Το αιώνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πάντα οι φίλοι του H. P. Lovecraft είναι ότι οι περισσότερες ταινίες που είναι βασισμένες σε κάποιο από τα εφιαλτικά διηγήματα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα, είναι συνήθως μέτριες έως πολύ κακές. Δεν υπήρξε ποτέ αξιόλογη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη κάποιας από εκείνες τις ανατριχιαστικές ιστορίες που όλοι έχουμε αγαπήσει, αλλά αυτό αντί να αποθαρρύνει τους φίλους του φανταστικού απλά μεγαλώνει τον πόθο τους για την μεγάλη στιγμή που ο κινηματογράφος θα τιμήσει τον Lovecraft όπως του αξίζει.
Μοναδικές εξαιρέσεις στον κανόνα τις κακής μεταφοράς των διηγημάτων του συγγραφέα στην μεγάλη οθόνη, είναι κάποιες ταινίες που είναι βασισμένες στο σύμπαν που δημιούργησε ο Lovecraft και όχι σε κάποια συγκεκριμένη ιστορία του. Ενδεικτικά αναφέρω τα : «From Beyond» (1986), «The Evil Dead» (1981), «Re-Animator» (1985), «Necronomicon» (1994), «Dagon» (2001) ή τα εξαιρετικά «In the Mouth of Madness» (1995) και «The Cabin In The Woods» (2012)… Το θέμα όμως παραμένει. Όλες αυτές οι ταινίες (κυρίως της δεκαετίας του ’80) είναι απλά βασισμένες σε ιδέες και στον μοναδικό κόσμο που εφηύρε η σκοτεινή φαντασία του συγγραφέα και όχι σε κάποια ιστορία του. Κάτι που θα άλλαζε αυτή την κατάσταση γεμίζοντας μας με δικαιολογημένα μεγάλες προσδοκίες, είναι το «At The Mountains of Madness» του Guillermo del Toro, το οποίο όμως φαίνεται να μην προχωρά. Έτσι εμφανίστηκε από το πουθενά, το αξιοπρεπέστατο «The Whisperer in Darkness».
Αρχικά πρέπει να διορθώσω αυτό το «από πουθενά» που ανέφερα προηγουμένως, γιατί το «The Whisperer in Darkness» είναι δουλειά των Sean Branney (σκηνοθεσία – σενάριο) και Andrew Leman (σενάριο) που προσπαθούν να αναβιώσουν το έργο του Lovecraft προσφέροντας μας ήδη από το 2005 το φιλμ μικρής διάρκειας «The Call of Cthulhu» και συμμετέχοντας στην «H. P. Lovecraft Historical Society» (HPLHS) έναν οργανισμό από φίλους παιχνιδιών ρόλων, που ανέλαβε την διανομή της ταινίας και ασχολείται με films και ηχογραφήσεις που αφορούν τα πάντα γύρω από την μυθολογία Κθούλου. Οι συντελεστές της ταινίας προσπαθήσουν να μεταφέρουν όσο πιο πιστά γίνεται την ιστορία του Lovecraft στη μεγάλη οθόνη και για ανεξάρτητη χαμηλού κόστους παραγωγή, δεν τα πήγαν καθόλου άσχημα, βασισμένοι κυρίως σε έξυπνα κινηματογραφικά κόλπα που κρύβουν έντεχνα τις αρκετές αδυναμίες του φιλμ.
Η υπόθεση αφορά τον Albert Wilmarth έναν σκεπτικιστή λαογράφο καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μισκατόνικ, που ερευνά τους θρύλους για κάποια παράξενα πλάσματα που εμφανίζονται στα πιο απομακρυσμένα βουνά του Βερμόντ. Οι έρευνες του Wilmarth τον οδηγούν σε φρικιαστικές ανακαλύψεις πέρα από οτιδήποτε είχε φανταστεί, καταλήγοντας σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ξεφύγει από τους απομακρυσμένους λόφους της Νέας Αγγλίας διατηρώντας την ζωή και την λογική του ανέπαφες…
Ο Lovecraft έγραψε το «The Whisperer in Darkness» το 1931 και αυτήν την εποχή προσπαθούν να μας μεταφέρουν οι συντελεστές της ταινίας. Το φιλμ είναι ασπρόμαυρο και γυρίστηκε χρησιμοποιώντας ένα μείγμα vintage και σύγχρονων τεχνικών κινηματογράφησης με σκοπό να αποτυπώσουν την αισθητική εκείνης της εποχής και την ατμόσφαιρα κλασσικών ταινιών τρόμου της δεκαετίας του ’30, μια τεχνική που είναι ολοφάνερο πως ταιριάζει περισσότερο στις ιστορίες του συγγραφέα και δεν «ξενίζει» καθόλου όσους δεν έχουν καμία επαφή με τα films εκείνης της εποχής. Ο Sean Branney χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική προσπαθεί να καλύψει τις ατέλειες του έργου όπως τα διάφορα εφέ και τον περιορισμό στους εσωτερικούς χώρους, προσφέροντας μας κατά διαστήματα εξαιρετική φωτογραφία και νοσταλγική ατμόσφαιρα. Η σκηνή στην αρχή του έργου όπου δεσπόζει ο βροχερός καιρός και όχι το εύρημα, σε προϊδεάζει ευχάριστα για το τι θα επακολουθήσει και σε βάζει όμορφα μέσα στο πνεύμα της ταινίας.
