί επέμεναν πως ο «δαιμονισμός» της ήταν μια ψύχωση και της χορήγησαν δυνατά φάρμακα, όμως η κατάσταση της δεν καλυτέρευε και η Anneliese άρχισε να ζητά εξορκισμό.

Κανένας όμως δεν αναλάμβανε αυτόν τον εξορκισμό και οι γονείς της ήταν σε απόγνωση. Πέρασαν έτσι 6 ολόκληρα χρόνια και οι κρίσεις της σταδιακά ήταν όλο και πιο έντονες, όλο και πιο βίαιες, όλο και πιο βασανιστικές. Τότε εμφανίστηκε ο ιερέας Ernst Alt. Αφού έζησε για λίγες ημέρες κοντά στην Anneliese, πείστηκε πως επρόκειτο για περίπτωση «δαιμονισμού» και ζήτησε από τον αρχιερέα του Würzburg, να προχωρήσει σε εξορκισμό. Η πρόταση όμως δεν έγινε αμέσως δεκτή. Την επόμενη χρονιά, το 1975, η Anneliese Michel σταμάτησε να τρώει κανονικό φαγητό, γιατί υποστήριζε πως της το απαγόρευαν οι δαίμονες. Έτσι άρχισε να τρέφεται με μύγες και να πίνει τα ίδια της τα ούρα. Τις νύχτες τα ουρλιαχτά της ακούγονταν σε ολόκληρη την γειτονιά και κατέστρεφε εικόνες του Χριστού και άλλα ιερά σύμβολα. Μετά απ’ όλα αυτά, η καθολική εκκλησία αποφάσισε πως έπρεπε να προβεί σε εξορκισμό.

Ο αρχιερέας του Würzburg, ανέθεσε στον πατέρα Arnold Renz και τον πάστορα Ernst Alt τον εξορκισμό της Anneliese και εκείνοι, ακολουθώντας πιστά το τελετουργικό, έκριναν πως η κοπέλα είχε καταληφθεί όχι από έναν, αλλά από πολλούς δαίμονες. Ο εξορκισμός κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο! Μία φορά την εβδομάδα οι δύο ιερείς επισκέπτονταν την Anneliese στο σπίτι της και πάλευαν με τους δαίμονές της. Οι αντιδράσεις της μερικές φορές ήταν τόσο βίαιες που αναγκάζονταν να την αλυσοδένουν στο κρεβάτι.

Τους πρώτους μήνες αυτής της επίπονης διαδικασίας, υπήρξε ένα διάστημα αισθητής βελτίωσης. Η Anneliese άρχισε να πηγαίνει πάλι σχολείο, έδωσε εξετάσεις στο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Würzburg και δειλά άρχισε να επισκέπτεται και πάλι την εκκλησία. Όμως αυτό δεν κράτησε πολύ. Οι «δαίμονες» επέστρεψαν πιο δυνατοί και για εβδομάδες η κοπέλα σταμάτησε να τρέφεται. Οι κρίσεις της ήταν απίστευτα βίαιες, τα ουρλιαχτά της γεμάτα οργή και το πρόσωπο της παραμορφωμένο. Οι δυο ιερείς αποφάσισαν να φωτογραφίσουν και να ηχογραφήσουν την διαδικασία του εξορκισμού, είτε για να έχουν στα χέρια τους περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία, είτε για να μπορέσουν μέσα από τα αλλόκοτα λόγια της κοπέλας να εντοπίσουν στοιχεία που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν.

Ο τελευταίος εξορκισμός της Anneliese Michel, έγινε στις 30 Ιουνίου το 1976. Η κοπέλα είχε πολύ υψηλό πυρετό, πνευμονία, ήταν πολύ αδύνατη και εντελώς εξαντλημένη. «Ικετεύστε για την άφεση» φώναζε συνέχεια στους ιερείς. Τα τελευταία της λόγια ήταν: «Μαμά, φοβάμαι…».

