30 Νοέμβρη

Είναι κάτι μοναδικές στιγμές, που η γλώσσα είναι φτωχή, τα λόγια άχρηστα και ίσα ίσα, τότε είναι που θέλεις να πεις τα πιο πολλά… Τότε ο άνθρωπος τραγουδάει ή παραμιλά. Μα ούτε κι αυτό είναι αρκετό. Στο τέλος λύνεται στο κλάμα. Και τότε μπορεί να μην τα λέει όλα, λέει όμως αρκετά… *

Νύχτες που ο άνεμος ψιθυρίζει ιστορίες του χθες…

  Τα όνειρα συχνά μας θυμίζουν όσα θαρρούμε πως έχουμε ξεχάσει. Ημέρες που έγιναν τραγούδια, αναμνήσεις που είναι συναισθήματα, βιβλία που λένε κουβέντες, δρόμοι που δεν σταματήσαμε ποτέ να τους περπατάμε, ομίχλη εκεί που κάποτε βλέπαμε καθαρά, στιγμές κρησφύγετο της απουσίας, ζωή που καθορίζει η απώλεια. Όλα εκεί, τις νύχτες που ο άνεμος ψιθυρίζει ιστορίες τους χθες…

Προσπερνώντας...

Έχουμε την άδικη τάση να προσπερνάμε. Όχι να ξεπερνάμε, να προσπερνάμε. Έτσι, τουλάχιστον, νομίζω. Γιατί κάτι που μας στιγμάτισε, κάτι που βρήκε κάποια στιγμή μια θέση στην καρδιά μας, που έδωσε, έστω για λίγο, νόημα στην ύπαρξη μας, νομίζω, δεν ξεπερνιέται. Και προσπαθούμε, με κάθε τρόπο, με κάθε θυσία, να το προσπεράσουμε…

Χρόνια πολλά

Φτιάχνω την νοσταλγική μου ατμόσφαιρα καθισμένος μεσάνυχτα στο σκοτεινό μπαλκόνι με μοναδικό φωτισμό την άχρωμη λάμψη της οθόνης του κινητού, συνθέτοντας ένα ακόμα μήνυμα που δεν θα φθάσει ποτέ τον παραλήπτη του. Ταξιδεύει, αναζητά, μα δεν βρίσκει τον δρόμο… Έχω λίγη Σούμα φυλαγμένη από πέρυσι το Καλοκαίρι. Την κρατούσα για απόψε, για να έχει αυτή η βραδιά κάτι από το άρωμα του νησιού. Είναι δυνατή μα ευκολόπιοτη. Να ξεδιψάσει η μελαγχολία μήπως και μαλακώσει, να ζαλιστεί η μοναξιά μήπως την πάρει ο ύπνος. Εκατοντάδες στιγμές τρεμοσβήνουν ψηλά στον ουρανό, έπειτα πέφτουν, γεμίζοντας ευχές το ποτήρι μου. Τις πίνω λαίμαργα. Η σούμα είναι πιο νόστιμη αν συνοδεύεται με ευχές, μεθάει πιο γλυκά αν αραιώνεται με στιγμές…. Στην υγειά σου…

Καλοκαίρι 2023

Γύρισα από την δουλειά και βγήκα στο μπαλκόνι να απλώσω τα βρεγμένα ρούχα της δουλειάς, τα βρεγμένα υπολείμματα καθημερινότητας. Άνθρωποι περπατούν κάτω στον δρόμο σέρνοντας τα πόδια τους, κάποιοι σέρνοντας το σκυλάκι τους, άλλοι σέρνοντας την ζωή τους…

Lonely Day

20 Μαρτίου 2023

Ακόμα ένας χρόνος… Ακόμη μια Άνοιξη που πρέπει ν’ αντέξεις κοιτάζοντας κρυφά την ευτυχία των άλλων στους δρόμους και τα παγκάκια, χωρίς φθόνο, μόνο μ’ εκείνο το πικρό παράπονο που, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, διαγράφεται διαρκώς στα μάτια που συνήθισαν να κρυφοκοιτάζουν… 

Έφτασα…

Κάθε μέρα που περνά υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο η ζωή. Κάθε λεπτό που περνά ο άνθρωπος χάνει την αξία του. Ζούμε μονάχα για να συντηρούμε ότι αργοπεθαίνει, αδίστακτους αλαζόνες και την ματαιότητα όσων στοιβάζουν στις τσέπες τους θλίψη και πόνο. Ξυπνάς το πρωί και αν φθάσεις μέχρι τη νύχτα το οφείλεις μονάχα στην τύχη. Αφήσαμε την αδιαφορία να σαπίσει το αίμα μας υπηρετώντας έτσι το κακό χωρίς καμία αντίδραση. Επιτρέψαμε στην απαξίωση να υποσκελίσει την δράση, την άποψη, την οργή. Έτσι, χωρίς να το προσέχουμε, ότι συμβαίνει συμβαίνει με την συγκατάθεση μας...