Για τον Παύλο Παυλίδη ότι και να πεις είναι λίγο. Με φανατικούς υποστηρικτές και επίμονους πολέμιους, αποτελεί, μαζί με τον Γιάννη Αγγελάκα, έντονη ανάμνηση της χρυσής εποχής του ελληνικού rock…
Είναι θεωρώ πολύ σημαντικό για έναν καλλιτέχνη, να μπορεί να είναι εύκολα αναγνωρίσιμος, καθώς και να δημιουργεί πίσω του επίδοξους μιμητές. Ο Παύλος Παυλίδης έχει δημιουργήσει εδώ και πολλά χρόνια το δικό του ξεχωριστό ύφος, είτε αφορά τον ήχο, είτε τους στίχους, είτε φυσικά, την ερμηνεία, και όπως πάντα, έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο να διηγείται ιστορίες που μοιάζουν καθημερινές, παράξενες, ίσως ακόμη και μεταφυσικές. Από την εποχή του δυνατού ηλεκτρικού ήχου με τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα, στα Ξύλινα Σπαθιά, έχει περάσει σε μια άλλη εποχή μαζί με τους επί χρόνια συνοδοιπόρους του, το συγκρότημα των B-Movies, με ήχο πάντα ατμοσφαιρικό μα περισσότερο ονειρικό, ταξιδιάρικο, αισιόδοξο και χαλαρό, με έντονα στοιχεία λυρισμού και εικόνες που δημιουργούν πολύχρωμες αποχρώσεις.
Το «Ιστορίες που Ίσως Έχουν Συμβεί» είναι η 4η δισκογραφική του δουλειά και κυκλοφόρησε τον Απρίλιο μέσω της Inner Ear. 15 νέα τραγούδια, 15 μικρές ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί, κάπου, κάποτε, μεταξύ φαντασίας και καθημερινότητας, περικυκλωμένα από μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα, με αφηγητή τον Παύλο Παυλίδη, ο οποίος ταλαντεύεται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, σε στιγμές με έντονο το ερωτικό στοιχείο. Όσο μεγαλώνεις είτε υμνείς, είτε κυνηγάς, τον έρωτα! Υπάρχουν βέβαια και άλλες ιστορίες, όπως το «Θα ‘ρθει Μια Μέρα» που κάνει αναφορές στις περίφημες Σκουριές της Χαλκιδικής, όμως την περισσότερη ώρα αυτές οι ιστορίες καταναλώνονται σε σκόρπιες ή βεβιασμένες λυρικές διηγήσεις, με απλές μουσικές συνθέσεις, που διαμορφώνουν ένα ίσως σουρεαλιστικό αποτέλεσμα.
Το album απογειώνεται ελάχιστες φορές ("Τόσο Κοντά", "Ελλάδα"), αλλά αυτές ακριβώς οι φορές είναι που μένουν αξέχαστες και δίνουν άλλο ενδιαφέρον στην όλη προσπάθεια. Ο Παυλίδης θίγει θέματα της Ελληνικής πραγματικότητας με μια προσεχτική διακριτικότητα, χωρίς να επιβάλει τα πιστεύω και τις θεωρίες του, καταθέτοντας χωρίς να προκαλεί, την άποψη του. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, Rock χωρίς κοινωνικές αναφορές και προβληματισμούς, απλά δεν υφίσταται. Μπορεί να μας λείπουν οι εφηβικές του εκρήξεις, οι ύμνοι στην «Αδρεναλίνη» και τον «πρώτο δολοφόνο», ίσως όμως η ψυχραιμία να είναι αυτό που περιβάλλει την ωριμότητα μας, η προσεχτική προσέγγιση και ο δισταγμός.
Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές ακούγοντας το album, έξω βρέχει. Ένα μουντό, βροχερό πρωινό που σκοτεινιάζει κάπως την διάθεση. Το «Ιστορίες που Ίσως Έχουν Συμβεί» έχουν κάτι από τη γλυκιά μελαγχολία του χειμώνα που φεύγει, αλλά περισσότερο φωτίζονται από μια γενναιόδωρη καλοκαιρινή λιακάδα, δίνοντας μια φρέσκια ανάσα γιορτής σε μια γκρίζα εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν παγώσει, εγώ όμως βρίσκω πως ταιριάζει απόλυτα και με αυτή τη μουντή και μελαγχολική στιγμή. Αυτό μάλλον συμβαίνει γιατί κανένας μας δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί με σιγουριά τις ιστορίες που κάποιος διηγείται, πόσο μάλιστα αν αυτές έχουν ή μπορεί να έχουν συμβεί, και πάντα θέλουμε να προσθέτουμε και την δική μας προσωπική πινελιά σε μια ήδη σχηματισμένη εικόνα. Ίσως τελικά αυτό να είναι και το στοιχείο που κάνει «ανεκτές» όλες αυτές τις ιστορίες.
Δεν μπορώ δυστυχώς να πω πως αυτή είναι η καλύτερη δουλειά του Παύλου Παυλίδη, είναι όμως ξεχωριστή. Κάθε ιστορία που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να ειπωθεί αρκετές φορές ώστε να αποκτήσει ουσία, κι αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να ακούσει ξανά αυτές τις 15 ιστορίες, είναι σίγουρο πως θα αποκτήσουν μια θέση στην καρδιά σου. Άλλωστε, μπορεί να έχουν συμβεί, και αυτό τις κάνει αληθινές, μοναδικές. Ο Παύλος πάντα μας διηγούνταν ιστορίες και είναι αλήθεια πως μου λείπουν εκείνες οι παλιές ιστορίες που διηγούνταν με περίσσιο πάθος, ιστορίες για μια παρέα μέσα σε ένα αυτοκίνητο όπου κανείς δεν χρειαζόταν να μιλάει, ιστορίες για βασιλιάδες της σκόνης, για Φωτιές σε λιμάνια, ιστορίες μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, που ήταν πιο αυθεντικές γιατί ειπώθηκαν με το πάθος που τους άρμοζε. Όμως ο Παύλος φροντίζει συχνά πυκνά να βάζει τα πράγματα στην θέση τους, αποδεικνύοντας όποτε χρειάζεται την μοναδική καλλιτεχνική του υπόσταση. Εξάλλου, όπως ο ίδιος λέει: «Απ’ την σιωπή ως την κραυγή, ελάχιστη απόσταση…».
Και υπάρχουν στιγμές που αυτή η «κραυγή» κάνει θαρραλέα την εμφάνιση της…
Το album «Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί»κυκλοφορεί σε cd και digital album από την Inner Ear. Απόκτησε το. Δεν θα το μετανιώσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Πες την γνώμη σου....