Ξεψύχησε την επόμενη ημέρα, 1^η Ιουλίου το 1976, ενώ κοιμόταν…

Η έκθεση αυτοψίας έγραφε ότι η αιτία του θανάτου της ήταν η κακή διατροφή, η αφυδάτωση, και η πνευμονία, καθώς βρισκόταν σε κατάσταση υποσιτισμού για σχεδόν ένα χρόνο, όσο κράτησαν οι τελετές εξορκισμού. Ζύγιζε 30 κιλά και την προηγούμενη ημέρα, είχε σπάσει τα γόνατα της, λόγω των συνεχών γονυκλισιών και δεν ήταν σε θέση να κινηθεί χωρίς βοήθεια.

Την ίδια χρονιά το κράτος παρέπεμψε σε δίκη τους γονείς της και τους δυο ιερείς, με την κατηγορία της ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Στην διάρκεια της δίκης ακουστήκαν οι ηχογραφημένες ταινίες, εξετάστηκαν οι φωτογραφίες. Οι εξορκιστές προσπάθησαν να αποδείξουν την παρουσία των δαιμόνων παίζοντας αυτές τις ταινίες όπου ακούγονταν παράξενοι και φρικιαστικοί διάλογοι. Ανάμεσα τους δύο δαίμονες που τσακώνονταν για το ποιος θα έπρεπε να φύγει από το σώμα της Anneliese, ενώ ένας από τους δαίμονες αποκαλούσε τον εαυτό του «Χίτλερ».Κανένας από τους παρόντες κατά τη διάρκεια του εξορκισμού (γονείς, ιερείς και ένα φιλικό ζευγάρι) δεν είχε αμφιβολία για την παρουσία των δαιμόνων.

Το δικαστήριο αποφάσισε πως οι γονείς της κοπέλας όπως και οι εξορκιστές ήταν ένοχοι για φόνο εξ αμελείας, καθώς δεν κάλεσαν γιατρό και καταδικάστηκαν με 6 μήνες φυλάκιση (με αναστολή).

Ορισμένοι γιατροί υποστήριξαν, πως τα συμπτώματα της Ανελίζε, δεν ήταν άγνωστα ούτε πρωτοφανή και υποδήλωναν ψυχικές διαταραχές που αναφέρονται και στο «Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών»

Πριν την δίκη, οι γονείς της Anneliese, ζήτησαν την εκταφή του σώματος της κόρης τους, με την επίσημη δικαιολογία, πως την είχαν θάψει πρόχειρα και ήθελαν να αλλάξουν το φέρετρό της. Στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν ένα μήνυμα που έλαβαν από μια καλόγρια, η οποία τους είπε ότι είχε δει όραμα πως το σώμα της κόρης τους παρέμενε ανέπαφο κι αναλλοίωτο, γεγονός που θα απεδείκνυε και την γνησιότητα του υπερφυσικού χαρακτήρα της υπόθεσης. Η επίσημη έκθεση όμως ανέφερε ότι η φθορά του σώματος ήταν η λογική (παρόλα αυτά, αν και η έκθεση δεν αμφισβητήθηκε από κάποιον, ποτέ δεν μαθεύτηκε σε ποια κατάσταση βρήκαν το σώμα οι γονείς της).

Αργότερα μια επιτροπή της Γερμανικής Εκκλησίας, μετά την κατακραυγή και τα διπλωματικά επεισόδια που είχαν ακολουθήσει τα γεγονότα, έβγαλε το πόρισμα πως η κοπέλα δεν ήταν δαιμονισμένη. Αυτό όμως δεν στάθηκε ικανό να κρατήσει μακριά τους πιστούς, που υποστήριζαν το αντίθετο. Μέχρι σήμερα ο τάφος της παραμένει μέρος προσκυνήματος για αυτούς που πιστεύουν πως η Anneliese Michel πραγματικά πολέμησε τον Διάβολο…