Το σενάριο προσπαθεί να ακολουθήσει όσο γίνεται πιο πιστά την ιστορία του Lovecraft αλλά θα αναγκαστεί αρκετές φορές να ξεφύγει είτε για να προσαρμοστεί στην χρονική διάρκεια της ταινίας είτε για να παρουσιάσει αυτά που δεν παρουσιάζονται. Οι ιστορίες του Lovecraft δεν είναι καθόλου εύκολο να αποτυπωθούν οπτικά (αυτό ίσως αποτελεί και τον μεγάλο δισταγμό όσων δεν τολμούν να επιχειρήσουν κάτι παρόμοιο) καθώς το μυστήριο και η ένταση ξεδιπλώνονται αφηγηματικά ενώ ο τρόμος σχηματίζεται μέσα στο μυαλό του αναγνώστη περιορισμένος μονάχα από την φαντασία του. Κινηματογραφικά αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβληθεί, ιδιαίτερα όταν η παραγωγή είναι χαμηλού κόστους. Η δικαιολογία της παρουσίασης κάποιων «τεράτων» με τεχνικές που στοχεύουν στο να θυμίζουν cult ταινίες εκείνης της εποχής δεν είναι και τόσο πειστική, αλλά ομολογώ πως δεν με χάλασε καθόλου. Επίσης η συμμετοχή του μεγάλου Charles Fort ως χαρακτήρα στο έργο, ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη που κατά την άποψη μου έδωσε αρκετούς πόντους στην ιστορία.
Το «The Whisperer in Darkness» βασίζεται εξολοκλήρου στην ατμόσφαιρα που θέλει να μεταφέρει, στο μυστήριο που ξεδιπλώνεται μέσα από τους διαλόγους και τους αντιφατικούς χαρακτήρες και στα ιδιαίτερα στοιχεία τα οποία δυστυχώς είναι οικεία μονάχα στους φίλους του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ. Αυτό το τελευταίο ίσως αποτελεί και το μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί όσοι δεν έχουν κάποια σχέση με το έργο του συγγραφέα και είναι αρκετά εθισμένοι σε films που στηρίζονται στην ταχύτητα και τα special effects, δεν θα μπορέσουν να εκτιμήσουν, όχι τόσο την ίδια την ταινία, όσο την εξαιρετική προσπάθεια που κάνουν οι συντελεστές να μας μεταφέρουν ένα καλό έργο βασισμένο σε ιστορία του συγγραφέα. Αν όμως είσαι πιο «ανοιχτόμυαλος», σου αρέσουν οι ταινίες με εκπληκτική ατμόσφαιρα και οι καλές ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, σίγουρα θα περάσεις μια «ευχάριστη» νύχτα.
Ένα «ωραίο» βροχερό χειμωνιάτικο βράδυ με τα φώτα κλειστά και την ένταση όσο πιο δυνατά γίνεται, αποτελούν –ως συνήθως- τις ιδανικότερες συνθήκες παρακολούθησης τέτοιων ταινιών. Ξέχασε όμως τα πατατάκια και το ποκ κορν. Εδώ μιλάμε για Lovecraft και οφείλουμε πάνω απ’ όλα να τον σεβαστούμε. Διαφορετικά η εκδίκηση των Μεγάλων Παλαιών και των πλασμάτων που έρχονται από το μακρινό διάστημα θα είναι αμείλικτα εφιαλτική, πέρα απ’ οτιδήποτε έχεις ποτέ φανταστεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Πες την γνώμη σου....