Μου χαλάσατε το πρωινό…

Και εκεί που κάθισα χαλαρός και αγουροξυπνημένος μπροστά στον υπολογιστή να πιω το καφεδάκι μου, εμφανίστηκε κάποιος «μοχθηρός» με σκοπό να μου χαλάσει το πρωινό. Με λίγη έξυπνη αδιαφορία μπορώ να ξεγλιστρήσω. Έλα όμως που εμφανίζονται κι άλλοι αναπαράγοντας ενοχλητικά τις μοχθηρές διαθέσεις του πρώτου… Τι στο καλό; Βάλατε σκοπό όλοι να μας γαμήσετε την ψυχολογία;

Καταρχάς είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν κάποιοι πως το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει! Γιατί βιάζεστε; Ξύπνησα, δεν έχω τι άλλο να κάνω και αυτό που γουστάρω τώρα είναι να ανάψω τσιγαράκι, να πιω καφεδάκι και να χαζέψω τις φωτογραφίες των «φίλων» μου από τις διακοπές τους. Αργότερα θα ανεβάσω και εγώ μια-δυο καινούργιες που (και καλά) δεν πρόλαβα εχθές. Θα βάλω  να ακούσω και μουσική από την λίστα που έχω φτιάξει στο YouTube (μαλάκα, υπάρχουν κάτι τύποι που ακούνε ακόμα CD), θα πετάξω και κανα βαθυστόχαστο από το «Ο τοίχος είχε την δική του υστερία» και το μεσημεράκι θα συνεχίσω το καφεδάκι μου στην πλατεία. Σκέφτομαι να πάω κάπου το Σαββατοκύριακο και θέλω να συζητήσω τις επιλογές μου. Μετά να γυρίσω, να τσιμπήσω κάτι καλό, να την πέσω για καμιά ωρίτσα και το βράδυ να πάω για μερικά ποτάκια. «Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, μωρό μου…»…

Δεν μου φθάνουν που λες, όλα αυτά τα πολιτικά που μου σπάνε τα νεύρα (αφού όλοι ίδιοι είναι, ας κάνουν ότι θέλουν), έχω και αυτούς τους «ψαγμένους» που ποστάρουν διαρκώς θέματα για μετανάστες και βίντεο με καταθλιπτικά και βαρετά τραγούδια (μα καλά, τι είναι αυτά που ακούνε κάποιοι, τι σκατά καταλαβαίνουν;), που βάζουν επίσης τα δυνατά τους να μου χαλάσουν το πρωινό. Α όλα κι όλα… Όταν αποφάσισα να κάνω 5000 φίλους στο Facebook και να γίνω μέλος σε καμιά 300αριά σελίδες που ποτέ δεν κατάλαβα τι θέλει να πει ο ποιητής, δεν είχα αυτό στο μυαλό μου! Μου αρέσει να περνάω πολύ χρόνο στα μέσα δικτύωσης, αλλά όχι και να έχω τον καθένα να μου πρήζει τα συκώτια. Τι τους έχει πιάσει όλους με αυτούς τους μετανάστες; Έρχονται εδώ, μας παίρνουν τις δουλειές, μας κλέβουν, μας δολοφονούν και κάποιοι καραγκιόζηδες (χαλαρά τα παίρνουν από κάποια ΜΚΟ) τους υποστηρίζουν και γράφουν κάτι αριστερές αηδίες (την είδαμε και την αριστερά σας) που απορώ αν ενδιαφέρουν κανέναν. Δεν είδα όμως κανέναν να φωνάζει για το άτυχο κοριτσάκι που το «έφαγε» ο Πακιστανός ή για τους άλλους που έσφαξαν την καημένη την γιαγιά μέσα στο σπίτι της (χμμ… αυτοί Έλληνες ήταν, αλλά δεν έχει σημασία). Καλά ρε φίλε, έχουμε γεμίσει υποκριτές!

Εντωμεταξύ, τώρα που σκέφτομαι όλα αυτά, ένα γκομενάκι (ποια είναι αυτή;) πόσταρε ένα ωραίο: ένας βρώμικος τοίχος και κάποιος έχει γράψει με spray: «Μόνο αγάπη ρε…». Μου αρέσει. Θα το ποστάρω και εγώ!

