Andromeda 87.5

Το κείμενο είναι κάπως μεγάλο και πρόθεση μου ήταν να δημοσιευθεί πριν 1 χρόνο σχεδόν, λόγω όμως προσωπικών «θεμάτων» που επηρέασαν καταλυτικά την ψυχολογία μου το ανέβαλα. Πρόκειται για ένα φόρο τιμής σε έναν από τους καλύτερους ραδιοφωνικούς σταθμούς στην Ελλάδα, και σε κάτι πολύ μεγαλύτερο που δεν περιγράφεται με λέξεις.

Τώρα, αρχίζω και θυμάμαι…

Η αίσθηση του «πάμε_να_φύγουμε_όσο_είναι_καιρός» έκανε την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή, και δεν ήξερα αν αιτία ήταν η όμορφη ξανθούλα γραμματέας που μας κοιτούσε ερευνητικά αναζητώντας πιθανά ψεγάδια, ο άξεστος ηλικιωμένος ιδιοκτήτης με το βαμμένο μαλλί και μουστάκι ή το απίστευτο γεγονός πως ένας τόσο ιστορικός (κατά την άποψη μου) ραδιοφωνικός σταθμός στεγαζόταν, κρυμμένος καλά, μέσα σε ένα super market κρεάτων (!), ήταν όμως μια αίσθηση που με βασάνιζε και είχα φροντίσει από την αρχή να σημειώσω στο μυαλό μου την πιο κοντινή έξοδο διαφυγής…

Κάθε ενδοιασμός όμως, κάθε αρχικός φόβος και ανησυχία, εξανεμίστηκαν την στιγμή που ανέβηκε η «φέτα» στην κονσόλα, ανάβοντας στο μυαλό μου το υπέροχο “On Air”. Το σήμα του σταθμού ήταν το μουσικό θέμα της παλιάς τηλεοπτικής σειράς «Dallas» (καμία απόπειρα πρωτοτυπίας) και μια ωραία φωνή πληροφορούσε πως αυτό που ακουγόταν ήταν ο Andromeda fm 87.5. Τα μικρόφωνα άνοιξαν, ακουστήκαν 2 δισταχτικές καλημέρες και η πρώτη συχνότητα στην μπάντα των fm πλημμύρισε με rock, ‘80s και άπειρες ατάκες του Θανάση Βέγγου και του Αστυνόμου Σαίνη! Όταν το μαγικό 3ωρο (10:00 – 13:00) τελείωσε, όλα είχαν πάει ανέλπιστα καλά (έστω κι αν ο άξεστος ηλικιωμένος ιδιοκτήτης με το βαμμένο μαλλί και το πυκνό μουστάκι σκάλιζε μπροστά μας τα δάχτυλα των ποδιών του και έφτυνε ροχάλες σε ένα καλαθάκι σκουπιδιών), και η μοναδική «παραφωνία» που ανακάλυψε η όμορφη ξανθούλα γραμματέας ήταν το «Mystify» των INXS που προφέρθηκε (εσκεμμένα) «Μη στην φάει», παραφωνία που φυσικά, δεν θα εμπόδιζε να ακολουθήσουν και άλλα 3ωρα! Που να ήξερε η καημένη Λία (η όμορφη ξανθούλα γραμματέας) πως αργότερα θα κατέληγε να παρουσιάζει το δελτίο καιρού στην εκπομπή μας!

