Η Bronnie Ware εργαζόταν στην παρηγορητική φροντίδα ασθενών, κυρίως σε αυτούς που γυρνούσαν από τις κλινικές στα σπίτια τους για τις τελευταίες τους στιγμές. Για χρόνια μιλούσε με ανθρώπους που δεν κατάφερναν να ξεπεράσουν τις ασθένειες τους και κρατούσε σημειώσεις. Έπειτα από καιρό έγραψε το βιβλίο “The Top Five Regrets Of The Dying”, ένα βιβλίο που μιλά για όσα μετανιώνουν οι άνθρωποι όταν φθάνουν στο τέλος της ζωής τους.
Η ίδια αναφέρει: «Οι
άνθρωποι ωριμάζουν πολύ όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον θάνατο τους. Έμαθα να
μην υποτιμώ ποτέ την ικανότητα κάποιου για ωρίμανση και κάποιες αλλαγές είναι
πρωτοφανείς. Ο κάθε άνθρωπος όπως ήταν αναμενόμενο, βίωνε μια ποικιλία
συναισθημάτων, όπως η άρνηση, ο φόβος, θυμός, τύψεις, περισσότερη άρνηση και
τελικά, η αποδοχή. Στο τέλος κάθε ασθενής πριν αναχωρήσει, έβρισκε την
εσωτερική του γαλήνη…»
Όταν τους ρωτούσε αν μετάνιωναν για κάτι, αν θα έκαναν κάτι
διαφορετικά, παρατήρησε πως πολλές απαντήσεις ήταν παρόμοιες. Αυτές είναι οι 5
πιο κοινές και η ανάλυση τους από την συγγραφέα:
1. Θα ήθελα να
είχα το κουράγιο να ζήσω την ζωή μου όπως ήθελα εγώ και όχι όπως ήθελαν οι
άλλοι.
Αυτή ήταν η πιο συνηθισμένη απάντηση. Όταν οι άνθρωποι
συνειδητοποιούν πως η ζωή τους έχει φθάσει στο τέλος της, βλέπουν καθαρά πόσα
όνειρα τους έμειναν ανεκπλήρωτα. Οι περισσότεροι δεν είχαν δοκιμάσει να
εκπληρώσουν ούτε τα μισά και έφθασαν στο τέλος γνωρίζοντας πως γι’ αυτό έφταιγαν
οι επιλογές που είχαν ή δεν είχαν κάνει. Είναι πολύ σημαντικό να προσπαθούμε να
πραγματοποιήσουμε κάποια όνειρα μας, γιατί όταν χάνεις την υγεία σου είναι πια
πολύ αργά. Η υγεία φέρνει μια ελευθερία που ελάχιστοι συνειδητοποιούν…
2. Εύχομαι να μην
δούλευα τόσο πολύ.
Αυτό ειπώθηκε από όλους σχεδόν τους άντρες ασθενείς. Έχασαν
τα παιδικά χρόνια του γιου ή της κόρης τους, δεν έζησαν όσο θα ήθελαν την
συντροφικότητα. Οι γυναίκες επίσης εξέφρασαν αυτή την λύπη.
Κάνοντας πιο απλή την ζωή μας και με περισσότερο
συνειδητοποιημένες επιλογές, είναι πιθανό να μην χρειαζόμαστε το εισόδημα που
θεωρούμε απαραίτητο. Δίνοντας περισσότερο χώρο στην ζωή μας, γινόμαστε
χαρούμενοι και ανοιχτοί σε ευκαιρίες…
3. Μακάρι να είχα
το κουράγιο να εκφράσω τα συναισθήματα μου.
Πολλοί άνθρωποι καταπιέζουν τα συναισθήματα τους για να
διατηρούν ήρεμο περιβάλλον και να αποφεύγουν πιθανούς καβγάδες. Έτσι ζουν μια
μέτρια ζωή. Πολλές ανίατες ασθένειες σχετίζονται εν μέρει με την πικρία και την
αναπόφευκτη μνησικακία που ενδεχομένως κουβαλούν σε ολόκληρη την ζωή τους.
