Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΡΙΩΝ (updated)

Κάτι που έγραψα το 2005 και δυστυχώς παραμένει επίκαιρο σα να γράφτηκε εχθές! Κι όμως... δημοσιεύτηκε σε περιοδικό πριν απο 8 χρόνια...

Ένα σκοτεινό πέπλο είχε σκεπάσει την πόλη και άρχισε να επεκτείνεται σε ολόκληρη την χώρα. Ένα βαρύ πέπλο, απειλητικό όσο η ίδια η άβυσσος. Κόλλησε επάνω μας σαν υγρασία, πότισε τους δρόμους και τα μυαλά μας, εξαπλώθηκε σαν αδηφάγος ιός, εισχώρησε μέσα στα σπίτια μας. Ήταν ένα σκοτάδι μαύρο σαν πίσσα, κάτι σαν τεράστια σκιά, παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμα του όπως ο χείμαρος παρασύρει τα δένδρα και μας βούλιαξε στον απύθμενο βούρκο του. Κάπως έτσι άρχισαν όλα!
Η τουλάχιστον, κάπως έτσι θα μπορούσαν να είχαν αρχίσει…

Σε μια εποχή βομβαρδισμένη με αποκαλύψεις κυβερνητικών συνομωσιών, όπου ο πράκτορας Μόλντερ μαζί με την ανέραστη βοηθό του (που έφθασε να συναντήσει εξωγήινους πάνω από ένα εκατομμύριο φορές και ακόμη δεν πιστεύει) ψάχνουν απεγνωσμένα να ανακαλύψουν συγκαλυμμένες αλήθειες, σε μια εποχή όπου περιμένει υπομονετικά την έλευση των σωτήρων Ελ, όπου τα μυστήρια των λαών αποκαλύπτονται σε τηλεοπτικές εκπομπές, κανείς, μα κανείς, δεν τόλμησε να μας πληροφορήσει για την χειρότερη, την πιο σκοτεινή, την πλέον καταστροφική συνομωσία που υπήρξε ποτέ. Την συνομωσία των Μετρίων!

Οι "Μέτριοι" είναι μια "αδελφότητα" που πριν από πολλά χρόνια φύτευσε τους φρικτούς της σπόρους μυστικά και με προσοχή και που τώρα απολαμβάνει τους καρπούς αυτής της παράξενης σοδιάς. Κανείς δεν είναι σίγουρος για το πότε δημιουργήθηκε αυτή η αδελφότητα, είναι λογικό άλλωστε. Είναι ποτέ δυνατόν να πιστέψει κανείς πως μπορούν να του αποκαλυφθούν τα πάντα για μια οργάνωση που υποτίθεται πως είναι μυστική; Το μόνο που καταφέραμε να μάθουμε για τους Μέτριους είναι τα σχέδια τους, τα οποία έτσι κι αλλιώς μας τα αποκάλυψαν από την στιγμή που άρχισαν να δρουν φανερά, με περίσσιο θράσος και αναίδεια.

Τι είναι όμως οι Μέτριοι και ποιο είναι το έργο τους;
Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Και αυτό γιατί αδυνατούμε να καταλάβουμε τον σκοπό των πράξεων τους, αν και έχουν ακουστεί κάποιες εξαιρετικές θεωρίες. Το έργο τους όμως είναι απλό, αλλά είναι δύσκολο πραγματικά να συνειδητοποιήσει κάποιος, όποιος ενδιαφερθεί δηλαδή, πως τα κατάφεραν τόσο εύκολα. Το μόνο πράγμα λοιπόν που επιθυμούν είναι να βυθίσουν τον κόσμο στην μετριότητα. Απλό και κατανοητό, μα ευρηματικό στην σύλληψη του. Αρχικά πέτυχαν να ποτίσουν τον κόσμο με το γλυκό φαρμάκι της αδιαφορίας, ένα φαρμάκι που αρκετοί το ήπιαν αδιαμαρτύρητα. Έπειτα, όλα ήταν απλά. Ο βρωμερός βούρκος της μετριότητας καλλιεργήθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη και σταδιακά άρχισαν να βουλιάζουν εκεί μέσα όλο και περισσότεροι. Αυτή την στιγμή που μιλάμε, ο βούρκος είναι μεγαλύτερος και βαθύτερος όσο ποτέ άλλοτε. Η δυσωδία του δε, δηλητηριάζει καθημερινά την ατμόσφαιρα προκαλώντας μεγαλύτερη ζημιά ακόμη και από ριπές καυσαερίων. Ναι, είναι αλήθεια. Οι Μέτριοι δρουν ελεύθεροι και ανενόχλητοι.