Που να ήξεραν όλοι εκεί πως μετά τον ερχομό μας τα πρωινά στο ραδιόφωνο θα άλλαζαν ξανά μετά από πολύ καιρό, πως τα ‘80s θα έρχονταν ξανά στο προσκήνιο, πως τα jingles θα γίνονταν και πάλι μόδα, πως οι διαφημίσεις του Ανδρομέδα για πολύχρωμα «τασάκια» με ήρωες cartoon και αστρολογικές προβλέψεις της Βιργινίας Λεούση, θα παίζονταν στο μισάωρο αντί κάθε τέταρτο (που ίσχυε μέχρι τότε). Που να ήξερα και εγώ πως η εκπομπή μας θα δεχόταν καθημερινά εκατοντάδες τηλεφωνήματα… Η ανάγκη του κόσμου για Ραδιο-φωνο, η βαρεμάρα που επικρατούσε τα πρωινά, μας έκανε να φαινόμαστε σαν «ήρωες». Δεν το είχα συνειδητοποιήσει τότε, δεν αντιλαμβανόμουν τις ραδιοφωνικές ανάγκες του κόσμου, απλώς κάναμε αυτό που γουστάραμε. Και μια ξαφνική πρωινή εκπομπή που φαινόταν καινοτόμα ενώ πατούσε σε γερές βάσεις του παρελθόντος, ζωντάνεψε έναν σταθμό που φαινόταν να έχει πέσει σε λήθαργο, οδηγώντας τον και πάλι εκεί που έπρεπε. Η αιτία αυτής της επιτυχίας ήταν μία και μοναδική: άνθρωποι που αγαπούσαν το ραδιόφωνο, που παρουσίαζαν, παρά τις αντίξοες συνθήκες, καθημερινές εκπομπές με επαγγελματισμό και συνέπεια, έκαναν αυτό που γούσταραν!

Ο Ανδρομέδα 87.5 μέσω των ανθρώπων που τον απάρτιζαν και όχι των ιδιοκτητών, ήταν αυτό που εγώ ονομάζω «πρότυπο ραδιοφωνικού σταθμού» και κάτι παρόμοιο δεν είδα πουθενά αλλού, εκτός από τον περίφημο «Jukebox» της εξαιρετικότατης τηλεοπτικής σειράς «Είμαστε στον αέρα». Γεννήθηκε ως το μέσο για να επιτύχει τις πολιτικές τις βλέψεις η γυναίκα του ιδιοκτήτη ως υποψήφια βουλευτής (βλέψεις που ευτυχώς δεν υλοποιήθηκαν), και η μοναδική σωστή κίνηση που έκανε ο κύριος Στάης (που εύχομαι, παρά τις ανοησίες του, να είναι καλά), ήταν να κρατήσει τον σταθμό μετά την αποτυχία της γυναίκας του στις εκλογές. Κατά τύχη, μάζεψε εξαιρετικούς ανθρώπους για ραδιοφωνικούς παραγωγούς, οι οποίοι χωρίς να αμείβονται και αναγκασμένοι καθημερινά να δέχονται τα υποτιμητικά σχόλια του, έφτασαν τον σταθμό στο 25% ακροαματικότητα, ποσοστό που για την ραδιοφωνική πραγματικότητα θεωρείται απίστευτο! Εξαιρετικές εκπομπές, υπέροχες φωνές, μεράκι, δουλειά και αγάπη, έφεραν αυτό το τεράστιο ποσοστό, όμως, όσο επαγγελματίες αποδείχθηκαν οι παραγωγοί, τόσο αντιεπαγγελματίας ήταν ο ιδιοκτήτης που δεν κατάφερε ποτέ να εκμεταλλευτεί αυτό το ποσοστό όπως του άρμοζε. Στις καρδιές του κόσμου που γνώρισε αυτόν τον σταθμό και σε όποιον αγάπησε ή εργάστηκε στο ραδιόφωνο, η αξία του σταθμού ήταν τεράστια γιατί τεράστια ήταν η αξία των ανθρώπων που τον απάρτιζαν.

