Λένε ότι στην μουσική πορεία κάθε καλλιτέχνη η
συγκροτήματος, η πιο δύσκολη δουλειά, αυτή που κρίνει την πορεία και το μέλλον
του, είναι η 3η δισκογραφική του απόπειρα. Συχνά αυτή η 3η
προσπάθεια είναι που είτε μας ενθουσιάζει, είτε μας απογοητεύει, αυτή που
αποδεικνύει με πόση σοβαρότητα αντιμετωπίζει ο μουσικός αυτό που υπηρετεί.
Η ιστορία των GAD. ξεκίνησε το 2005,
όταν ο Ηρακλής Αναστασιάδης και ο Κώστας Αντωνιάδης αποφάσισαν να συνθέσουν ένα κομμάτι για την
συλλογή “Greek Electro Vol. 2”. Στην διάρκεια των ηχογραφήσεων
του πρώτου album τους,
προστέθηκαν οι Αντώνης Αντωνιάδης (κιθάρα) και ο Σπύρος Παπακώτσης (ντραμς), και οι δυο
με την δική τους ξεχωριστή μουσική πορεία και εμπειρία. Το “System May Fall” κυκλοφόρησε το
2007 από την «Shift Records»
και στην μπάντα προστέθηκε και ο Mike
Semertzoglou (Bass). Το “The End Of The Road” ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 2008 και του 2009 στα ραδιόφωνα. Τον Μάιο του 2010, οι GAD. κυκλοφόρησαν το
δεύτερο άλμπουμ τους, "The Perfect Crime", προσθέτοντας μια πιο σκοτεινή και πιο
ζωντανή αίσθηση στη μουσική
τους. Κέρδισαν τεράστια αναγνώριση και airplays με το single “Waves” με αποτέλεσμα να
θεωρούνται ένα από τα πιο δημοφιλή Ελληνικά συγκροτήματα της indie σκηνής (αν
πρέπει να τους κατατάξουμε απαραίτητα κάπου). Μετά από 3 περίπου χρόνια, ήρθε η
ώρα για το “End In Tears” το
τρίτο τους album.
Πριν την κυκλοφορία του album, η δισκογραφική τους εταιρεία The Sound Of Everything επέλεξε
δημοφιλείς καλλιτέχνες την ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής για να προσεγγίσουν με
τον δικό τους τρόπο την μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία του “Waves”, το οποίο κατέχει ρεκόρ εκτελέσεων αγγλόφωνου τραγουδιού
ελληνικού indie συγκροτήματος στα ελληνικά ραδιόφωνα τα τελευταία χρόνια. Το
πρώτο remix pack περιλαμβάνει remixes από Αδριανό
Παπαδέα, Prosis, Νίκο Διαμαντόπουλο, Hiras και το δίδυμο Albert Planck & Prins George, ενώ
τo δεύτερο remix pack περιλαμβάνει remixes από Papercut, N.I.S. Project,
Tareq, Solifer.
Η αρχή έγινε τον Ιούνιο του 2012 με την κυκλοφορία του single “Your Lover Tonight”, τραγούδι με το οποίο η μπάντα ήλπιζε σε εξίσου
πολλαπλά airplays από τα ελληνικά ραδιόφωνα, τραγούδι που είχε τα φόντα να
γίνει ραδιοφωνική επιτυχία μα έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Εννοείται πως για
αυτή την πορεία δεν ευθύνεται το ίδιο το τραγούδι που το θεωρώ εξαιρετικό, ούτε
φυσικά ο κόσμος που απλά δεν το γνώρισε για να το κατατάξει στην λίστα με τα
αγαπημένα του, αλλά τα «ανύπαρκτα» ελληνικά ραδιόφωνα στα οποία ακόμη και
σήμερα, πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες ποντάρουν πολλά. Στους ενδιαφέροντες καιρούς
που ζούμε, η ραδιοφωνική προβολή ακολουθεί πιστά την τηλεοπτική και αυτό είναι
φυσικό επακόλουθο, καθώς οι τηλεοπτικοί
«αστέρες» είναι αυτοί που απαρτίζουν και τους ραδιοφωνικούς. Αν οι GAD εμφανίζονταν
σε κάποιο «πρωϊνάδικο», τραγουδώντας, δοκιμάζοντας μαγειρικές συνταγές και
συζητώντας για ζώδια, ίσως η πορεία του single να ήταν καλύτερη. Αλλά, φτάνει. Ας
μην αναλύσω άλλο το συγκεκριμένο θέμα, δεν ωφελεί. Έτσι κι αλλιώς οι απόψεις
μου είναι γνωστές. Υπάρχουν ραδιόφωνα που υπηρετούν με πάθος την μουσική, απλώς
δεν βρίσκονται πια, δυστυχώς, στα fm.