Κάτσε να κάνω και ένα like σε ένα μήνυμα για να δώσει το facebook χρήματα σε ένα παλικάρι που έχει ανάγκη. Εντάξει ρε φίλε, όταν μπορείς γιατί να μην βοηθήσεις;

Που είχα μείνει; Α, ναι στους μετανάστες (τελικά τι είναι, μετανάστες η πρόσφυγες και ποια η διαφορά;). Από το πρωί γέμισε ο τόπος με τις φωτογραφίες ενός πνιγμένου παιδιού. Δεν λέω, είναι τραγικό, αλλά γιατί πρέπει να το βλέπω πρωί-πρωί; Οι δημοσιογράφοι δεν έχετε τον θεό σας! Όλα για το χρήμα. Όπως και να το κάνουμε, αν βλέπεις με την τσίμπλα στο μάτι τέτοιες φριχτές φωτογραφίες, σου γαμιέται η ψυχολογία (τώρα που το σκέφτομαι θα πω στα παιδιά να πάμε για μπανάκι το μεσημέρι και όχι για καφέ – έχει γαμώ τις ζέστες σήμερα), αλλά κυρίως σιχαίνομαι όλους αυτούς που αναμεταδίδουν τέτοιες ειδήσεις. Λες και αν δείξουν αυτή την φωτογραφία όσο γίνεται περισσότεροι, θα αναστηθεί το παιδάκι. Τι μαλάκες…

    Αμ οι άλλοι; Βρίσκουν τα χρήματα να την κοπανήσουν από την χώρα τους (που τα βρίσκουν αλήθεια; Για πονηρέψου λίγο…), μπαίνουν σε επικίνδυνες βάρκες και βάζουν μέσα και τα παιδιά τους. Δηλαδή τι πιστεύουν ότι θα γίνει; Ότι θα κάνουν κρουαζιέρα; Αυτοί είναι οι κίνδυνοι όταν μπαίνεις παράνομα σε μια χώρα. Δεν το ξέρετε; Και καλά, δεν λέω, κρίμα το παιδάκι, αλλά δεν σας είδα να νοιάζεστε το ίδιο και για το άλλο το παιδάκι που πέθανε γιατί έκαναν λάθος οι γιατροί… Η για όλα τα άλλα παιδάκια στην Αφρική. Θυμώνω και τρελαίνομαι.

Α, κάτσε να ποστάρω και μια φωτογραφία που έχω με το νέο μου αυτοκίνητο! Τι το έχουμε αν δεν το δείχνουμε; (χαχαχα LOL)

Κάτσε να βάλω άλλο τραγουδάκι στο Youtube να ηρεμήσω… Α, να το καινούργιο του Σάκη:

«Με ένα σου βλέμμα νικάω το ψέμα και όσα σκεφτώ, πιθανά

Τα όνειρα μου ανοίγω για σένα σαν τα θερινά σινεμά…»

Τι στίχος…!!! Ρουβάς ρε φίλε, σταθερή αξία. Και τον κορόιδευαν οι άλλοι γιατί ήταν υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Ηλίθιοι… Να βγούμε από την Ευρώπη και να μην έχουμε πετρέλαιο. Ηλίθιοι!

Που βρέθηκαν αλήθεια τόσοι μετανάστες; Μας κατέστρεψαν τον τουρισμό (αν και φέτος γινόταν και πάλι χαμός στη Μύκονο – γαμάτα πέρασα – τρελή κραιπάλη φίλε), μας βρώμισαν και δεν σταματούν να έρχονται. Έχουνε λέει πόλεμο… Ναι είδα και τους άλλους που δεν έχουν πόλεμο. Πάλι εδώ ήρθαν. Δεν ξέρω γιατί έρχονται όλοι στην Ελλάδα και ούτε με ενδιαφέρει. Εγώ θέλω απλά να φύγουν και κυρίως θέλω να σταματήσουν κάποιοι να το παίζουν και καλά ανθρωπιστές. Σαν εκείνο τον παπά. Αντί να βοηθά τους δικούς του βοηθούσε τους ξένους. Και αφού έχουν λοιπόν πόλεμο, γιατί φεύγουν όλοι; Ποιος θα κάτσει να πολεμήσει;

Άντε πάλι… κι άλλος που ποστάρει φωτογραφία το παιδάκι. Ρε βρείτε κάτι άλλο να ασχοληθείτε που μου το παίζετε ξαφνικά όλοι μητέρα Τερέζα! Είστε όλοι υποκριτές και δήθεν. Εδώ δεν έχουμε να φάμε, τους άλλους κοιτάμε (τώρα που είπα για φαί, σα να πείνασα… κάτσε να παραγγείλω να μου φέρουν μια ζαμπονοτυρόπιτα και ένα ακόμα φρεντάκι – καλή ιδέα αυτό το νέο μαγαζάκι που κάνει delivery τους καφέδες). Με την ευκαιρία, ας βγω λίγο από το facebook με αυτές τις φριχτές φωτογραφίες, να παίξω κανα στοιχηματάκι να τα κονομήσω. Οι μαλάκες με τα capital controls μας έκοψαν το ιντερνετικό στοίχημα, αλλά όποιος ξέρει την βρίσκει την άκρη! (LOL και OMG)!