Εμείς ήρθαμε την στιγμή που ο Andromeda 87.5 είχε κάνει «κοιλιά» και κάποιοι παραγωγοί κουρασμένοι και απογοητευμένοι, είχαν αποφασίσει να αποχωρήσουν. Έχοντας ξεκινήσει από τον «πειρατικό» Ψυχώ fm, και τον Μέλλον fm του Πειραιά, δεν φανταζόμουν πως κάποια στιγμή θα άνοιγα τις πόρτες του σταθμού που μέχρι τότε άκουγα καθημερινά. Ο σταθμός είχε μένει πολύ καιρό χωρίς πρωινό πρόγραμμα, αλλά η θέση είχε μπει σε αγγελία στην εφημερίδα (ναι τότε έτσι γινόταν) και ο ανταγωνισμός θα ήταν πολύ μεγάλος. Κερδίσαμε όμως και οι «Φιλικές Αναρρ-ηχήσεις» (λογοπαίγνιο του «Φιλικές Αναρριχήσεις»), μεταδίδονταν καθημερινά 10:00 – 13:00 στους 87.5, συχνότητα «μαγαζί γωνία», γιατί από εκεί ξεκινούσε η μπάντα των fm. Το ομορφότερο ταξίδι της ζωής μου είχε μόλις ξεκινήσει. Το ηθικό των υπόλοιπων παραγωγών αναπτερώθηκε, στα meetings φαινόταν ένας αέρας αλλαγής, έπεφταν νέες προτάσεις και το «μαγαζί γωνία» έπαιρνε και πάλι τα πάνω του. Όλες οι εκπομπές είχαν ανάγκη αυτή την αλλαγή, και αυτό επίσης αποδεικνύει πόσο σημαντικό πράγμα είναι η σωστή συνεργασία. Συνάδελφοι που κάνουν σωστά και με μεράκι την δουλειά τους, έδιναν την θέση τους στους επόμενους που μέχρι τότε δεν είχαν κανένα να τους προλογίζει. Και η επιτυχία η ο επαγγελματισμός της προηγούμενης εκπομπής, ήταν το κίνητρο για να είναι επαγγελματική και επιτυχημένη η επόμενη. Τόσο απλά…

Ο άνθρωπος που μας έδωσε τις εφημερίδες για να ανακοινώσουμε κάποια τραγελαφική είδηση, δεν ήταν το «παιδί για τις εφημερίδες», αλλά ο «Ροκ Περιπλανητής» Γιώργος Μαυρουδάκης, που μόλις μας άκουσε θέλησε να έρθει να μας δει από κοντά και να μας γνωρίσει. Ο Γιώργος, ένας ακόμα «επαγγελματίας ερασιτέχνης», με την ζεστή βραχνή φωνή του, ξεκινούσε τις «Rock Περιπλανήσεις» κάθε Κυριακή στις 10 το βράδυ και τελείωνε όποτε αυτός το επιθυμούσε (και συνήθως τις πρώτες πρωινές ώρες, όχι γιατί το επιθυμούσε αλλά γιατί έπρεπε να πάει για δουλειά). Μετά από εμάς ακολουθούσε ο Βαγγέλης “Vince Ioannou” με ανάλαφρη και εξαιρετικά επαγγελματική διάθεση, παρουσιάζοντας επιτυχίες του σήμερα και χορευτικά “Essentials Mixes” και αμέσως μετά ο «Music Corner» Manos Kainix με τα εξαιρετικά flashbacks του και τους soul/funk ρυθμούς του ‘70 , και οι δυο με μεγάλη εμπειρία στο ραδιόφωνο και «πρωτομάστορες» του Ανδρομέδα 87.5. Η ώρα της μπαλάντας και των love songs ερχόταν κάθε βράδυ, όπου ο «ερωτικός» Αλέξανδρος Κοντόπουλος μας δονούσε βελούδινα με την εκπομπή θρύλος, «Βελούδινα Ρίχτερ», ο οποίος αντικατέστησε τον Νίκο Λαμπράκη, τον δεύτερο παραγωγό στην ζωή μου που του τηλεφώνησα για να αφιερώσω κάπου ένα τραγούδι (ο πρώτος ήταν ο Τάσος Μπούρχας του αξέχαστου, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, Jeronimo Groovy). Και εδώ δυστυχώς (και πόσο λυπάμαι γι’ αυτό), τελειώνουν όσων τα ονόματα θυμάμαι από την πρώτη μου χρονιά στον andromeda 87.5. Αλλά σίγουρα, όσοι δεν θυμάμαι είναι εκλεκτοί και μη εξαιρετέοι και ελπίζω κάποια στιγμή, κάποιος από αυτούς, να διαβάσει αυτή εδώ την ανάμνηση και να επικοινωνήσει μαζί μου.

