Deliver Us From Evil (Ξόρκισε το Κακό) – 2014

Το 2010 στον πόλεμο του Ιράκ, τρεις Αμερικανοί πεζοναύτες ανακαλύπτουν έναν παράξενο υπόγειο χώρο όπου τους περιμένει κάτι πολύ τρομαχτικό. Τέσσερα χρόνια αργότερα στη Νέα Υόρκη, μια μητέρα που φαίνεται να βρίσκεται σε ανεξέλεγκτη κατάσταση, πετάει το μωρό της στην φωλιά ενός λιονταριού στον ζωολογικό κήπο, ενώ την παρακολουθεί μια μυστηριώδης ανθρώπινη φιγούρα με πρόσωπο καλυμμένο με κουκούλα. Ο αστυνομικός επιθεωρητής Ralph Sarchie (Eric Bana) ενώνει τις δυνάμεις του με έναν ανορθόδοξο ιερέα που ειδικεύεται στους εξορκισμούς (Edgar Ramirez) και μαζί προσπαθούν να ανακαλύψουν τι ακριβώς συμβαίνει…

Να ένα ακόμη φιλμ βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα (έχουν πια καταντήσει ρουτίνα όλες αυτές οι αποδείξεις του μεταφυσικού), που περιγράφει τις βιωματικές εμπειρίες του Ralph Sarchie, πρώην αστυνομικού της Νέας Υόρκης. Ο Ralph Sarchie μόλις συνταξιοδοτήθηκε, έγραψε μαζί με την Lisa Collier Cool το βιβλίο «Beware the Night» που περιγράφει λεπτομερώς τις συναντήσεις και τις εμπειρίες του με το υπερφυσικό, κατά τη διάρκεια της αστυνομικής θητείας του στο τμήμα του Bronx, και μεγάλο μέρος αυτού του βιβλίου αποτέλεσε την έμπνευση για το «Deliver Us From Evil». Άραγε, τι άλλες εμπειρίες να είχε βιώσει ο Ralph Sarchie;
 (πρέπει να το βρω αυτό το βιβλίο...)

Η σκηνοθεσία του «Deliver Us From Evil» ανήκει στον Scott Derrickson, που θαυμάσαμε για το καταπληκτικό «Sinister» (2012), το ανατριχιαστικό «The Exorcism of Emily Rose» (2005) και το μυστηριώδες «The Day the Earth Stood Still» (2008), σκηνοθέτης που τείνει να γίνει πολύ αγαπητός! Ο ίδιος, μαζί με τον Paul Harris Boardman υπογράφουν και το σενάριο (όπως και το 2005) για να μας μεταφέρουν στην οθόνη τις εμπειρίες του Ralph Sarchie, που αν όντως βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, τότε έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερα αλλόκοτη περίπτωση. Η παραγωγή επίσης του φιλμ είναι του Jerry Bruckheimer, κάτι που σαφώς ανεβάζει πολύ ψηλά τις προσδοκίες του θεατή. Ο Derrickson δημιουργεί μια καταπληκτική ατμόσφαιρα, υπέροχα σκοτεινά πλάνα, δυνατή πλοκή με ένταση που ξεκινά από τα πρώτα λεπτά και μυστήριο που καθηλώνει. Όλα αυτά, για 80 περίπου λεπτά, πριν αρχίσουν τα παράλογα!

Το «Ξόρκισε το Κακό» παρουσιάζεται ως μια ταινία τρόμου, αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό. Στην ουσία πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ που περιβάλλεται από μια ατμόσφαιρα τρόμου, επειδή όμως ο χαρακτήρας του έργου (και οι εμπειρίες του αστυνομικού) είναι μεταφυσικός, είναι ο τρόμος το στοιχείο που τελικά πρέπει να υπερισχύσει. Και εκεί αρχίζουν και τα προβλήματα γιατί το φιλμ προσπαθεί να περιγράψει πολλά, με τη μία! Οι τρομαχτικές σκηνές είναι ελάχιστες, η δράση προσπαθεί να αποτυπώσει την σκληροτράχηλη φύση των αστυνομικών από το Μπρονξ και η γενικότερη αίσθηση θυμίζει έντονα το εξαιρετικό «Fallen» (1998) με τον Denzel Washington και τις ανατριχιαστικές στιγμές όπου ο Elias Koteas σιγοτραγουδούσε το «Time is on my side» των Rolling Stones. Στο «Ξόρκισε το Κακό» δεν έχουμε την φωνή του Mick Jagger να προσπαθεί να μας ανατριχιάσει, αλλά αυτή του Jim Morrison και των Doors, στοιχείο εκνευριστικό που αν κρύβει κάποιο ιδιαίτερο νόημα, εγώ δεν το κατάλαβα.

