ΝΑΙ στο ΟΧΙ, ΟΧΙ στο ΝΑΙ!

Οι οπαδοί του «ΟΧΙ» φρικάρουν γιατί θεωρούν πως δικαιώνονται οι οπαδοί του «ΝΑΙ» αλλά οι οπαδοί του «ΝΑΙ» σκυλιάζουν μήπως οι οπαδοί του «ΟΧΙ» αποδειχθούν πιο οπαδοί του «ΝΑΙ» από τους original οπαδούς του «ΝΑΙ» οι οποίοι διαδηλώνουν με πάθος υπέρ του «ΝΑΙ» για να κοντράρουν αυτούς που διαδηλώνουν υπέρ εκείνου του «ΟΧΙ» που δεν έχει καμία σχέση με το άλλο που δικαιώνει το «ΝΑΙ»…

Τελικά ποιο ήταν το ερώτημα του δημοψηφίσματος; Σύμφωνα με «έγκυρες» πηγές το δίλλημα τέθηκε επάνω στο πασίγνωστο τελεσίγραφο Γιούνκερ και στο αν το δέχονται οι Έλληνες η όχι. Η απάντηση ήταν ένα περίτρανο και επιβλητικό «ΟΧΙ», που εκτός από συνέχιση των διαπραγματεύσεων που (και καλά) είχαν τελειώσει αφού είχε λήξει το πρόγραμμα (πρόγραμμα όμως που ήδη είχε απορρίψει ο λαός με τις τελευταίες εκλογές), επέφερε και την υποτιθέμενη παραίτηση Βαρουφάκη, μια επεισοδιακή όπως φάνηκε παραίτηση καθώς συνοδεύτηκε από δημιουργικότατη σπίλωση του ονόματος του και των αποτελεσμάτων που είτε έφερε είτε δεν έφερε, από τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης. Το συγκεκριμένο «ΟΧΙ» έφερε στην θέση του υπουργού οικονομικών τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που η διαπραγματευτική του ικανότητα μνημονεύεται χρόνια τώρα στους ευρωπαϊκούς κύκλους (;), ο οποίος αποφάσισε να δηλώσει την γνώμη του για όλα αυτά, υπογράφοντας με την περίφημη αυτή υπογραφή που έκανε σήμερα τον γύρο του διαδικτύου!

Στα ψιλά περνάει και το γεγονός ότι παράλληλα βγήκαν στο φως της δημοσιότητας έγγραφα που αποκαλύπτουν ότι ο μισάνθρωπος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δε μας θέλει εδώ και χρόνια μέσα στην Ευρώπη του και είχε κάνει την εξής φοβερή πρόταση στον Γιάνη Βαρουφάκη: «Πόσα θέλετε να φύγετε από το ευρώ;»…

Από την άλλη όμως, όλη εκείνη την πυρετώδη «δημοψηφιστική» εβδομάδα, τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι εταίροι και οι δανειστές μας, σύσσωμος δηλαδή ο καλός «ευρωπαϊκός κόσμος», μας έπρηζαν τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος, ότι το ερώτημα του δημοψηφίσματος αφορά το αν θέλουμε η όχι την παραμονή μας στην ευρωζώνη (στάση που άλλαξαν φυσικά μόλις είδαν το αποτέλεσμα). Αν μείνουμε λοιπόν σε αυτή την άποψη, την οποία μάλιστα ενίσχυαν λέγοντας πως εφόσον το πρόγραμμα τέλειωσε άρα δεν υπάρχουν προτάσεις και τελεσίγραφα και άρα το ερώτημα είναι μέσα η έξω, τι μας δείχνει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Ότι ένα 70% και πάνω των Ελλήνων (μετράμε και τις ψήφους του ΚΚΕ) δεν επιθυμεί να παραμείνει στο ευρώ. Αυτό όμως το αποτέλεσμα δεν συμφέρει τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τους εταίρους και τους δανειστές μας, γι’ αυτό και φρόντισαν να αλλάξουν γρήγορα άποψη και να μας πουν πως πράγματι το δημοψήφισμα αφορά την ερώτηση που υποστηρίζει η κυβέρνηση!