Αυτό που πραγματικά μου έχει μείνει αξέχαστο από εκείνη την πρώτη χρονιά, είναι η άμεση ανταπόκριση του κόσμου που αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή την εκπομπή μας. Γνώριζα πως εκπομπές παλιότερες της δικής μας είχαν από καιρό κερδίσει επάξια την προτίμηση του κοινού, αυτό όμως που συνέβη σε εμάς ήταν πρωτόγνωρο, εντυπωσιακό και απίστευτα υπέροχο, παρόλα τα λάθη και την απειρία μας. Εκατοντάδες τηλεφωνήματα, άπειρα συγχαρητήρια, ενεργή συμμετοχή και πίστη σε ότι επιχειρούσαμε. Επαναφέραμε στην μόδα τα ‘80s και παίξαμε κλασικό ροκ το πρωί, όχι γιατί αυτό ήταν το μεγαλεπήβολο σχέδιο μας, αλλά γιατί αυτά τα CD είχαμε! Κάναμε διαγωνισμούς ανεκδότων και καθιερώσαμε το «ανέκδοτο της ημέρας» από τον φίλο μας τον Μήτσο, γεμίσαμε spots τον «αέρα» όπως έκανε τις παλιές χρυσές εποχές ο Μιχάλης Τσαουσόπουλος (πρότυπο για αυτόν ακριβώς τον λόγο), κάναμε διαγωνισμούς, και η πλάκα είναι πως όλα αυτά δεν ήταν τίποτα μπροστά σε όσα θέλαμε να κάνουμε και που δυστυχώς, δεν προλάβαμε να κάνουμε ποτέ.

Εκείνη την εποχή (τέλη δεκαετίας του ’90), υπήρχε η τάση του κόσμου να ακολουθεί φιλότιμες και ειλικρινείς προσπάθειες, υπήρχε η ανησυχία της αναζήτησης και το ενδιαφέρον για ότι συνέβαινε, γι΄ αυτό και «φύτρωσαν» αρκετοί ραδιοφωνικοί σταθμοί που προσπαθούσαν είτε να καλύψουν, είτε να δημιουργήσουν τάσεις. Ο Ανδρομέδα όμως είχε κάτι το ξεχωριστό. Η ταυτότητα του δεν ήταν η μουσική, αλλά οι παραγωγοί του. Οι εκπομπές ήταν διαφορετικές και μουσικά και θεματικά, ήταν όμως τόσο ενδιαφέρουσες που μπορούσες να τις ακούσεις από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς να κουραστείς, χωρίς να βαρεθείς. Συγκροτήματα της ελληνικής ροκ σκηνής πλησίαζαν εκπομπές και ζητούσαν ευγενικά να προβάλουμε τις δουλειές τους (τώρα κάποιοι από αυτούς ζητούν δικαιώματα), ακροατές επικοινωνούσαν καθημερινά και ήθελαν να γνωρίσουν τους παραγωγούς, έφταναν γράμματα και λουλούδια στο studio, αντίζηλοι προσπαθούσαν να υποκλέψουν ιδέες, μα πάνω απ’ όλα υπήρχε αυτή η αμοιβαία συντροφικότητα, αυτή η υπέροχη αίσθηση που έκανε το ραδιόφωνο να ξεχωρίζει από κάθε άλλο Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης. Το internet μόλις περνούσε στην εποχή του ISDN, κόστιζε όμως αρκετά για να ασχοληθείς σοβαρά μαζί του, ήταν όμως τέτοια η διάθεση του κόσμου τότε, που ακόμα και με ADSL δεν θα απομακρύνονταν από τους αγαπημένους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Τι είναι αυτό που μας άλλαξε τόσο πολύ;

