6/12/1990... Κάπου στο Νέο Κόσμο...Στο σπίτι μιας φίλης του. Το τέλος έρχεται ενα μουντό απόγευμα απο ανακοπή καρδιάς, η ασθένεια των ροκ σταρς! Κάποιοι λένε υπερβολική δόση ηρωίνης. Κάποιοι άλλοι, υπερβολική δόση "ασυμβιβασμού"! Όπως και να 'χει εκείνο το απόγευμα του Δεκέμβρη, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της Ελληνικής ροκ μουσικής σκηνής, εγκαταλείπει για πάντα τον κόσμο στον οποίο δεν μπόρεσε ποτέ να προσαρμοστεί...
Ο Πάυλος Σιδηρόπουλος, δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανηψιός της Έλλης Αλεξίου, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Ιουλίου το 1948. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Θεσσαλονίκη το 1970 οταν γνώρισε τον Παντελή Δεληγιάννη και δημιούργησαν τους "Δάμων & Φιντίας". Στο Κύτταρο γνωρίζονται με τα "Μπουρμπούλια" που έπαιζαν με τον Δ. Σαββόπουλο και το μέχρι τότε ντουέτο, ενσωματώνεται μαζί τους. Με αυτό το σχήμα ο Σιδηρόπουλος μένει για 2 χρόνια (1972-1974) και αργότερα έρχεται η ιστορική συνεργασία με τον Γιάννη Μαρκόπουλο.
Το 1976 μαζί με τους αδερφούς Σπυρόπουλου, δημιουργεί τους "Σπυριδούλα" και κυκλοφορούν το αξέχαστο "Φλου"! Στα τέλη της δεκαετίας του '70 οργανώνει ένα σχήμα με τίτλο "Εταιρεία Καλλιτεχνών" όπου τραγουδά με αγγλικό στίχο. Με το σχήμα αυτό δεν κυκλοφορεί κάποιο δίσκο, αλλά ενα τραγούδι απο τότε, το Clown, θα συμπεριληφθεί στον μετέπειτα δίσκο των "Απροσάρμοστων" "Zorba The Freak". Εκείνη την περίοδο κάνει και την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο στην ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου "Ο Ασυμβίβαστος" όπου ερμηνεύει και τα τραγούδια του soundtrack. Θα πρωταγωνιστήσει σε μία ακόμη ταινία του Θωμόπουλου μαζί με τον Δημήτρη Πουλικάκο, με τίτλο "Αλδεβαράν".
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 θα παίξει μαζί με τους "Απροσάρμοστους" την μπάντα που με λίγες αλλαγές στην σύνθεση της, θα μείνει μαζί του μέχρι το τέλος. Με τους Απροσάρμοστους κυκλοφορεί μια σειρά πολύ σημαντικών δίσκων,και τραγουδιών που προκαλούν και προβληματίζουν! Το 1982 με την κυκλοφορία του "Εν Λευκώ" λογοκρίνονται τα τραγούδια "Η", "Αντεργκράουντ με στρας" για προτροπή στην χρήση ναρκωτικών (!) και το "Υστατη στιγμή" για προσβολή της δημοσίας αιδούς (!). Η Ελλάδα ήταν μια χώρα που πάλευε να συνέλθει, αλλά μερικές "συνήθειες" δύσκολα αποβάλλονται!
Το 1985 οι Απροσάρμοστοι θα κυκλοφορήσουν το "Zorba The Freak" και το 1987 πραγματοποιεί μια συγκλονιστική εμφάνιση στο Ηρώδειο στη συναυλία του Γ. Μαρκόπουλου "Τολμηρή επικοινωνία" (που θα κυκλοφορήσει και σε δίσκο με αυτό τον τίτλο) ερμηνεύοντας τραγούδια σε στίχους του Δημήτρη Βάρου και απαγγέλοντας ποιήματα του ιδίου από το βιβλίο "Θηρασία". Το 1988 συμμετέχει στο δίσκο "Ηλεκτρικός Θησέας" (μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος, στίχοι Δημήτρης Βάρος). Το 1989 κυκλοφορεί το "Χωρίς μακιγιάζ" (ηχογραφημένος ζωντανά στο Μετρό).
