Εφιάλτης (Boogeyman) 2005

Με τις ταινίες τρόμου ίσως παρουσιαστεί πρόβλημα. Το είδος από μόνο του έχει αρκετές ιδιαιτερότητες και κάποια έργα είναι κατάλληλα περισσότερο για τους φίλους αυτού του είδους. Κάποια στιγμή θα μιλήσουμε για αυτό το θέμα και θα επιχειρήσω μια ανάλυση αυτής της κινηματογραφικής κατηγορίας, όμως αυτό που τώρα έχει σημασία είναι να σου αρέσουν οι ταινίες τρόμου και να τις απολαμβάνεις με τον σωστό τρόπο. Εδώ (πλην ελαχίστων περιπτώσεων) δεν αναζητούμε καταπληκτικές ερμηνείες, ούτε σκηνοθετικές αποκαλύψεις. Αυτό που ψάχνουμε με αγωνία, είναι μερικές στιγμές καθαρού και ατόφιου τρόμου και κάτι που μπορεί να επιστρέψει στο μυαλό μας την ώρα που θα πέσουμε για ύπνο. Και σαφώς δεν μας χαλάνε καθόλου αρκετές δόσεις υπερβολής!

Με αφορμή λοιπόν προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Προσοχή Στον Μπαμπούλα» πάμε να δούμε μια ταινία, σχετική με εκείνο το θέμα. Η Ελληνική μετάφραση είναι για μια ακόμα φορά εντελώς άσχετη (Εφιάλτης) καθώς για μια ακόμη φορά κάποιοι θεώρησαν αντιεμπορική την ακριβής μετάφραση (Boogeyman – Μπαμπούλας) κάτι που στην συγκεκριμένη περίπτωση λειτούργησε εναντίον του φιλμ.

Ο Tim (Barry Watson) είναι ένας νεαρός με ψυχολογικά προβλήματα, καθώς πιστεύει πως όταν ήταν μικρός είδε τον «μπαμπούλα» να τρώει τον πατέρα του. Από την άλλη αυτή η εικόνα, μπορεί να είναι η προσπάθεια να δικαιολογήσει το παιδικό του μυαλό την απόφαση του πατέρα του να εγκαταλείψει την οικογένεια του. Όταν μετά από πολλά χρόνια πεθαίνει η μητέρα του, ο Tim αποφασίζει να επιστρέψει στο πατρικό του και να αντιμετωπίσει τις φοβίες που σταδιακά επιστρέφουν…

Το φιλμ διαπραγματεύεται τον αρχέγονο παιδικό φόβο του «μπαμπούλα» που κατοικεί μέσα στις ντουλάπες και κάτω από τα κρεβάτια. Τα πρώτα 10 λεπτά θα σε παγώσουν, ιδιαίτερα αν είχες κάποτε ανάλογα βιώματα, αλλά στη συνέχεια η ιστορία θα πέσει στην παγίδα των κλισέ (κακώς γιατί αν εντρυφούσε περισσότερο στον ίδιο τον φόβο του Μπαμπούλα θα απολαμβάναμε σαφώς γερές δόσεις μαζοχισμού) και θα προσπαθήσει να επιφέρει τον τρόμο με ξαφνικές ηχητικές και οπτικές παρακρούσεις (βιαστική απομίμηση της μαεστρίας των αδελφών Pang) που όμως έχουν να μας προσφέρουν μπόλικες συγκινήσεις. Και εδώ η συνταγή για να απολαύσεις το φιλμ είναι απλή: Δυνατός ήχος και σαφώς σβηστά φώτα!

Συνήθως σε τέτοιες ταινίες δεν πρωταγωνιστούν τα λεγόμενα πρωτοκλασάτα ονόματα του Hollywood και αν ποτέ συναντήσουμε αυτά τα ονόματα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το γεγονός με αρκετή επιφύλαξη. Η επιτυχία (αν υπάρξει) σε φιλμ όπου πρωταγωνιστούν άγνωστοι σχετικά ηθοποιοί, έρχεται μέσα από το ίδιο το φιλμ, την ιστορία που διηγείται και την όποια σκηνοθετική μαεστρία, ενώ όταν συναντούμε μεγάλους ηθοποιούς είναι μεγαλύτερη η προσπάθεια ανάδειξης αυτών παρά του ίδιου του έργου. Η σκηνοθεσία ανήκει στον άσημο Stephen Key με την συμμετοχή όμως του Sam Raimi, που σε αυτές τις περιπτώσεις αν δεν αντιγράφει, δείχνει πάντα την προτίμηση του στα τρομαχτικά φιλμ της Άπω Ανατολής. Μαζί καταφέρνουν να πάρουν μια άκρως ενδιαφέρουσα (κατά την άποψη μου) ιστορία και να την καταστρέψουν προσπαθώντας να αγγίξουν τον ηλίθια εύθραυστο Αμερικάνο teenager. Όμως η ταινία δεν καταλήγει αδιάφορη και αυτό προβληματίζει σκεπτόμενος τι περισσότερα θα είχαν πετύχει αν την πρόσεχαν λίγο παραπάνω.

Δεν αποτελεί με τίποτα διαμάντι του είδους, σίγουρα δεν είναι μια από τις αγαπημένες μου και αφορμή για την παρουσίαση της είναι το προηγούμενο άρθρο. Όμως είναι ένα φιλμ καλό σε όσους μας αρέσει να φοβόμαστε και ομολογώ πως το έχω παρακολουθήσει ήδη 3 φορές. Το απολαμβάνω και νιώθω να με αγγίζει, μέχρι την στιγμή που ξεφεύγει εντελώς, καθώς το θέμα που διαπραγματεύεται δύσκολα μπορεί να προσδιοριστεί. Αν εξαιρέσεις το ενοχλητικό φινάλε του και κατεβάσεις λίγο τα στάνταρ σου προκειμένου να περάσεις 90 ευχάριστα λεπτά, δεν βλέπω κανένα λόγο να αποφύγεις το Boogeyman, που φροντίζει από την αρχή να σου δείξει πως δεν πρόκειται να φέρει επανάσταση στον χώρο. Την ώρα που η Άπω Ανατολή φαίνεται πια να κυριαρχεί στην συγκεκριμένη κινηματογραφική κατηγορία, οποιαδήποτε άλλη φιλότιμη προσπάθεια δεν πρέπει να μας χαλάει.

Έτσι κι αλλιώς εμείς χρειαζόμαστε όλο και περισσότερους λόγους για να αποφεύγουμε την ντουλάπα μας…