Η δεύτερη χρονιά ήταν επεισοδιακή. Ο Φώτης φεύγει φαντάρος και συνεχίζω για λίγο μόνος την εκπομπή, την ίδια στιγμή που ο σταθμός μετακομίζει από το super market κρεάτων, σε ένα εμπορικό χαμηλά στην Πατησίων. Παράλληλα ξεσπούν κόντρες ανάμεσα στον ιδιοκτήτη και κάποιους από τους παλιούς παραγωγούς, με αποτέλεσμα κάποιοι να φύγουν και να έρθουν κάποιοι άλλοι. Ο ερχομός του 090 στις τηλεφωνικές μας γραμμές δυσαρεστεί του πάντες (κρυφά όμως διαρρέουν τα σταθερά τηλέφωνα!!!), παρόλα αυτά οι «Φιλικές ΑναρρΗΧΗΣΕΙΣ» διατηρούν υψηλά τον αριθμό των τηλεφωνημάτων έστω κι αν αυτό κοστίζει πολλά στην τσέπη των ακροατών. Εκείνη την εποχή θα εμφανιστούν νέοι αξιόλογοι παραγωγοί (που παλεύω αλλά δεν θυμάμαι τα ονόματα τους) και θα βγει για λίγο στον αέρα, μια από τις καλύτερες Heavy Metal εκπομπές (του Μπάμπη Ρεμπελάκη και του Johnny C.). Το 090 όμως, τα SMS και κάποιοι απατεώνες καιροσκόποι, θα σηματοδοτήσουν την αρχή του τέλους.

Θα έχω την τιμή και την χαρά να γνωρίσω δυο αρκετά ιδιαίτερους ανθρώπους, masters της εποχής της δεκαετίας του ’80, δυο πραγματικά αξιόλογους ερασιτέχνες ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Ο Δημήτρης Λάζος θα μπει στο studio κουβαλώντας μαζί του ένα ολόκληρο «δισκάδικο», τσάντες και φάκελοι γεμάτοι CDs και βινύλια, και θα παρουσιάσει δισταχτικά μια από τις καλύτερες εκπομπές με θέμα την μουσική της δεκαετίας του ’80, ενσωματώνοντας το ευρηματικότατο μισάωρο του «Greatest Kits» (το copyright ανήκει στον Δημήτρη), όπου παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες «κιτσαριές» εκείνης της εποχής! Πριν από αυτόν, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Χρήστος Θεοφιλάτος, στο μοναδικό 2ωρο του «Sound Of Music» (που το πρόφερε εμφατικά Μιούζικκκ), με θέμα τα πάντα που αφορούν τα ‘80s, ατάκες που πλήγωναν ανεπανόρθωτα και με απίστευτες μιμήσεις του «θεού» Falco!

Η ομάδα του Andromeda 87.5 fm, αν και είχε δεχθεί τεράστιο πλήγμα, παίρνει και πάλι κουράγιο, αναθαρρεύει και επανέρχεται ξανά δυναμικά στο προσκήνιο. Διοργανώνουμε ένα δικό μας ανεπίσημο party (ο γέρος δεν μας άφηνε) πληροφορώντας τους φανατικούς ακροατές μονάχα από το τηλέφωνο, και χωρίς καμία διαφήμιση, συγκεντρώνουμε τόσο κόσμο που δεν χωρά στο μαγαζί! Πριν μας την πέσουν οι αδίσταχτοι καιροσκόποι που δήθεν θα απογείωναν τον σταθμό, πληρώνουμε μονάχοι μας την συμμετοχή στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, για να ανακαλύψουμε πως έχουμε ξεπεράσει το 11% (το πρωινό ήταν στο 18%)! Και καθώς ετοιμάζεται η κίνηση για να πείσουμε τον άξεστο ηλικιωμένο ιδιοκτήτη με το βαμμένο μαλλί και μουστάκι να μας επιτρέψει να βρούμε χορηγούς και να κερδίσουμε επιτέλους κάτι από όλη αυτή την δουλειά, έρχονται οι καιροσκόποι να μας διαλύσουν.  

