Υπέροχο φεγγάρι
απόψε. Αντικείμενο πόθου, ύστατη ελπίδα, μυστικιστική ερωτοτροπία. Σα να παρατηρείς
κουκλάκι να κοιμάται: τόσο σιωπηλό, τόσο όμορφο, τόσο λατρευτό, τόσο ποθητό...
Τόσο κοντά σου μα και τόσο αφόρητα μακριά σου...
Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018
Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018
Κυριακή...
Ξύπνησα με την επιθυμία αποτυπωμένη στο μυαλό μου και τόλμησα να την μεταδώσω σε μήνυμα. Είχε ξημερώσει ελπίδα και το φως του ήλιου εισχωρούσε ζεστό από το παράθυρο που ξέχασα τη νύχτα ανοιχτό. Δεν είχα τίποτα απολύτως να κάνω εκτός από σχέδια που γυρόφερναν όλη τη νύχτα στα όνειρα μου…
Σάββατο…
Το πλοίο με κοιτούσε μεγαλόπρεπο και γεμάτο αναμνήσεις, όμως το χρώμα του είχε ξεθωριάσει με έναν επώδυνα μελαγχολικό τρόπο που έβαζε την καρδιά σε αφόρητη δοκιμασία…
Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018
Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018
413
«Βασίλη…» μου φώναξε ο παππούς από το απέναντι κρεβάτι μόλις με είδε να μπαίνω φουριόζος στο δωμάτιο του νοσοκομείου. «Βασίλη…Έλα να με βοηθήσεις…»
«Δεν είμαι ο Βασίλης παππού…» του απάντησα χαμογελώντας με εκείνο το χαμόγελο προσποιητής κατανόησης, που στην ουσία φανερώνει ενόχληση.
«Δεν είσαι…» είπε ο παππούς και χαμήλωσε το βλέμμα.
«Όχι, λυπάμαι…» του απάντησα. Δεν ήξερα ότι ο παππούς έπασχε από Αλτσχάιμερ, νόμιζα πως πράγματι με είχε μπερδέψει με κάποιον Βασίλη.
«Δεν είσαι…» επανέλαβε χαμηλόφωνα. Έπειτα δυνάμωσε την φωνή, με κοίταξε κατάματα και είπε: «Γιατί δεν είσαι ο Βασίλης;»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)