Το «Ξόρκισε το Κακό» δανείζεται και άλλα στοιχεία από γνωστές καταστάσεις που συναντούμε σε παρόμοιες ταινίες, είτε σαν φόρο τιμής (η εύκολη εξήγηση) είτε σαν εργαλεία για να χτίσει την ατμόσφαιρα του. Έχουμε τον αστυνομικό που αντιμετωπίζει τα κλασσικά οικογενειακά προβλήματα, τον κεντρικό χαρακτήρα που έχει χάσει την πίστη του, έναν πολύ μικρό πρόλογο που διαδραματίζεται στη Μέση Ανατολή (στοιχείο που έπρεπε να αναπτυχθεί περισσότερο) να μας φέρνει στο νου κάτι από τον «Εξορκιστή» και τον «αντάρτη» ιερέα με το παράξενο παρελθόν. Αυτός ο ιερέας δε, είναι η επιτομή του τρέχα-γύρευε! Πίνει, καπνίζει, γυμνάζεται, κάνει σεξ, έχει πολύ ροκ στυλάκι και είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός στους εξορκισμούς!

Ο ρυθμός του δεν είναι βαρετός, αλλά οι ξαφνικές «στροφές» που κάνει, φαίνονται κάτι παραπάνω από περιττές, με αποτέλεσμα να κουράζουν ελαφρώς. Έχουμε (spoiler alert) την γνωστή αστυνομική έρευνα, τους πολύ macho αστυνομικούς και τις κλασσικές σκηνές δράσης να αναμειγνύονται με μια οικογένεια που κοιμάται στο σαλόνι γιατί θεωρεί πως το σπίτι της είναι στοιχειωμένο, ένα κοριτσάκι που τις νύχτες δέχεται «παράξενες» επισκέψεις, μια αινιγματική φιγούρα με κουκούλα (που πολύ σύντομα δεν είναι πια αινιγματική), έναν πολύ «αφελή» τρόπο δαιμονισμού και έναν ιερέα που τελειώνει ότι έχει να τελειώσει πολύ απλά και γρήγορα σε έναν απίστευτα πρωτότυπο χώρο, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πως σε ένα φιλμ 2 ωρών δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν κάποια πράγματα όσο έπρεπε. Από την άλλη, έχουμε εξαιρετική ατμόσφαιρα, μαεστρική κινηματογράφηση και φωτογραφία και αρκετά καλή υποκριτική κυρίως από τον Eric Bana, ηθοποιό που γουστάρω πολύ και με έκανε να φωνάζω στο «Troy»: Φλούφλη Αχιλλέα… Έκτορας rules!

Το «Deliver Us From Evil» προσπάθησε να τροποποιήσει κάπως την γνωστή συνταγή, δίνοντας περισσότερη βάση στο ανθρώπινο στοιχείο και λιγότερη στους «εύκολους» τρόμους και τα «κομψά» κόλπα, με αποτέλεσμα να αποστασιοποιηθεί από τις ρίζες του τρόμου. Για να διορθώσει κάπως την κατάσταση παρουσίασε μια πληθώρα κλισέ που όμως, αλλοίωσαν τον γενικό χαρακτήρα του. Παρόλα αυτά, είναι μια καλή ταινία που προσφέρει μέτρια διασκέδαση, αλλά σε αφήνει με ένα τεράστιο κενό και την σκέψη πως θα μπορούσε να είναι σαφώς καλύτερο. Μια ακόμα χαμένη ευκαιρία…
(6/10)