Λίγο πριν μας αφήσει οριστικά το 2013, η δημιουργική παρέα από την δυτική πλευρά της Θεσσαλονίκης, μέσα από πολλά προβλήματα και δυσκολίες, κατάφερε τελικά να κυκλοφορήσει την δεύτερη δισκογραφική της δουλειά και να μας την προσφέρει μάλιστα ως free download, σαν ένα πολύ όμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο…
«Τα Φρούτα Του Δάσους» συνεχίζουν την αισιόδοξη και ρομαντική τους μουσική πορεία, προσπαθώντας να επιβιώσουν σε μια δύσκολη για όλους μας, εποχή, μαχόμενοι καθημερινά, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, για το όνειρο τους, μέχρι να εξαντληθούν. Επέλεξαν ένα όνομα που από την αρχή θεωρούσα ως «αντιεμπορικό», όνομα όμως που φανερώνει τις ρομαντικές και κυκλοθυμικές τους διαθέσεις ή την απλότητα της αμεσότητας που αποτελεί το «τρένο» της έμπνευσης τους. Ένα όνομα που προήλθε απλά και αβίαστα από μια συνηθισμένη παραγγελία σε έναν σερβιτόρο, όταν πριν πολλά χρόνια σε κάποιο μπαρ της Θεσσαλονίκης μια κοπελιά …Τζένη στο όνομα, έτυχε να ήταν γριπωμένη με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πιει αλκοόλ και να παραγγείλει ένα χυμό φρούτα του δάσους. Ένα τυχαίο (;) γεγονός, που αποκαλύπτει με έναν «χαρούμενο» τρόπο την αρχή της ιστορίας αυτής της ιδιαίτερης παρέας.
Το 2010 (πάλι Δεκέμβριο) κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Για Τη Στιγμή Και Μόνο», μια ανεξάρτητη παραγωγή σε στίχους και μουσική του Πόλυ Ζουκ (Πόλυ Αβουζουκλίδη), που έτυχε μεγάλης εκτίμησης αλλά και επικρίσεων. Αυτό που «ξένισε» αρκετό κόσμο, ήταν η ομοιότητα στις συνθέσεις της μπάντας με αυτές των Ξύλινων Σπαθιών και κυρίως, η ερμηνεία του Πόλυ Ζουκ που πλησίαζε αυτή του Παύλου Παυλίδη. Όμως, Τα Φρούτα Του Δάσους δεν έκρυψαν και δεν αρνήθηκαν ποτέ τις επιρροές τους, αντίθετα, πάτησαν επάνω σε αυτές για να μπορέσουν να δημιουργήσουν το προσωπικό τους ύφος που θα τους καθιστούσε διαφορετικούς. Έτσι κι αλλιώς, βρέθηκαν στην σκηνή με τον Παύλο Παυλίδη και το αποτέλεσμα ήταν πολύ θετικό. Το «Για Τη Στιγμή Και Μόνο» άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις και μνημονεύθηκε (τουλάχιστον απ’ όσους χειροκρότησαν αυτή την απόπειρα) για τον πρωτότυπο «παιδικό» και άμεσο χαρακτήρα των συνθέσεων και το αξιοπρόσεχτο (καθώς πλέον σπανίζει) ύφος του, που πλημμύριζε τον ακροατή με συναισθήματα έρωτα, αισιοδοξίας και γλυκιάς μελαγχολίας.
Το 2012 ξεκίνησαν την ηχογράφηση του νέου τους album σε δικό τους πλέον χώρο (shelter studio), μια διαδικασία που αποδείχθηκε δύσκολη (οικονομικά) και αρκετά χρονοβόρα. Μια δουλεία που έγινε με αρκετά συναισθηματικά κρεσέντα απέναντι σε ζόρικους καιρούς, μα παρόλα αυτά κατάφερε να ολοκληρωθεί και να κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο του 2013 ελεύθερα στο διαδίκτυο σαν ανεξάρτητη παραγωγή, με τίτλο «Τριαντάφυλλα Στη Λάσπη». Όπως οι ίδιοι δηλώνουν, πρόκειται για ένα album που σε ήχο και ύφος είναι κυκλοθυμικό και ακομπλεξάριστο. Όλο αυτό το διάστημα των ηχογραφήσεων, μόλις ένιωθαν πως κάποιο τραγούδι είχε ολοκληρωθεί, το παρουσίαζαν στο κοινό τους, προετοιμάζοντας μας για αυτό που θα επακολουθούσε, και αναζητώντας ίσως, σχόλια και εντυπώσεις, ώστε να καταλήξουν στο τελικό αποτέλεσμα. Φρόντισαν όμως να μας προειδοποιήσουν για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν, δυσκολίες που θέτουν ερωτήματα και για το μέλλον της μπάντας, καθώς η ανεργία και τα κοινωνικά προβλήματα δεν αφήνουν τελικά κανέναν ανεπηρέαστο, πόσο μάλιστα ένα μουσικό συγκρότημα, που πασχίζει να κάνει τα πάντα αποκλειστικά και μόνο με δικά του μέσα.