Δεν μπορούμε να ελέγξουμε πως θα αντιδράσουν οι γύρω μας.
Ακόμη όμως κι αν οι αντιδράσεις είναι αρνητικές, αν μιλούμε με ειλικρίνεια, η
σχέση θα περάσει σε ένα πιο υγιές επίπεδο και ενδεχόμενα θα καταργηθούν
ορισμένες λάθος σχέσεις. Όπως και να έχει, βγαίνουμε κερδισμένοι…
4. Θα ήθελα να
κρατούσα επαφή με τους φίλους μου.
Συχνά οι ασθενείς δεν είχαν αντιληφθεί πλήρως τα οφέλη μιας
παλιάς φιλίας, μέχρι την στιγμή που έμαθαν πως θα πεθάνουν. Τότε όμως ήταν
δύσκολο να εντοπίσουν αυτούς τους φίλους. Πολλοί μάλιστα είχαν απορροφηθεί τόσο
πολύ από τις «ζωές» τους, που άφησαν «χρυσές φιλίες» να χαθούν μέσα στα χρόνια.
Υπήρχαν πολλές βαθιές τύψεις από ανθρώπους που δεν έδωσαν στις φιλίες τον χρόνο
και την προσπάθεια που τους αξίζει. Όλοι νοσταλγούν τους φίλους τους όταν
πεθαίνουν.
Είναι συνηθισμένο
όταν έχεις γεμίζει το πρόγραμμα της καθημερινότητας σου, να ξεχνάς τους φίλους
σου, όταν όμως αντιμετωπίζεις τον θάνατο οι φυσικές λεπτομέρειες της ζωής δεν
μετράνε πια. Οι άνθρωποι θέλουν να τακτοποιήσουν τις οικονομικές τους
υποχρεώσεις, όμως τις τελευταίες στιγμές, δεν μας απασχολούν ούτε τα χρήματα
ούτε η κοινωνική μας θέση. Αυτό που μένει είναι η αγάπη και οι σχέσεις μας με
τους άλλους ανθρώπους…
5. Μακάρι να είχα
επιτρέψει στον εαυτό μου να είναι πιο ευτυχισμένος.
Αυτό ήταν παραδόξως, το πιο κοινό σε όλους.
Πολλοί άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται πως η ευτυχία είναι
επιλογή, πάρα μόνο όταν έρχεται το τέλος. Είχαν μείνει κολλημένοι σε παλιές
συνήθειες και πρότυπα. Η λεγόμενη «άνεση» της οικειότητας γέμιζε τα
συναισθήματα και τις ζωές τους. Ο φόβος της αλλαγής μας κάνει να υποκρινόμαστε
στους άλλους και τον εαυτό μας, πως είμαστε πλήρεις.
Όταν έχεις αγγίξει το τέλος, δεν σε απασχολεί το τι νομίζουν
για εσένα οι άλλοι. Θέλεις απλά να σηκωθείς και να χαμογελάσεις. Να
απελευθερωθείς απ’ όλα αυτά.
Η ζωή είναι επιλογή. Είναι η ζωή ΣΟΥ! Πρέπει να επιλέγεις
συνειδητά. Σοφά και με ειλικρίνεια…
Η Bronnie Ware είναι συγγραφέας και τραγουδοποιός από την Αυστραλία η οποία πέρασε πολλά χρόνια φροντίζοντας ανθρώπους που πεθαίνουν στα σπίτια τους. Έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο: «The Top Five Regrets of the Dying - A Life Transformed by the Dearly Departing»
και πρόκειται για τα απομνημονεύματα της ζωής της και πώς μεταμορφώθηκε
μέσα από τις τύψεις και την λύπη του θανάτου των
ανθρώπων που φρόντιζε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Πες την γνώμη σου....