Γιάννης Καλαμίτσης (1939 – 2013)

Φαντάζομαι πως το βιογραφικό του Γιάννη Καλαμίτση, αν ενδιαφέρθηκες, κάπου θα το διάβασες, οπότε δεν θεωρώ πως υπάρχει λόγος να το επαναλάβω. Ο «Παράδεισος» του internet βρίσκεται ακόμα εκεί έξω και κάθε πληροφορία είναι εκεί και σε περιμένει…

Το πρόβλημα με τους δημοσιογράφους και με όσους γενικότερα έχουν άπλετο δημόσιο λόγο, είναι ότι τις περισσότερες φορές εκφράζουν είτε τις προσωπικές τους απόψεις, είτε τις απόψεις κάποιου άλλου. Έτσι, όταν κάποιος μιλάει πολύ και μιλάει ελεύθερα, είναι επόμενο πως θα προκαλέσει και θα κατηγορηθεί ως «εξυπνάκιας». Ο Γιάννης Καλαμίτσης ήταν «εξυπνάκιας». Αν κάποιους έτσι τους βολεύει, αν η ελευθεροστομία είναι «εξυπνάδα», τότε ναι, ο Γιάννης Καλαμίτσης ήταν «εξυπνάκιας». Έτσι κι αλλιώς, το να λες τόσα χρόνια ελεύθερα την άποψη σου θέλει μυαλό, θέλει εξυπνάδα. Το κακό με τους περισσότερους που την βρίσκουν να κατηγορούν την ελευθεροστομία των άλλων, είναι πως θεωρούν ότι για να παρακολουθείς την γνώμη του άλλου πρέπει και να συμφωνείς μαζί του. Γι’ αυτό και οι μικρόψυχοι ψάχνουν διαρκώς απόψεις να υιοθετήσουν. Δεν έχουν δικές τους.

Για εμένα, περισσότερο ραδιοφωνικός παραγωγός παρά δημοσιογράφος, ο Γιάννης Καλαμίτσης ήταν ένας καλλιτέχνης, και όπως συμβαίνει με τους περισσότερους καλλιτέχνες, τον διακατείχε αυτή η ευαισθησία που οι περισσότεροι αδυνατούν να κατανοήσουν. Την αξία του την αποδεικνύει η πορεία του, τα γραπτά του (θέατρο & άρθρα), ο καυστικός του λόγος, τα τραγούδια του. Έγραψε στίχους σε πάνω από 400 τραγούδια και συνεργάστηκε με εξαιρετικούς μουσικούς, γιατί όταν τύχει να γράψεις κάτι το εξαιρετικό χρειάζεσαι εξαιρετικούς ανθρώπους να το μελοποιήσουν, εξαιρετικούς ανθρώπους να το προβάλλουν, εξαιρετικούς ανθρώπους να το ακούσουν. Άραγε τι εμπειρίες, το βιώματα μπορεί να έχεις, για να γράψεις το «Άνθρωποι Μονάχοι»; Τι εμπειρίες και τι βιώματα πρέπει να έχεις για να το ακούσεις και να το κατανοήσεις;

Δεν θα γράψω περισσότερα… Θα αφήσω τον ίδιο τον Γιάννη Καλαμίτση να μιλήσει, μέσα από ένα χρονογράφημα του, που έγραψε στις 11 Μαρτίου το 2013 (περισσότερα μπορείς να βρεις στο αρχείο της Real). Αν και κουράστηκα να αποχαιρετώ ανθρώπους που δεν γνωρίζω (ποιος όμως μπορεί να πει πως τέτοιους ανθρώπους δεν τους γνωρίζουμε;), αν και φοβάμαι πως θα συνεχίσουμε να αποχαιρετούμε κόσμο, ένα απλό Αντίο θεωρώ πως είναι πρέπον, κι ας ξέρω πως όλοι αυτοί οι άγνωστοι που τελευταία αποχαιρετώ, δεν θα έκαναν ποτέ το ίδιο για εμένα. Τι σημασία έχει όμως;

Αντίο λοιπόν «φίλε» Γιάννη…

           

Ακούω θορύβους

(του Γιάννη Καλαμίτση)

ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΕΒΡΕΧΕ. Και συνέχισε να βρέχει μέχρι και το μεσημέρι της ημέρας που είχε ξημερώσει. Από το μεσημέρι και μετά σταμάτησε η βροχή και άρχισε ο αέρας.

Οταν φυσάει τόσο δυνατά, με οχτώ και εννιά μποφόρ, το σπίτι τρίζει και ακούγονται διάφοροι θόρυβοι. Κάτι χτυπούσε. Προσπαθούσα να καταλάβω από πού προερχόταν αυτός ο θόρυβος. Κοίταξα ένα ένα όλα τα παραθυρόφυλλα και μία μία όλες τις πόρτες. Ηταν όλα καλά κλεισμένα. Αλλά το χτύπημα συνεχιζόταν. Μπορεί να ήταν και ιδέα μου, επειδή, τον τελευταίο καιρό, ακούω συνεχώς θορύβους.

Εχω ακούσει να λένε για την «μπότα του κατακτητή». Ζουν ακόμη πολλοί Ελληνες που έζησαν την Κατοχή και τη θυμούνται. Αλλά και πολλοί σύγχρονοι, μικρότεροι σε ηλικία, συμπατριώτες μας χρησιμοποιούν αυτή τη φράση, ειδικά τώρα που μιλάμε για την τρόικα και τις επισκέψεις των ελεγκτών της. Τι θόρυβο να κάνει η μπότα του κατακτητή; Λέτε να ήταν αυτό το ντούκου ντούκου που άκουγα, αφού δεν χτυπούσε κανένα παραθυρόφυλλο;

Οταν πλησιάζει η καταστροφή, τι θόρυβο κάνει; Οταν απομακρύνονται νησίδες, που εμείς τις λέμε Ιμια και οι Συριζαίοι συμφωνούν με τους Τούρκους και τις λένε «Καρντάκ», τι θόρυβο κάνουν; Είναι τόσο δυνατός ώστε να τον ακούν όλοι οι Ελληνες ή συλλαμβάνεται μόνον από λίγα αφτιά και γι’ αυτό οι περισσότεροι κοιμούνται ανέμελοι. Τον ύπνο του δικαίου, λένε... Αυτοί που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, ροχαλίζουν κιόλας; Κάνουν θόρυβο; Ρωτώ, επειδή πολύ ροχαλητό νομίζω πως ακούω και πρέπει να είναι από τους εφησυχασμένους συμπατριώτες μου. Κι εγώ λέω πως δεν γίνεται να ακούς να μιλούν για δύο εκατομμύρια ανέργους που δεν θα ξαναβρούν ποτέ δουλειά, να ακούς για διακόσιες πενήντα χιλιάδες Ελληνες που περιμένουν από κάποιες οργανώσεις και την Εκκλησία ένα πιάτο φαΐ κάθε ημέρα κι εσύ να νομίζει πως κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου!

Δεν είναι δυνατόν να ακούς για είκοσι ή τριάντα χιλιάδες άστεγους που κοιμούνται στα πεζοδρόμια κι εσύ να νομίζεις πως κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου και να ροχαλίζεις κιόλας!

Ελληνες κρυώνουν, παγώνουν, ανάβουν τζάκια και μαγκάλια, πεθαίνουν από το κρύο ή τις αναθυμιάσεις, κι εσύ κοιμάσαι και ροχαλίζεις.

Ακούω τον θόρυβο που κάνει το ροχαλητό σου τώρα που κοιμάσαι, ανέμελος, τον ύπνο του αδίκου.

(πηγή: Real News)