Όταν είναι μεσάνυχτα και τα τηλεοπτικά «ζορίζουν»

Το εκνευριστικό, όταν με πιάνουν οι ανυπόφορες αϋπνίες μου, είναι ότι προσπαθώ να «δολοφονήσω» τον χρόνο μου με ότι παίζει αργά το βράδυ η τηλεόραση, με αποτέλεσμα η ανυπόφορη αϋπνία να οδηγεί στην ανυπόφορη βλακεία!

Έχω παρατηρήσει πως ένας από τους βασικούς λόγους (εκτός του άγχους και ίσως της σχιζοφρένειας) που συνωμοτεί στο να μου στερήσει τον ύπνο, είναι η Τρέμη και ο Ευαγγελάτος! Αυτοί οι δυο μάχιμοι και φυσικά ανεξάρτητοι, δημοσιογράφοι και οι εκνευριστικοί καλεσμένοι τους, συμμετέχουν σε μια (ανεξάρτητη σαφώς) εκπομπή που την διακρίνει κάτι το μοναδικό: καθ’ ολη την διάρκεια της κουτουλάς σε τοίχους και πατώματα από τη νύστα και την βαρεμάρα, μα μόλις τελειώσει δε μπορείς να κλείσεις μάτι! Ένα φαινόμενο που αξίζει να ασχοληθεί μαζί του η επιστημονική κοινότητα. Αφού λοιπόν γνώριζα τι θα μου συνέβαινε, γιατί την είδα την εκπομπή;

Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να βλέπω μια πολλά υποσχόμενη ταινία τρόμου με σκοπό να την παρουσιάσω κάποια στιγμή εδώ, ήταν όμως τόσο «πατάτα» που έκανε την Τρέμη να δείχνει εξαιρετικά ελκυστική επιλογή. Μα πως στο καλό χρηματοδοτούν κάποιοι τέτοιες ταινίες; Προτού όμως καταλήξω στην Όλγα με το δήθεν φιλικό σταυροπόδι και το πονηρά ειρωνικό βλέμμα με την πλάγια ματιά, είπα να περάσω μια βόλτα από τον Αιμίλιο Λιάτσο για λίγες δόσεις πατριωτικής αισιοδοξίας. Βλέπεις φιλοξενούσε για μια ακόμη φορά τον Δημήτρη Σεβαστάκη και ο τύπος τα λέει γενικά πολύ ωραία. Άσε που υπήρξε κάποτε καθηγητής μου, από τους αγαπημένους μου μάλιστα, και γουστάρω που και που να τον ακούω. Όχι για πολύ. Γιατί μετά αρχίζουν οι αναλυτές τα δικά τους και εσύ τρελαίνεσαι που δεν βρίσκεσαι εκεί να τους «κεράσεις» μερικές «ασαφείς» σφαλιάρες.

Όταν είναι μεσάνυχτα και τα τηλεοπτικά «ζορίζουν», έρχεται η ώρα του Nickelodeon!

Το πρόβλημα ήταν ότι το συγκεκριμένο επεισόδιο του «Drake & Josh» πρέπει να το είχα δει καμιά σαρανταριά φορές και το «iCarly» αργούσε ακόμα (ναι, ξέρω…τρομερή κουλτούρα!!!), έτσι τα δάχτυλα μου, σα να τα οδηγούσε μια ισχυρότατη ανώτερη δύναμη, πάτησαν τον 4 στο τηλεκοντρόλ και επέστρεψα στην Όλγα (ακόμα και με την «δημιουργία» της Νεριτ επιμένω να έχω στο 4 το Mega). Έπεσα πάνω στο καλύτερο. Ο «Εισαγγελάτος» διάβαζε τα «Twits» των χιλιάδων τηλεθεατών της εκπομπής (με έχετε πρήξει με όλες αυτές τις ηλίθιες ορολογίες), ενώ η Όλγα είχε καθίσει (εννοείται σταυροπόδι και εννοείται με φιλική διάθεση) ανάμεσα στο κοινό, που όταν δεν είναι στημένο (σπάνιο φαινόμενο), έχει την απατηλή εντύπωση πως θα κάνει ερώτηση. Ο Λεουτσάκος έκανε πως απαντούσε και χαίρονταν όσοι δεν ήθελαν να απαντήσει. Ο Καραγκούνης έκανε επιθέσεις και χαίρονταν όσοι ήθελαν να μην ακουστεί τίποτα. Με το ένα μάτι ανοιχτό (το άλλο έκλεινε από την βαρεμάρα) παρακολούθησα για μια ακόμη φορά τις προσπάθειες που δεν γνωρίζω ποιες είναι αλλά ακολουθούνται από λαϊκή εντολή και την φριχτή αλήθεια του πόσο βλάκες ήμαστε που ρίξαμε μια κυβέρνηση που τα είχε κάνει όλα τόσο καλά. Για πόσο καιρό μπορείς να απέχεις περίτρανα από την πραγματικότητα χωρίς επιπτώσεις;