Ρε γαμώτο μου έχει όντως τσακιστεί η ψυχολογία. Άντε τώρα να σκεφτείς λογικά τι να παίξεις. Συμβουλή: αν δεν έχεις καθαρό μυαλό, μην παίζεις στοίχημα.

Κι άλλος με το παιδάκι… Μαλάκα, θα τους δείρω! Και τι μπορώ να κάνω εγώ ρε φίλε για όλα αυτά; Εγώ θα τους σώσω; Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο; Εγώ θα σταματήσω τους πολέμους; Εγώ θα δώσω τέλος στην διαφθορά, την τραπεζοκρατία, την απάτη, την φτώχεια, την ανεργία; Ποιος είμαι; Ο Μπάτμαν;

Άντε και γαμηθείτε όλοι. Μου χαλάσατε το πρωινό…
(Ο Βλάκας)

Αυτό το περίφημο «Μια Εικόνα, Χίλιες Λέξεις», δεν βγήκε τυχαία. Η κατάλληλη εικόνα την σωστή στιγμή, εκφράζει όλα όσα δε μπορείς να πεις και σε φορτώνει σκέψεις που φοβάσαι να κάνεις. Δεν υπάρχει κάτι πιο φριχτό από ένα αδικοχαμένο παιδάκι. Η αθωότητα, η αλήθεια, η ελπίδα, το μέλλον, όλα μια σωρός στην άκρη μιας παραλίας. Κι ένας πατέρας αναγκασμένος να ζήσει με την εικόνα των παιδιών και της συζύγου του να γλιστρούν μέσα από τα χέρια του. Μια μαύρη ζωή σταματημένη σε εκείνη την άδικη στιγμή. Μια στιγμή παγωμένη μέσα σε ένα πλοίο που αναχαιτίστηκε από Ελληνικές και Τουρκικές αρχές…

Τα παιδιά δεν έχουν επιλογές. Παραδομένα στις ορέξεις της μοίρας και τις επιλογές των μεγαλύτερων, ακολουθούν χωρίς καν να μπορούν να φανταστούν τι μπορεί ίσως να τους περιμένει. Δεν ξέρουν… δε μπορούν να γνωρίζουν. Και όταν έρθει το τέλος, πάλι δεν το γνωρίζουν. Η εικόνα με αυτό το κορμάκι στην ακροθαλασσιά, σαφώς και δεν είναι η μοναδική και δυστυχώς, θα υπάρξουν κι άλλες. Είναι όμως η κατάλληλη εικόνα την σωστή στιγμή. Το πιο φριχτό θέαμα, ότι πιο άδικο, ότι πιο ισχυρό. Πρέπει να σε σοκάρει, πρέπει να σε τσακίσει. Αν δεν το κάνει αυτό, τότε δεν θα το κάνει τίποτε άλλο στον κόσμο…

Όσο μεγαλώνεις αυτό το «Μακριά από εμάς» χάνει την αρχική του υπόσταση. Το «Μακριά» γίνεται ολοένα και «πιο κοντά» και αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Κάποτε ήταν πολλά αυτά που βρίσκονταν μακριά. Τώρα πλησιάζουν. Τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για τον ερχομό τους!

Ο μικρός Αϊλάν δεν ήταν απλά ένα θύμα του πολέμου. Ήταν ένα ακόμη θύμα του ανθρώπου. Θύμα των επιλογών και των αποφάσεων μας, θύμα αυτού του εκτρώματος που λανθασμένα ονομάζουμε κόσμο. Χωρίς αμαρτίες, χωρίς λάθη, χωρίς επιλογές… Ένα αθώο πλασματάκι, που δεν έφταιξε σε τίποτα.

Γαμώ την Ευρώπη σας, γαμώ τον κόσμο σας, γαμώ τους ανθρώπους σας…