Αυτό που δεν θα μπορούσε να λείπει σίγουρα από τον νέο δίσκο
των GAD. και κάτι στο οποίο μας έχουν συνηθίσει είναι οι συμμέτοχες. Αυτή
τη φορά θα ακούσετε τρία τραγούδια με τις φωνές των Alexandra McKay στο “Wonderful”, Maria X. Kourmouli
στο “End In Tears” και Aliki
Avdelopoulou στο “Too Late”.
Όλη η δουλειά είναι ιδιαίτερα
προσεγμένη, σκοτεινή, ατμοσφαιρική, επαγγελματική. Ακούγοντας την σου φωνάζει «GAD.» φέρνει όμως και πολλά
νέα στοιχεία που φαίνεται να αποτελούν προπομπό των όσων ακολουθήσουν (που
εύχομαι να είναι πολλά). Έχει πάρει μια πιο κιθαριστική τροπή, γεγονός που με
εξέπληξε ευχάριστα, χωρίς φυσικά να κρύβει τις ηλεκτρονικές καταβολές του.
Υπάρχουν στιγμές που θα σε φέρουν κοντά στους Beach House και
αμέσως μετά στους Editors, όλα όμως με το γνωστό ύφος
των GAD. και την ιδιαίτερη φωνή του Κώστα Αντωνιάδη που χρωματίζεται με διάφορες αποχρώσεις ανάλογα το
τραγούδι, εξυπηρετώντας στο μέγιστο βαθμό την μουσική του συγκροτήματος. Και
μετά από δεκάδες ακούσματα, μπορώ να το πω δυνατά: Το album είναι
εξαιρετικό!
Το album ξεκινά με το ατμοσφαιρικό “Pretending” που σηματοδοτεί την
έναρξη κάτι πολύ καλού, με ιδιαίτερα μηνύματα: Nothing is over until it’s over! Ακολουθεί το αδικημένο “Your Lover Tonight” που η
κιθαριστική του μελαγχολία δημιουργεί μοναδικές εικόνες που εμένα τουλάχιστον,
με αγγίζουν στο μέγιστο βαθμό. Υπέροχο τραγούδι που θα ακούγεται εκπληκτικά σε
κάποια συναυλία τους σε ανοιχτό χώρο, με συντροφιά μια γεμάτη σελήνη!
Στη συνέχεια έρχεται το “Big Brown Eyes” που δεν υπάρχει
περίπτωση να το ακούσεις και να μη σε παρασύρει. Σκοτεινό, ηλεκτρονικό, που σε
πολλούς θα θυμίσει πολλά (επιρροές είναι αυτές, γιατί να τις κρύψεις;), είναι
όμως GAD. και το βροντοφωνάζει. Και εκεί που ξεφυσάς βαριά με την
εμπειρία που μόλις βίωσες, έρχεται το “Wonderful” με την συμμετοχή της Alexandra McKay, να σε χαλαρώσει. Το τραγούδι
είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του: Wonderful! Και εκεί που έχεις χαλαρώσει ακούγοντας το τραγούδι με
τα μάτια κλειστά, έρχεται το “End In Tears” να σε
ξεσηκώσει. Το πέρασμα από την φωνή του Κώστα σε αυτή της Maria X. Kourmouli γίνεται με απίστευτη μαεστρία και αυτός ακριβώς είναι ο
σκοπός του: Να σου δημιουργήσει αντιφατικά συναισθήματα! Το solo της κιθάρας
επίσης ακολουθεί αυτά τα συναισθήματα. Ποιος είπε ότι η αγάπη είναι απλή
υπόθεση;
Αμέσως μετά ακολουθεί το αγαπημένο μου (από την στιγμή που
αποφάσισα να ξεπεράσω το Your Lover Tonight).