Ώρα για βίαιο, ανελέητο ζάπινγκ! Στη ΝΕΡΙΤ μίλαγε κάποιος που δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος τι έλεγε, στη ΝΕΡΙΤ PLUS, μια από τα ίδια, στον ΑΝΤ1 έπαιζαν πόκερ, στον ΑΛΦΑ ακούγανε τι είπαν (σε επανάληψη για να το εμπεδώσουν), στον ΣΚΑΪ εξιχνίαζαν κάποιο έγκλημα, στο ΣΤΑΡ είχε «Vampire Diaries». Αποφάσισα να μείνω λίγο εδώ. Είχα ξεκινήσει να την βλέπω κάποτε αυτή την σειρά (ήταν καλό το γκομενάκι) αλλά βαρέθηκα πολύ γρήγορα. Παρακολούθησα 2-3 λεπτά αλλά δεν κατάλαβα τίποτα. 3^ος κύκλος και εγώ δεν είχα δει ούτε τον 1^ο! Χαμός γινόταν. Οι ηθοποιοί έπαιζαν διπλούς και τριπλούς ρόλους με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις ποιος είναι ποιος, βαμπιρ ερωτεύονταν μάγισσες, κακοί που ήταν καλοί και καλοί που γίνονταν κακοί…μπάχαλο! Αυτή η νέα «βαμπιρική μόδα» έχει καταστρέψει τον θρύλο! Από τα υπόλοιπα κανάλια δεν θα περνούσα…φτάνει. Άσε που τέτοια ώρα τα περισσότερα πωλούν συσκευές μασαζ ποδιών, φίλτρα νερού και πανάκριβα κοσμήματα (από 2000 ευρώ, τώρα μόνο 30!!!).

Πάνω που ετοιμαζόμουν να κάνω ένα ακόμη πέρασμα από την Όλγα και το Νίκο, άρχισαν οι διαφημίσεις στο ΣΤΑΡ. Σπάνια βλέπω διαφημίσεις. Αποτελούν απλά την αφορμή για ζάπινγκ. Αλλά ξεκίνησε με το trailer του «Fast & Furious 4» (βρήκαμε τι θα δούμε αύριο), οπότε έμεινα λίγο να το δω. Μετά το trailer βγήκε ένα «τούμπανο» με βυζιά που αψηφούν τους νόμους της βαρύτητας και ένα κώλο σχεδιασμένο με διαβήτη (!), να με πληροφορήσει πως… η γραμμή της…ήταν… ανοιχτή (το έπιασα το υπονοούμενο)! Μετά βγήκε μια άλλη, καρμπόν η προηγούμενη αλλά με διαφορετικά μαλλιά, να μου πει πως αισθάνεται μοναξιά και στο τηλέφωνο της αρέσει να τα λέει όλα! Και ενώ ετοιμαζόμουν να πατήσω το 4 στο τηλεκοντρόλ γιατί δεν θα άντεχα και άλλο τούμπανο με ορέξεις, ξαφνικά άρχισαν να τρακάρουν αυτοκίνητα και να πέφτουν μηχανές. Σοκαριστικό! Μετά τις καύλες, οι σκοτωμοί. Η πληροφόρηση μάλιστα έλεγε πως τα πλάνα ήταν πραγματικά, από κάμερες της τροχαίας. Φριχτό. Το δάχτυλο πήγε στο πλήκτρο με το νούμερο 4, αλλά υπερίσχυσε η περιέργεια. Τι θα διαφήμιζε μετά;