Το καλοκαίρι του 1990 άρχισε να παραλύει το αριστερό του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Αυτή η ιστορία και ο θάνατος της μητέρας του λίγους μήνες πριν, τον έκαναν ψυχολογικό ράκος. Το φθινόπωρο το συγκρότημα άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο "Αν". Ο Παύλος άρχισε να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο. Έχοντας αρκετά νέα τραγούδια και μερικά παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις, άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό. Το απόγευμα όμως της 6ης Δεκεμβρίου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο.
Τον επόμενο χρόνο οι Απροσάρμοστοι κυκλοφορούν τον δίσκο "Άντε και καλή τύχη μάγκες", όπου ορισμένα τραγούδια είχε προλάβει να τα ηχογραφήσει ο Παύλος Σιδηρόπουλος και τα υπόλοιπα τα ερμήνευσαν διάφοροι καλλιτέχνες. Μεταξύ αυτών οι, Γιάννης Αγγελάκας, Γιάννης Γιοκαρίνης και Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Το 1992 κυκλοφορεί ο δίσκος "Τα μπλουζ του πρίγκηπα". Ο δίσκος αυτός περιέχει πειραματικές ηχογραφήσεις που έγιναν από το 1979 ως το 1981, όπου ο Παύλος Σιδηρόπουλος θα δοκιμάσει να "παντρέψει" το μπλουζ με το ρεμπέτικο. Το 1994 κυκλοφορεί ο διπλός δίσκος "Εν αρχή ην ο λόγος", με ζωντανές ηχογραφήσεις από το 1978 μέχρι το 1989, την απαγγελία ενός κειμένου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μουσική" και απόσπασμα από μια συνέντευξή του στην ΕΤ2.
Είχα την ευκαιρία να τον δω ζωντανά στην ίσως τελευταία του εμφάνιση, στο Άλσος Νέας Σμύρνης. Ήταν μια ευκαιρία που ο Παύλος την "πέταξε". Μεθυσμένος και παραπατώντας, ανέβηκε στην σκηνή να μας πληροφορήσει πως ήταν "χώμα", να ζητήσει συγνώμη και να αποχωρήσει. Ήθελε να παίξει. Ήθελε να τραγουδήσει. Ήθελε όμως και πολλά άλλα, απο αυτά που όλοι θέλουμε αλλα ξαφνικά κάποιος η κάτι μας τα στερεί. Δύσκολο να καταλάβεις εναν απροσάρμοστο, εναν ασυμβίβαστο. Ήταν όμως ο Παυλάρας, όλα αυτά; Ένας άνθρωπος που αγαπούσε την μουσική, την ζωή, την μητέρα του, τους ανθρώπους. Που η πόρτα του πατρικού του ήταν πάντα ανοιχτή σε κόσμο που πεινούσε. Τους έβαζε στο σπίτι του, δεκάδες αγνωστους, και τους προσέφερε ενα πιάτο φαί. Ένας άνθρωπος με προβλήματα τα οποία προσπάθησε να τα μοιραστεί μαζί μας στην σκηνή και τους δίσκους του, αλλά "εμείς" τον λογοκρίναμε!
Έχω πολλές ιστορίες να πώ για τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Δεν θα το κάνω όμως. Ίσως σε κάποια εκπομπή... Απόδειξη του μεγαλείου του, απάντηση στους επικριτές του, είναι όλα αυτά τα τραγούδια που εδώ και 40 χρόνια ακούγονται και αγαπιούνται! Τα παιδιά μου θα ακούνε Σιδηρόπουλο. Τα εγγόνια μου θα ακούνε Σιδηρόπουλο... Αυτό τα λέει όλα.
Θα έρθει κάποτε η "Υστατη στιγμή" που θα καταλάβουμε πόσα και τι ήθελε να μας πει. Μόνο που... θα 'ναι αργά, μεσάνυχτα και θα 'χουμε κουραστεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Πες την γνώμη σου....