Ονομάζεται “Chloe” και
είναι καταπληκτικό. Αυτά που περιγράφει με τους στίχους του συνοδεύονται με την
μουσική όπως ακριβώς πρέπει. Όταν λες «Your love is everything to me…» είναι
λάθος να το λες συνοδεία γλυκανάλατων μελωδιών. Πρέπει να το λες και να το
εννοείς. Με τόλμη, ειλικρίνεια, με πάθος! Μετά το δυνατό “Chloe” επιβάλλεται να ηρεμήσουμε
και αυτό μας προσφέρει το πιάνο στο “Too Late” με την συνοδεία της Αλίκης Αβδελοπούλου. Ένα όμορφα αργό
κομμάτι που κορυφώνεται εξαιρετικά και μουσικά και στιχουργικά. Στη συνέχεια
έρχεται το “Belong”
να σε κρατήσει στην όποια συναισθηματική κατάσταση βρίσκεσαι, αυτό που λέμε
«μουσικό διάλειμμα».
Το “Read Between The Lines” θα προσπαθήσει
με την εισαγωγή του να αλλάξει την ψυχολογική σου κατάσταση, μα τα φαινόμενα
σχεδόν πάντα, απατούν! Συχνά αναρωτιέμαι (ιδιαίτερα με αυτό το album) γιατί οι GAD. επιλέγουν να ντύσουν με τις συγκεκριμένες μελωδίες,
συγκεκριμένους στίχους, αλλά όσο πιο πολύ ακούω τα τραγούδια, κατά βάση
ερωτικού περιεχομένου, τόσο πιο ταιριαστό μου φαίνεται. Η μουσική εμπειρία θα
τελειώσει με το “Turn The Lights Off” με τρόπο όμως
που δεν εξυπηρετεί τον «κανόνα του αποχαιρετισμού» αλλά τον άτυπο του repeat! Πριν
συνειδητοποιήσεις τι έχει γίνει με αυτό το υπέροχο τραγούδι, το album θα
έχει ξεκινήσει από την αρχή!
Κάτι αξιόλογο υπάρχει στο “End In Tears” και είναι εύκολο να καταλάβεις ποιο είναι αυτό. Το
απολαμβάνεις «μονορούφι». Δεν θα αλλάζεις tracks για να ακούσεις τα πιο δημοφιλή,
δεν θα πηδάς από το 2 στο 5 κτλπ. Θα το ακούσεις ολόκληρο ξανά και ξανά και
ξανά… Οι GAD. επιβεβαίωσαν
τις προσδοκίες μου, αλλά έβαλαν και τις βάσεις για ακόμη πιο ενδιαφέροντα
πράγματα. Ήδη σκέφτομαι πόσο τέλειο θα είναι να ακούσω live αυτή την
δουλειά και μακάρι να τους δω ξανά στην Σάμο και αυτή την φορά να δουλεύουν τα
φώτα!
Το μόνο που έχω να τους πω κλείνοντας επιτέλους αυτή την
παρουσίαση, είναι: Μπράβο παιδιά. Εξαιρετική δουλειά!
Το «End In Tears»
κυκλοφορεί ψηφιακά από την Sound Of
Everything και σε CD από την Universal
Music.
GAD. – END IN TEARS – NEW ALBUM 2013
LABEL: The Sound Of Everything Under Exclusive License to Universal Music
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Πες την γνώμη σου....