Η αδελφότητα αυτή, φιλοξενεί στις τάξεις της ανθρώπους τρομερούς, αδυσώπητους, που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα και σε κανέναν και που κατέχουν εξαιρετικές ικανότητες. Ξεκίνησαν έναν ακήρυχτο πόλεμο, τόσο κρυφό όσο και ύπουλο και οι αντίπαλοι τους, εμείς δηλαδή που εξακολουθούμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, πέσαμε αμαχητί. Υπήρξαν βέβαια κατά καιρούς μικρές ομάδες αντιστασιακών, μα η αντίσταση ήταν μικρή, σχεδόν μηδαμινή και υπήρξε για τον λόγο που υπάρχει εδώ και αιώνες: Για να επιβεβαιώνει την δύναμη του καταχτητή. Ήταν όμως αυτές οι μικρές ομάδες και όχι οι φανατικοί συνομωσιολόγοι, που έστω και αθόρυβα, προσπάθησαν να πληροφορήσουν τον κόσμο για την φριχτή συνομωσία των Μετρίων.

Οι κατάσκοποι και οι σαμποτέρ της αδελφότητας, εισχώρησαν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αρχικά, δημιούργησαν χάος και σύγχυση, επινόησαν νέες μεθόδους παραπληροφόρησης και υποκουλτούρας και κατόρθωσαν να καθιερωθούν ως οι πλέον κατάλληλοι για τις συγκεκριμένες θέσεις. Έγιναν απαραίτητοι. Κατέχοντας αυτές τις θέσεις ήταν πια εύκολο να καθιερώσουν την εξουσία τους και σε συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη που βρίσκονταν διασκορπισμένα σε ολόκληρο τον πλανήτη, κατάφεραν να εξαπλώσουν τον θανάσιμο ιό της μετριότητας χωρίς κανένα εμπόδιο.
Μετά χτύπησαν τα καλλιτεχνικά στρώματα και οτιδήποτε χαρακτηρίζεται από τις λέξεις, έμπνευση και δημιουργία. Μια σκληρή εκστρατεία κακογουστιάς ξεκίνησε, στοχεύοντας κάθε ενδοιασμό και κάθε ηθική. Ο εχθρός βομβάρδιζε αμείλικτα με τα έξυπνα όπλα του τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά προγράμματα, αφήνοντας στο πέρασμα του μονάχα ερείπια ανούσιων δημοσιογραφικών εκπομπών, εξευτελιστικών τηλεπαιχνιδιών, κακόγουστων μουσικών προγραμμάτων, αφανισμού συνθετών, τραγουδιστών, ζωγράφων και λογοτεχνών. Κάθε δημιουργική τάση και διάθεση εξανεμίστηκε. Το πλήγμα ήταν τεράστιο. Κυκλοφόρησαν περιοδικά που απευθύνονταν σε νεαρές ηλικίες και η θεματική τους ύλη κατάφερε να ελέγξει και να κατευθύνει τους νέους προσφέροντας τους απλώς, σεξ. Η μουσική επίσης υπέστη τεράστιο πλήγμα. Ένα απίστευτο πανηγύρι θορύβων, μια επώδυνη πλύση εγκεφάλου, η αρχή ενός ατελείωτου πονοκεφάλου. Όλα βυθίστηκαν στην μετριότητα και στην αδιαφορία.

