.jpg)
Πιάνω συχνά τον εαυτό μου να αναρωτιέται: τι είναι αυτό που μαγεύει τόσο πολύ τις αισθήσεις μου κάθε φορά που «προσκρούω» επάνω σε κάτι που μεταδίδει 80’s ηχοχρώματα; Η απάντηση δεν είναι απλή. Μπορείς να πεις πως είναι η γλυκιά μελαγχολία απέναντι σε κάτι μοναδικά αυθεντικό, η ρομαντική αισθητική που χαρακτηρίζει μια διαχρονική γενιά, η ανάγκη μου να βιώσω ξανά μουσικά «ψήγματα» εκείνης της εποχής χωρίς να επαναλάβω κάποιο άκουσμα ή ίσως, η νοσταλγία των αντιφατικών συναισθημάτων που πάντα προκαλούσε η τέχνη εκείνης της δεκαετίας σε κάθε της έκφανση. Όπως και να έχει, οτιδήποτε μεταδίδει κάτι απ’ όλα αυτά, με παρασύρει στην γοητεία του…
Οι Wonky Doll and the Echo είναι μια αθηναϊκή μπάντα που δημιουργήθηκε το 2010 και οι ίδιοι περιγράφουν τη μουσική τους ως ένα ιδιότυπο κράμα νέο-post-punk που ενσωματώνει μινιμαλιστικούς ήχους 80’s αισθητικής (αυτή η παράξενη επιμονή μας να προσπαθούμε να περιγράψουμε με ταμπέλες τη μουσική, όσο πάει και δυσκολεύει). Η τεχνική τους χαρακτηρίζεται από ατμοσφαιρικά πλήκτρα, αιθέριες reverb κιθάρες, fuzzy μπάσο, λιτά και συχνά κυκλικά ντραμς, φωνητικά με μια σκοτεινή δόση echo, στοιχεία που φέρνουν στο μυαλό παλιές στιγμές των The Sound και των Joy Division, τις αργόσυρτες new wave εκδηλώσεις των Siouxsie and the Banshees, μερικά περάσματα από τα πιο dark διαστήματα των Depeche Mode, για να φτάσουμε στους νεότερους Interpol που φαίνεται να ασκούν μεγάλη επιρροή, αν και οι Wonky Doll and the Echo πλησιάζουν περισσότερο τον αγγλικό ήχο. Πίσω από τις ταμπέλες και τις επιρροές όμως, υπάρχει μια μπάντα που δεν φαίνεται πως προσπαθεί να κρύψει την έμπνευση που αντλεί από τις αγαπημένες της «πηγές», ούτε πασχίζει να μας πείσει πως θέλει να πρωτοτυπήσει. Αν και σαν πρώτο άκουσμα εισπράττεις κάτι που δίνει την εντύπωση του χιλιοειπωμένου, αυτό δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την ειλικρινή προσπάθεια του συγκροτήματος, που κατά την άποψη μου, απλά παίζει τη μουσική που της αρέσει.
Είναι αλήθεια πως τις περισσότερες φορές κάθε track του «Pleasant Thoughts» θα σου θυμίζει και κάτι, αυτό όμως δεν είναι και τόσο αρνητικό καθώς η αρχική αίσθηση είναι αυτή της γλυκιάς νοσταλγίας που αναβιώνει αγαπημένες στιγμές. Η απαγκίστρωση από τις αναμνήσεις έρχεται στη συνέχεια, καθώς όσο προχωρά το album εμφανίζονται αρκετά διαφορετικά στοιχεία, που μπορεί κάπως να σε συγχύσουν, αλλά σύντομα θα αναγνωρίσεις την δημιουργική όρεξη των Wonky Doll and the Echo. Τα φωνητικά είναι αξιόλογα, η προφορά του George Lemons δεν εμφανίζει έντονα τα γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές μπάντες με αγγλικό στίχο και γενικότερα η αίσθηση που αποκομίζεις από το album είναι σαφέστατα θετική, ιδιαίτερα αν είσαι και λάτρης αυτού του μουσικού είδους. Όπως συμβαίνει συχνά με αυτά τα albums, η άμεση επανάληψη του «Pleasant Thoughts» θα μετριάσει στο ελάχιστο κάθε αμφιβολία και θα μετατραπεί σε καθαρή απόλαυση.
Αυτό ίσως που (εμένα τουλάχιστον) μου έλειψε από το «Pleasant Thoughts» είναι η ενέργεια. Η προσπάθεια ίσως να επιτευχθεί η 80’s αισθητική επέφερε μερικές «υπερβολές», αυτό όμως είναι ένα μηδαμινό πρόβλημα σε ένα αξιοπρεπέστατο γενικά εγχείρημα που ενισχύεται από το γεγονός πως πρόκειται για το πρώτο album της μπάντας. Είμαι περίεργος για την συνέχεια των Wonky Doll and the Echo που εύχομαι να είναι λαμπρή γιατί σαφώς το αξίζουν. Τελειώνοντας το «Pleasant Thoughts» το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους ευχαριστήσω για την γλυκιά μελαγχολία, την ρομαντική αισθητική και τη νοσταλγία των αντιφατικών συναισθημάτων που μου προσέφεραν…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Πες την γνώμη σου....