Ο «Μαλακοπίτουρας» ο Πρέκας και η συνεργάτιδα του η Χαρά, θα καταφέρουν να διώξουν τους περισσότερους από τον σταθμό και θα καταφέρουν μέσα σε μια εβδομάδα να καταστρέψουν ότι έχτιζαν τόσα χρόνια όλοι οι άνθρωποι του Ανδρομέδα. Εκπομπές χωρίς γούστο και ποιότητα (σαν αυτές που ακούμε τώρα), άσχετοι οικονομολόγοι να μιλούν για χρηματιστήριο, αστρολογικές προβλέψεις, μέχρι και τον Λιάσκο έφεραν (όποιος τον γνωρίζει καταλαβαίνει). Πάνε οι «Ροκ Περιπλανήσεις», πάνε τα «Βελούδινα Ρίχτερ», πάει το «Sound Of Music», πάμε και εμείς. Για λίγο θα δοκιμάσουμε άλλού τις τύχες μας (Έκφραση Ροκ, Ατλαντίς, Rock Radio) και θα επιστρέψουμε όταν ο άξεστος ηλικιωμένος ιδιοκτήτης με το βαμμένο μαλλί και μουστάκι, θα τσακωθεί με τους καιροσκόπους και θα μας φέρει πίσω. Στο μυαλό του όμως έχει ήδη τελειώσει τον σταθμό και αυτό που απέμενε ήταν η ανακοίνωση της πώλησης του.

Οι ευκαιρίες εμφανίζονται σπάνια κι αν δεν τις αρπάξεις, απλώς εξαφανίζονται. Ο Andromeda ήταν ευκαιρία, βρέθηκε όμως να ανήκει στον πιο ακατάλληλο άνθρωπο που ο προηγούμενος επαγγελματικός του βίος, το στενό μυαλό του και το προχωρημένο της ηλικίας του, δεν του επέτρεψαν να δει και να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία. Λαμόγια υπάρχουν παντού και ακόμα και τις τελευταίες στιγμές του σταθμού που θα μπορούσε να συμβεί κάτι καλό, λαμόγια παραγωγοί (και όχι μόνο) προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν και τον γέρο και εμάς, για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους βλέψεις και φιλοδοξίες. Και ενώ νομίζαμε πως το παλεύαμε, βρεθήκαμε να αντικρίζουμε με έκπληξη πως κάποιοι ήθελαν να πατήσουν επάνω μας. Ο γέρος ξύπνησε ξαφνικά, αλλά δεν σκόπευε να κρατήσει τον σταθμό. Οι γνωριμίες του με την κυβέρνηση (και όπου αλλού ήταν χωμένος), τον πληροφόρησαν για την επιδρομή που ετοιμαζόταν να γίνει στο κέντρο εκπομπής του Υμηττού (2001), κάτι που θα κόστιζε το οριστικό κλείσιμο πάρα πολλών σταθμών, και έκανε γρήγορα την κίνηση του. Πούλησε σε πάρα πολύ καλή τιμή τον Andromeda fm σε κάποιους (δεν θυμάμαι καν ποιους) που θα δημιουργούσαν τον Dream Fm, σταθμό που έμελλε να έχει ένα μήνα ζωής. Το τέλος όμως, δεν ήταν σε καμία περίπτωση, άδοξο. Οι ελάχιστοι παραγωγοί που είχαμε απομείνει, φροντίσαμε εκείνη την τελευταία ημέρα να την κάνουμε ένδοξη!