Η παραπάνω άποψη δεν συμφέρει και τους οπαδούς του «ΝΑΙ». Έτσι για να είναι σίγουροι, συνέχισαν την εκστρατεία τους μήπως και γίνει καμιά στραβή! Να γιατί είδαμε και Έλληνες (;) ευρωβουλευτές σε εκείνη την ομολογουμένως πολύ σημαντική στιγμή για την Ελλάδα και τον πρωθυπουργό της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να έχουν απλώσει με καμάρι τις μακριές γλώσσες τους γύρω από το φιλελληνικό γλύκισμα που ονομάζεται Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, κάνοντας σιχαμερές και ντροπιαστικές δηλώσεις. Οι πιέσεις και ο εξευτελισμός συνεχίστηκαν και ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο με την δήθεν εθνική συνεννόηση των πολιτικών αρχηγών της Ελλάδας, που αντί να την πέσουν σαν θεριά ανήμερα σε όσους τόσο επιδεικτικά ασελγούν επάνω στο κουφάρι αυτής της χώρας, έκαναν απλώς λίγα «μουτράκια» (και όχι όλοι)!

Έτσι λοιπόν, αυτή η συμφωνία (που ακόμα δεν συμφωνήθηκε και όσες πληροφορίες έχουμε μας έρχονται από non papers) αν και στηρίζεται στις πλάτες των «ΟΧΙ» φαίνεται πως εξυπηρετεί τους «ΝΑΙ». Είναι όμως έτσι;

Η «πρώτη φορά αριστερά» όπως έχω γράψει και παλιότερα, καλώς η κακώς δεν ήρθε για να κάνει σοσιαλιστική επανάσταση, αλλά για να μας διατηρήσει μέσα στην ευρωζώνη με όσο γίνεται ευνοϊκότερους όρους και καταμερισμό των βαρών (που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση) με βάση το ευρωπαϊκό ποσοστό που αναλογεί στον καθένα και για να διορθώσει, φυσικά, κάποιες αδικίες. Η κυβέρνηση έχοντας λάβαρο την ισχυρή (και καλά) λαϊκή εντολή, πίστεψε πως αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα θα της ήταν αρκετό για να φθάσει σε καλύτερη και σωστότερη συμφωνία. Αυτή ήταν η αφέλεια της; Δεν ξέρω και λογικά ποτέ δεν θα μάθω… Πάντως έπρεπε να γνωρίζει πως δεν έχει να κάνει με δημοκράτες, αλλά με μια δολοφονική δικτατορία! 5 μήνες διαπραγματεύονταν μια συμφωνία που οι εταίροι την θεωρούσαν κλείσιμο της αξιολόγησης του προηγούμενου προγράμματος και η κυβέρνηση μας προσπαθούσε να τους πείσει πως δεν υπάρχει προηγούμενο πρόγραμμα γιατί αυτό καταρρίφθηκε δημοκρατικά όταν έγιναν εκλογές και ο λαός καταψήφισε την προηγούμενη κυβέρνηση. Έτσι, μας άφησαν να τρωγόμαστε μεταξύ μας και τέλος, μας έκλεισαν και τις τράπεζες.

Τι έπρεπε να κάνουμε; Να πάμε σε ρήξη; Δύσκολο, γιατί ακόμα και σαν μπλόφα έκρυβε μεγάλους κινδύνους και γιατί υπήρχε αυτή η πολύκροτη και πολυδιαφημισμένη λαϊκή εντολή. Γι’ αυτό έχει σημασία να δούμε πως ερμηνεύει ο καθένας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Οφείλουμε όμως αναγκαστικά, να δεχθούμε ως ερώτημα αυτό που έθεσε η κυβέρνηση. Το τελεσίγραφο Γιούνκερ. Όροι και αποφάσεις που παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτοι. Το e-mail Χαρδούβελη (άλλη πολυδιαφημισμένη και ουσιαστικά ανύπαρκτη πρόταση), αυτό που για 2 μήνες ορκίζονταν πως δεν υπάρχει και ως δια μαγείας εμφανίστηκε μετά, ήταν μια πρόταση πολύ βαριά (3% πλεόνασμα για το 2015 και 4,5% για το 2016 με επιπλέον 1,5 δις μέτρα) που δεν έγινε όμως αποδεκτό από τους δανειστές. Από τη μία ήθελαν περισσότερα, από την άλλη έβλεπαν τον Σαμαρά να πέφτει και δεν είχε νόημα να διαπραγματεύονται μαζί του (όπως υποστηρίζει τουλάχιστον η ΝΔ). Σε αριθμούς όμως, τα βάρη που καλούμαστε να πληρώσουμε και τότε και τώρα, είναι τα ίδια! Στην ουσία λοιπόν, ο φιλέλληνας φαίνεται να είναι ο κερδισμένος.