Οι Μέτριοι ελέγχουν πια τις επιλογές μας. Εκείνοι είναι που καθορίζουν τι ακούμε, τι βλέπουμε, τι διαβάζουμε, μας υποδεικνύουν ακόμη πως και ποιον συναναστρεφόμαστε, τι τρώμε, πως αγαπάμε, πως κάνουμε έρωτα, που διασκεδάζουμε, πως διασκεδάζουμε, πως πρέπει να ζούμε ώστε να ακολουθούμε τα πρότυπα μιας εξελιγμένης κοινωνίας. Κατασκεύασαν μια ιδιαίτερα δυνατή μηχανή την οποία αποκαλούν «πλασάρισμα ευτυχίας», μια μηχανή που δουλεύει ασταμάτητα, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Είναι εύκολο να καταλάβουμε την λειτουργία αυτής της μηχανής, αναλογιζόμενοι τα παραπάνω. Η πραγματικότητα της μετριότητας όμως, είναι μια ψευδαίσθηση και στηρίζεται σε ασταθή θεμέλια. Αυτό προσπάθησαν να μας πουν κι εκείνες οι μικρές ομάδες αντίστασης, γνωστοί και ως «ερασιτέχνες» ή «ρομαντικοί». Πως τα θεμέλια αυτής της ψευδαίσθησης δεν είναι καθόλου δύσκολο να γκρεμιστούν, χρειάζεται όμως πίστη, ενδιαφέρον, παιδεία, αφύπνιση. Όλες οι αυτοκρατορίες, κάποια στιγμή πέφτουν.

Για σκεφτείτε το λιγάκι:
Νιώσαμε ποτέ την ανάγκη να διασκεδάσουμε, παρακολουθώντας την ζωή μερικών ατόμων, έγκλειστα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με κάμερες; Είχαμε ποτέ την ανάγκη να διασκεδάσουμε, ακούγοντας τις πονεμένες ιστορίες κάποιων ανθρώπων που διψάνε για λίγα λεπτά δημοσιότητας; Είναι απαραίτητο να βλέπουμε τηλεοπτικά προγράμματα, που το μόνο ενδιαφέρον που μπορεί να παρουσιάζουν είναι οι συνταγές μαγειρικής; Πόσες φορές ακόμη θα υποστούμε επαναλήψεις και αντιγραφές σεναρίων σε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, θα ανεχόμαστε ατάλαντους ηθοποιούς (ποιος άραγε απ΄ αυτούς «ποιεί ήθος»;), ενώ όλοι μας αυτό που κάνουμε τόσα χρόνια είναι να πλέκουμε το εγκώμιο του παλιού καλού κινηματογράφου; Ποιος δηλαδή είπε πως ότι έγινε δεν μπορεί να γίνει ξανά; Υπήρξε ποτέ αναγκαίο να ακούμε διαρκώς τα ίδια τραγούδια σε κάθε ραδιοφωνικό σταθμό; Δεν υπάρχουν άλλα τραγούδια; Δεν υπάρχει άλλο είδος μουσικής; Είναι αναγκαία η αυξανόμενη απομάκρυνση ζεστών φωνών από τις μπάντες των fm; Γιατί ενώ υπάρχει ένας εξαιρετικά πλούσιος κατάλογος συγγραφέων και βιβλίων, να είμαστε αναγκασμένοι να διαβάζουμε τις ερωτικές επιθυμίες κάθε «κουλτουριάρη» που διαρκώς επαναλαμβάνεται και αντιγράφει; Έχουμε ανάγκη να δούμε να ακούσουμε και να διαβάσουμε νέα ταλέντα, όταν καλά – καλά δεν χωνέψαμε τα προηγούμενα; Έχουμε ανάγκη την διαφθορά, το ψέμα, την διαπλοκή, τους νέους νομοθέτες, την εκμετάλλευση, την αποξένωση, τον ευτελή τρόπο αντιμετώπισης αληθινών προβλημάτων;