Έμαθα για το τέλος, πραγματικά την τελευταία στιγμή. Την ώρα που μπήκαμε στο studio για να ξεκινήσουμε την εκπομπή μας, είδαμε ανθρώπους να δουλεύουν. Να μεταφέρουν μηχανήματα, υπολογιστές, κονσόλες… «Τι συμβαίνει κύριε Στάη;» ρώτησα. «Τον πούλησα» απάντησε. Αυτή ήταν η τελευταία ημέρα του Andromeda 87.5 και κανένας μας δεν το γνώριζε!

Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά. Έπρεπε να ειδοποιήσουμε όποιον μπορούσαμε. Ο Δημήτρης, ο Αλέξανδρος, ο Γιώργος, ο Άρης, η Άννα, η Φενη, ο Μήτσος και ένα σωρό άλλοι δεν γνώριζαν πως αυτή ήταν η τελευταία μέρα. Και τι μέρα… Ανοίξαμε κάθε διαθέσιμη γραμμή. Σταθερά, κινητά, 090, τα πάντα. Εκείνη την απίστευτη ημέρα, μάθαμε πόσοι πολλοί ήταν οι ακροατές αυτού του σταθμού, και πόσο πολύ τον αγαπούσαν.

Κουβαλώ αυτή την ανάμνηση θησαυρό βαθιά στην καρδιά μου. Για κάποια πράγματα στην ζωή μου νιώθω πραγματικά υπερήφανος και ένα από αυτά είναι ο Andromeda fm 87.5. Νιώθω υπερήφανος που είχα την χαρά να αγγίξω την κονσόλα του, να μιλήσω μέσα από την μαγική συχνότητα του, να πραγματοποιήσω αυτό που σχεδίαζα παρέα με τον ομοιοκατάληκτο Φιλικό Αναρριχητή. Νιώθω υπερήφανος που είχα την τιμή να συνεργαστώ με πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους και νιώθω υπερήφανος για όλο αυτόν τον κόσμο, φίλους και αγνώστους, που επικοινώνησαν μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια. Αξίζει να υπερηφανεύεσαι για αυτούς!

Εκείνη την τελευταία ημέρα του Andromeda 87.5, τελείωσε το ραδιόφωνο…

Εκείνη την τελευταία ημέρα, δέχθηκα επιτέλους το τηλεφώνημα που όλα αυτά τα ραδιοφωνικά μου χρόνια ήλπιζα να δεχθώ. Μια απρόσμενη χαρά, μέσα στην βαριά λύπη. Θυμάμαι ακόμα το τραγούδι που έπαιξα, η τελευταία αφιέρωση μου από αυτόν τον σταθμό: «Τώρα αρχίζω και θυμάμαι» από τα Ξύλινα Σπαθιά. Ακόμα και από τον Ψυχώ fm και τα 5 watt του, περίμενα αυτό το τηλεφώνημα, γιατί της το είχα υποσχεθεί: «Κάποια στιγμή θα κάνω ραδιόφωνο» είχα πει. «…ότι κι αν έχει συμβεί, να με ακούς…».

Τώρα, μετά από 12 χρόνια, καταλαβαίνω πόσο σημαντικό ήταν αυτό το τηλεφώνημα. Μια φωνή που δεν θα ακούσω ποτέ ξανά.

«…μου ‘χες πει πως θα ‘ρθει κάποια μέρα, που ότι αγγίζω θα το ερωτεύομαι…»

Άγγιζα το μικρόφωνο…

Notis (21/12/2012)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Υπάρχει ο Andromeda net ως web radio αλλά δεν έχει πλέον καμία σχέση με τον Ανδρομέδα στα fm. Είναι απλά η προσπάθεια του Βαγγέλη και του Μάνου να συνεχίσουν (μετά απο πραγματικά πολλά χρόνια) να κάνουν αυτό που γουστάρουν.