Το τι ακριβώς χαρακτηρίζει το «Τριαντάφυλλα Στη Λάσπη», το αντιλαμβάνεσαι από την αρχή, με το εναρκτήριο «Καλημέρα», ένα μικρό μουσικό απόσπασμα που αποτελεί την εισαγωγή του album. Έτσι, η αίσθηση που αποκομίζεις, είναι για μια ακόμη φορά ηλιόλουστη και ρομαντικά αισιόδοξη. Σε αυτή τη δεύτερη τους δουλειά, διακρίνω και μια θεματολογία παρεμφερή με αυτές του Παύλου Παυλίδη, σύντομα όμως ξεχωρίζει το προσωπικό ύφος της μπάντας που σε κερδίζει ευχάριστα. Μοναδικές μουσικές στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενος, ερωτευμένος, αισιόδοξος, όπως στο «Αερόστατα»: «…μα μέσα από την άγονη ζωή σου θα ξεπηδήσει μια δροσοσταλιά, θα ανθίσουν τριαντάφυλλα στην λάσπη και ο έρωτας θα σου χαμογελά…».
Πίσω από ατμοσφαιρικές μελωδίες (χωρίς δυστυχώς, τις απαραίτητες εξάρσεις που θα αναδείξουν τις όποιες αρέτες διαθέτουν οι μουσικοί) κατοικούν απλοί και άμεσοι στίχοι, συχνά με «παιχνιδιάρικα» νεανική διάθεση, που σκοπό έχουν να σε διασκεδάσουν προσφέροντας 52 περίπου λεπτά απόλαυσης, αλλά και σκοτεινές συνθέσεις που μπορούν να προβληματίσουν. Εξάλλου ποιος είπε πως στην μουσική δεν είναι απαραίτητες και τέτοιες στιγμές; Ποιος είπε πως δεν θέλουμε να ακούμε για έρωτες, για καθημερινές ανησυχίες ή να γουστάρουμε με κάτι που απλώς προσπαθεί να μας διασκεδάσει; Όλα είναι καλά και επιτρεπτά στη μουσική, όλα χρειάζονται, αρκεί οι προθέσεις να είναι ειλικρινείς και πάνω απ’ όλα, αληθινές.
«Και αν δεν φθάσουμε ποτέ σε όσα ποθήσαμε, τουλάχιστον ζήσαμε την διαδρομή…»
12 συνθέσεις που μπορεί να σου προκαλέσουν χαμόγελα αισιοδοξίας, ρομαντικές νοσταλγίες, ανοιξιάτικες εικόνες, μελαγχολικές ανατριχίλες, σε ένα ατμοσφαιρικό ταξίδι που όσο απλό φαντάζει αρχικά, τόσο περίπλοκο μπορεί να το κάνει η επανάληψη, ιδιαίτερα προς το τέλος του album που «βαραίνει» αισθητά. Υπάρχουν βιωματικές στιγμές του Πόλυ Ζουκ, που με απλή διάθεση εξομολόγησης προσπαθεί να περάσει τους προβληματισμούς του χωρίς να ενοχλήσει στιγμή τον ακροατή, πάντα όμως υπερισχύει η πίστη σε κάτι ελπιδοφόρο, πηγή του αισιόδοξου αποτελέσματος που φαίνεται να επιθυμούν διακαώς Τα Φρούτα Του Δάσους. Ακόμα και τις στιγμές όπου ο στίχος μοιάζει πιο σκοτεινός, έρχεται στο τέλος η ίδια η μουσική ως «κάθαρση» να προσφέρει την λύτρωση. Εξαιρετικό είναι (όπως και στην πρώτη τους δουλειά) το artwork του album, κάτι που φανερώνει πως η μπάντα ξέρει να κάνει καλές και ιδιαίτερα δημιουργικές, φιλίες, και σαφώς συμβάλλει στην συνολική εικόνα μιας πραγματικά πολύ φιλότιμης και αληθινής προσπάθειας.