Το μόνο που ψιλο-φαίνεται να κατορθώνει η σημερινή κυβέρνηση (κρίνοντας από όσα έχουν δημοσιευθεί) είναι έναν σχετικά διαμορφωμένο καταμερισμό του πόνου, κάτι που να αφορά το χρέος (τι θα είναι αυτό θα δείξει) και την εντύπωση πως κρατάμε έστω και ελάχιστα ψήγματα της εθνικής μας κυριαρχίας. Η βασική διαφορά όμως έγκειται πως στο e-mail Χαρδούβελη και στο τελεσίγραφο Γιούνκερ τα μέτρα ήταν (σε ποσό) τα ίδια, αλλά με χρηματοδότηση 5 μηνών, κάτι που φανερώνει πως μετά από 5 μήνες θα έπρεπε να ξαναδιαπραγματευτούμε νέα και πιο επώδυνα μέτρα χωρίς να έχουμε πάλι χρήματα. Στην τωρινή πρόταση (που μέχρι τώρα δεν είναι συμφωνία) επιτυγχάνουμε μια γερή χρηματοδότηση διάρκειας 3 ετών (συν περαιτέρω χρηματοδότηση από το πρόγραμμα των 35 δις), συν την ελπίδα να συζητηθούν εκ νέου το 2016 οι συντελεστές του Φ.Π.Α αν τα μέτρα έχουν αποδώσει. Σκατά, θα μου πεις, αλλά και εγώ θα σου απαντήσω πως: «Αυτή είναι η Ευρώπη τους και αυτό το τίμημα που πρέπει να πληρώνει κάποιος για να το παίζει μέλος της».

Γι αυτό και εκπλήσσομαι με την στάση κάποιων από τους οπαδούς του «ΟΧΙ». Μπορεί να μην ήσασταν σαν αυτούς του «ΝΑΙ με κάθε θυσία», αλλά ουσιαστικά είπατε Ναι στην Ευρώπη και Όχι στην πρόταση του φιλέλληνα! Πρέπει να είσαι πολύ αφελής για να μη καταλαβαίνεις τι αρπαχτικά είναι οι δανειστές και πόσο μισάνθρωπος είναι ο Σόιμπλε, ώστε να πιστεύεις πως το «ΟΧΙ» σου θα τους φόβιζε. Βέβαια, δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αν το τραβούσαμε μέχρι τα άκρα, ίσως πανικοβάλλονταν, αλλά φίλε μου, είμαστε πολύ μικρή χώρα (σε οικονομικό μέγεθος) για να μπορέσουμε να τους απειλήσουμε παίζοντας το δικό τους παιχνίδι. Το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος δεν ήταν «ΝΑΙ» στην ρήξη, όποτε πρέπει να αποδεχθούμε την κατάσταση (εφόσον επιθυμούμε την παραμονή στο ευρώ) και να ελπίσουμε πως τουλάχιστον στην διακυβέρνηση και την διοίκηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ θα παλέψει. Διαφορετικά, ας ζητήσουμε νέο δημοψήφισμα με πεντακάθαρο ερώτημα και ας δείξουμε στον Σόιμπλε στον Βέμπερ και την παρέα τους, ποια πραγματικά είναι η γνώμη μας για τα σιχαμερά μούτρα τους.

Μας εμπαίζουν βάρβαροι που στο κοινοβούλιο τους πέρασαν νόμους υπέρ της κτηνοβασίας, με masters στην διαπλοκή και το έγκλημα, που μας χρωστάνε πολιτισμό, δάνεια και αποζημιώσεις, που αδυνατούν να πετάξουν από πάνω τους τη ναζιστική τους ιδεολογία, έχοντας υποτακτικούς άλλα βάρβαρα ανθρωποειδή από μαστουροχώρες που είχαν κόμματα που υποστήριζαν την παιδοφιλία… και εμείς θέλουμε είτε να τους αλλάξουμε (το αισιόδοξο μεγαλεπήβολο σχέδιο) είτε να γίνουμε σαν αυτούς (το αναπόφευκτο – σύμφωνα με τους γκρινιάρηδες – σενάριο).

Αυτή η Ευρώπη δεν είναι «ένωση» αλλά το όνειρο κάθε παραδόπιστου…

Let-down with all the virtues of the majority
The casualties of greed
And those who have no integrity to show
Terrified men are crushing each other
Breeding quite awful needs for quite awful power...