Το είχα ψιλιαστεί και δεν έπεσα έξω. Βγήκε ένα μελαχρινό με μπλε μάτια και χείλη σαν φουσκωτή βαρκούλα από τα Jumbo, που ξάπλωνε πάνω σε τραπέζια και στο γκαζόν δίπλα σε μια πισίνα, ενώ μια γελοία φωνή που μου προκάλεσε νευρικό γέλιο, έλεγε «εεελααααα….τωραααα… μην αργείς…». Ρε φίλε, νόμιζα πως ο κόσμος τα είχε ξεπεράσει όλα αυτά, αλλά προφανώς όχι. Επόμενη διαφήμιση. Ένα σκοτεινό δωμάτιο και ένας πιτσιρικάς να βρίζει (bullying και καλά) έναν άλλο. «Πες το πρόβλημα σου… Μίλησε μας…. Κτλπ). Μετά περίμενα να εμφανιστεί μια ξανθιά θεά που δε μπορεί όμως να βρει γκόμενο και περιμένει εμένα να της τηλεφωνήσω, αλλά τελικά βγήκε μια γυναίκα που έκλαιγε γιατί την έδερνε ο άντρας της. Αν έχεις περάσει και εσύ τα ίδια, τηλεφώνησε στην οργάνωση «Το Χαμόγελο Του Αρπαχτού» και αμέσως θα σε βοηθήσουν. Τελικά εμφανίστηκε η ξανθιά και τι παράξενο, ήταν ακριβώς όπως την περίμενα. Αυτή όμως δεν ήταν μόνη της, είχε και φίλες που ΠΕΘΑΙΝΑΝ να με ακούσουν! Έπειτα εμφανίστηκε όλο χαρά η περήφανη ομάδα των καλύτερων αστρολόγων, με μεταφυσικές ανησυχίες και 99% ποσοστό επιτυχίας. Μετά ένας ναρκομανής που κι αυτός έπρεπε κάπου να τηλεφωνήσει για να τον βοηθήσουν και τέλος μια ακόμα τουμπανιασμένη (αυτή ήταν νοικοκυρά) που ένιωθε μοναξιές. Της ιερόδουλης το κάγκελο! Ένα τρελό όργιο ΜΚΟ ανάμεσα σε τουρλωτές γκόμενες και «χαρισματικούς» μελλοντολόγους.

Τα βαμπίρ επέστρεψαν, αλλά προτίμησα να τελειώσω το ζάπινγκ με τους πραγματικούς βρυκόλακες στο Mega. Καθώς η Όλγα καθόταν και πάλι σταυροπόδι σηκώνοντας μάλιστα και την φούστα να φανεί περισσότερο πόδι (ΕΛΕΟΣ), δίνοντας το μικρόφωνο σε έναν αγωνιώδη στημένο πολίτη που ήθελε να κάνει εύστοχες ερωτήσεις στους νυσταγμένους πολιτικούς, το μυαλό μου ανάπλαθε εικόνες από ανοιχτά πόδια, αυτοκίνητα κολλημένα πάνω σε δέντρα, ολοστρόγγυλους κώλους, αστρολόγους με φανταχτερό ντυσιμο και απεγνωσμένους ναρκομανείς. Και καλά η καύλα… Δικαιολογείται απόλυτα η ώρα προβολής της. Τα ατυχήματα όμως; Οι εκφοβισμένοι πιτσιρικάδες, οι δαρμένες σύζυγοι και όλα αυτά που βοηθούν «αφιλοκερδώς» τον κόσμο, γιατί προβάλλονται τέτοιες ώρες; Και γιατί ανάμεσα σε διαφημίσεις phone sex και ζωδίων; Η αρπαχτή σε όλο της το μεγαλείο.

Έκλεισα την τηλεόραση (η πιο σοφή επιλογή που μπορεί να κάνει ο καθένας μας) και πήρα κάτι να διαβάσω. Ήθελα κάτι ανάλαφρο, κάποιο διήγημα του Stephen King θα ήταν ότι έπρεπε. Δε μπορούσα όμως να συγκεντρωθώ. Ο ύπνος είχε πάει για…ύπνο και η διάθεση μου ήταν παράξενη. Άνοιξα τον υπολογιστή. Σκέφτηκα να γράψω, αλλά πονούσαν τα μάτια μου. Θα έβαζα να παίξω κάτι. Καλή ιδέα. Στον σκληρό υπήρχαν τα GTA San Andreas και το Football Manager. Στο πρώτο είχα κολλήσει εδώ και 1 χρόνο κάπου, το δεύτερο… ακόμα θα έπαιζα! Ρε, κοίτα τύχη. Κάπου ξεχασμένο ήταν το SIMS 3! Σε αυτό θα ξεσπούσα. Θα έφτιαχνα μια παράγκα και θα έβαζα μέσα έναν μίζερο τύπο που θα τον άφηνα να βρωμάει και να κατουριέται και απλώς θα τον κοιτούσα (αυτό το παιχνίδι μπορεί να εκπληρώσει κάθε σαδιστικό σου ένστικτο). Πριν κάνω διπλό κλικ στο εικονίδιο του παιχνιδιού, συλλογίστηκα λίγο ακόμα όσα είχα δει. Ο εγκέφαλος μου είχε ήδη αρχίσει να απωθεί τα δυσάρεστα. Έμεναν μόνο η οργή για τις απίστευτες εδώ και τόσα χρόνια επιχορηγήσεις των ΜΚΟ και η μοναξιά της τελευταίας τουμπανιασμένης νοικοκυράς…

Χμμμ… Μήπως πριν το SIMS 3 έπρεπε να περάσω μια βόλτα από το RedTube;