Τελειώνοντας το «Τριαντάφυλλα Στη Λάσπη» σου δημιουργείται η εντύπωση πως αν το θέλεις πραγματικά μπορείς να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, πως η αγάπη αξίζει κάθε δάκρυ, πως χωρίς ελπίδα παύουν να υπάρχουν τα όνειρα, πως οφείλουμε να ερωτευόμαστε. Δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω το album εξαιρετικό, όμως εξαιρετική είναι η προσπάθεια που κάνουν Τα Φρούτα Του Δάσους, μια προσπάθεια που αξίζει της προσοχής μας και όπως με οτιδήποτε αξιόλογο συμβαίνει σε αυτή την χώρα, οφείλουμε να το υποστηρίξουμε για να μην μας απομείνει στο τέλος μονάχα η υποκουλτούρα της μετριότητας και η μοναξιά των ένδοξων στιγμών μας. Δεν είμαι οπαδός της αισιοδοξίας γιατί θεωρώ πως στρεβλώνει την πραγματικότητα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν την αποζητώ, έστω και στα κρυφά. Άσε που είναι εξίσου εξαιρετικός ο τρόπος που ένα τραγούδι («Αναπάντεχη Βροχή») έβγαλε στην επιφάνεια στιγμές από την εφηβεία μου, και μου θύμισε πως υπάρχουν ακόμα ερωτικά τραγούδια που σε αγγίζουν όχι γιατί μιλούν για χωρισμό, αλλά για επιθυμία: «είναι το τίποτα αδερφός μου και φίλος μου το πουθενά, και αυτός ο άγριος πυρετός μου μόνο με εσένα σταματά, σ’ ένα λαβύρινθό προσμένω να μου πετάξεις το κλειδί, και να μου πεις πως ήρθε η ώρα εμείς να ζήσουμε μαζί…».
Για το τέλος αφήνω να σου πουν την όλη αλήθεια τα ίδια Τα Φρούτα Του Δάσους, για να καταλάβεις πως έχει η ιστορία. Εγώ δεν χρειάζεται να πω περισσότερα…
«Θέλουμε να βιώσουμε το ψυχιατρείο αυτής της χώρας με μια διαφορετική ματιά. Να μην γίνουμε και εμείς παρατηρητές της εξαθλίωσης μας. Είμαστε στο βάλτο άλλα το κεφάλι μας είναι ακόμα έξω από τα σκατά…συνεχίζει να τραγουδάει και να ελπίζει. Να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια μας καθαρή, με ότι μας έχει απομείνει και έχουμε περισώσει να μαχόμαστε καθημερινά για το όνειρο μας μέχρι να εξαντληθούμε .
Πάνω σε αυτή την λογική έγινε αυτό το άλμπουμ. Δώδεκα νέα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν μέσα στη καρδιά της κρίσης , μέσα από αρκετές ρήξεις ,αναβολές, απογοητεύσεις και εντάσεις κατάφεραν να βρουν τον δρόμο τους και να κυκλοφορήσουν ελεύθερα και δωρεάν στο διαδίκτυο . Υπάρχει αγωνία για το αύριο, αν καταφέρουμε να κρατήσουμε το συγκρότημα ζωντανό και δημιουργικό, ενώ παράλληλα θα κοιτάμε και την καθημερινή επιβίωση μας. Αρκετές φορές νιώθουμε αβοήθητοι και κουρασμένοι . Χρειαζόμαστε αντοχές για να συνεχίσει αυτή η παρέα ενωμένη να παίζει με την ίδια όρεξη. Υποστηρίξτε αυτή την προσπάθεια γιατι το ‘’Τριαντάφυλλα στη λάσπη ‘’ είναι ένας πέρα για πέρα αληθινός δίσκος και ας ελπίσουμε όχι ο τελευταίος. Καλή ακρόαση …»
Τριαντάφυλλα στη λάσπη (2013)
Στίχοι-Μουσική: Πόλυς Ζουκ
Ενορχήστρωση : Tα φρούτα του δάσους
Η ηχογράφηση και το mix έγινε στο Shelter Studio στην Θεσσαλονίκη
με ηχολήπτη τον Δημήτρη Κασαπίδη
Mastering: Odeon Studio
Παραγωγή: Tα φρούτα του δάσους
Πόλυς Ζουκ : Φωνή, ακουστική-ηλεκτρική κιθάρα Η ηχογράφηση και το mix έγινε στο Shelter Studio στην Θεσσαλονίκη
με ηχολήπτη τον Δημήτρη Κασαπίδη
Mastering: Odeon Studio
Παραγωγή: Tα φρούτα του δάσους
Γιώργος Καρακούλιας : Ηλεκτρική κιθάρα
Γιάννης Τσελίκας : Μπάσο
Βασίλης Ιορδανίδης : Πλήκτρα
Γιώργος Κουκουβίνος : Τύμπανα
Μήτσος Κασαπίδης : ήχος
Άκουσε η Κατέβασε το «Τριαντάφυλλα στη λάσπη»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Πες την γνώμη σου....