Ο κατάλογος των κατασκευασμένων αναγκών, είναι πολύ μεγάλος και πάει πολύ μακριά. Πιστεύω πως το πιάσατε το νόημα. Εγώ, συνομιλώντας με τους αντιστασιακούς, ακούγοντας με προσοχή τα επιχειρήματα τους, ανακάλυψα πως δεν έχω, δεν είχα και ούτε θα έχω ανάγκη τίποτε από τα παραπάνω. Η τηλεόραση απομάκρυνε τους ανθρώπους ενώ υπήρχε τρόπος να τους φέρει κοντά. Το ραδιόφωνο υπήρξε πηγή γνώσεων, διασκέδασης και συντροφικότητας, ενώ τώρα υπάρχει απλά για να εξυπηρετεί συμφέροντα και να εκμεταλλεύεται τον κόσμο προωθώντας οτιδήποτε μπορεί να προωθηθεί. Ρωτήστε να σας πουν  και κάποιους (αν υπάρχει δυστυχώς κανένας πια) που περνούσε τις μοναχικές ώρες του χειμώνα ακούγοντας στο ραδιόφωνο, προσέξτε: θέατρο!
Επίσης, το βιβλίο υπήρξε ανέκαθεν ένας φίλος, ένα εκπληκτικό μέσο ανταλλαγής απόψεων και συλλογισμών, μια ανεξάντλητη ροή πληροφορίας και μόρφωσης και τώρα, κατέληξε να κρύβει πίσω από εντυπωσιακά εξώφυλλα το λερωμένο πια, πρόσωπο του. Οι συγγραφείς κάποτε ήθελαν να μιλήσουν μέσα από σελίδες και τώρα ελπίζουν η ιστορία τους να παιχτεί στον κινηματογράφο. Όμως, η συνομωσία της αδελφότητας αποκαλύπτεται από μόνη της. Η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, που ανέδειξε την φιλοσοφία σε τρόπο ζωής, κουβαλά ακόμη βαθιά μέσα της λίγα γονίδια από εκείνους τους σπουδαίους ανθρώπους  που δεν γνώρισαν ούτε τηλεόραση, ούτε ραδιόφωνο, ούτε κινηματογράφο, μα κατά παράξενο τρόπο, ήξεραν να διασκεδάσουν.

Καταλήγοντας, θα επιστήσω την προσοχή σου μονάχα σε αυτό: Είναι απαράδεχτο να είμαστε μέτριοι. Δεν είμαστε καλοί, δεν είμαστε ούτε κακοί, είμαστε Μέτριοι! Δεν υπάρχουμε, δεν συμμετέχουμε, δεν προσφέρουμε. Κι όμως, κανείς δεν θέλει να είναι μέτριος. Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε να ακολουθεί κανόνες, γεννήθηκε να τους δημιουργεί. Τοποθετώντας ψηλά τον πήχη των επιλογών μας, όσοι συμμετέχουν σε αυτές αναγκάζονται να τον υπερπηδήσουν. Όσο ο πήχης κατεβαίνει, κανείς δεν ενδιαφέρεται να προσπαθήσει, κανείς δεν πάει για ρεκόρ, ούτε οι τραγουδιστές, ούτε οι συνθέτες, ούτε οι ηθοποιοί, ούτε οι καναλάρχες, ούτε οι ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών. Ας προτιμήσουμε ένα ήσυχο βράδυ κουβεντιάζοντας με τους φίλους μας, από το νέο σόου ανάδειξης ταλέντων. Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα μάτια μας, να θέσουμε τους κανόνες που όσοι απευθύνονται σε εμάς, πρέπει να υπακούσουν. «Η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω…»

«Τις προάλλες που βρεθήκαμε κάποιοι γνωστοί στο σπίτι ενός παλιόφιλου σοφού ποιητή, το μάτι μου έπεσε πάνω σ’ ένα βιβλίο που είχε τίτλο Η Συνομωσία Των Μετρίων, Το πήρα και το άνοιξα στην πρώτη του σελίδα διάβασα μερικές γραμμές κι αμέσως είδα, να με κοιτάζουν πονηρά και να μου κλείνουν μάτι αυτοί που χρόνια σέρνουν την ζωή μου κρεβάτι, Αυτοί που όταν πηγαίναμε ακόμη στο σχολείο αφήνανε για μένα το τελευταίο θρανίο, παλιοί αφισοκολλητές και χθεσινοί Ζαπάτα που τώρα είναι οπλισμένοι με κινητό και κάρτα… »
                ( Η συνομωσία των Μετρίων,   Θ. Μανίκας – Thirty Ντέρτι)