Ομολογώ πως τους έχω αδυναμία.
Όταν το 2007 είχαν κυκλοφορήσει το “SystemMayFall” καταγοητεύτηκα (πως αλλιώς να το εκφράσω;) από το “TheEndOfTheRoad” και μέχρι σήμερα το
θεωρώ ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει στην ελληνική δισκογραφία (εξαιρούνται 2-3
δουλειές για τις οποίες θα μιλήσουμε άλλη στιγμή) τα τελευταία τουλάχιστον 10
χρόνια. Είμαι απόλυτα βέβαιος πως αν το συγκεκριμένο τραγούδι ξεκινούσε με έδρα
το εξωτερικό, θα μιλούσαμε τώρα για παγκόσμια επιτυχία.
Χωρίς κανένα ίχνος συμπάθειας ( η εμπάθειας) προς τον συγκεκριμένο βουλευτή, αποφάσισα να αναρτήσω αυτό το βίντεο για να μάθουμε ή να θυμηθούμε όλοι μια αρχαία Κινέζικη κατάρα η οποία λέει: "Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς..."
Απο την άλλη, είναι αρκετά ενδιαφέρον να ακούγονται σην βουλή όροι και έννοιες όπως: Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και Νέα Τάξη Πραγμάτων, γιατί το συμπέρασμα που αποκομίζεις είναι πως αυτοί οι όροι τους οποίους ακούγαμε μονάχα απο "γραφικούς" σε περιοδικά και τηλεοπτικές εκπομπές, είναι όροι και έννοιες πολύ γνωστοί σε κάθε βουλευτή! Αυτό απο μόνο του είναι αρκετό για να μας προβληματίσει. Το μόνο που απομένει πλέον είναι να αποδειχθεί και το γεγονός ότι "μας ψεκάζουν"!
Απ' ολα αυτά τα εκπληκτικά που ακούγονται και καταγγελόνται απο τον κύριο Καμμένο, ας σταθούμε σε κάτι που πρέπει να γνωρίζουμε:
"Το Σύνταγμα της Ελλάδος είναι σαφές. Ο σφετερισμός με οποιοδήποτε τρόπο της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρεόυν απο αυτήν διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε και αρχίζει η παραγραφή του εγκλήματος. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεωούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία...
Σκέφτομαι τον χαμένο χρόνο κι
αυτό με τρελαίνει. Τον χρόνο που χάθηκε μέχρι όλοι (σχεδόν) οι Έλληνες
αποκτήσουν πολιτική συνείδηση, διαπιστώσουν τι ακριβώς παίζεται πίσω από τις
πλάτες τους τόσα χρόνια, αποφασίσουν ν’ αλλάξουν την προσωπική τους πολιτική πραγματικότητα.
Χρόνος που αν είχε αξιοποιηθεί διαφορετικά ίσως πλέον βρισκόμασταν σε σαφώς
καλύτερη μοίρα.
O William Bloom έχει να μιλήσει πολλά χρόνια με τον πατέρα του Edward. Αυτό που τον απομάκρυνε έχει να κάνει με την απίστευτη τάση που είχε ο πατέρας του να κατασκευάζει και να διηγείται συναρπαστικές ιστορίες σχετικά με την ζωή του, κάτι που ώθησε τον William να τον θεωρεί ως ένα μεγάλο παραμυθά. Τώρα ο πατέρας του βρίσκεται στα τελευταία του και εκείνος αναγκάζεται να επιστρέψει κοντά του, μαζί με την έγκυο σύζυγο του, σκοπεύοντας έστω κι αυτές τις τελευταίες στιγμές να τον καταλάβει. Να ανακαλύψει τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τα παραμύθια που του έλεγε όταν εκείνος ήταν μικρός. Ακόμα και τώρα όμως, λίγο πριν το τέλος, ο πατέρας του συνεχίζει να λέει απίστευτες ιστορίες…
Πρωινό Δευτέρας στα γραφεία της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, υποκατάστημα Καλλιθέας…
Το μηχάνημα εξυπηρέτησης πέταξε το νούμερο 298. Εκείνη την ώρα τα γραφεία εξυπηρετούσαν το νούμερο 123 και ήδη σκεφτόμουν αν έπρεπε να την κάνω με ελαφρά ανανεώνοντας για άλλη φορά το ανεπίσημο ραντεβού μου με την συγκεκριμένη δημόσια υπηρεσία, ήταν όμως η τρίτη φορά που βρισκόμουν εκεί και το θέμα μου δεν έπαιρνε άλλη αναβολή. Έπρεπε επιτέλους να ξεμπερδεύω.
Μία ακόμα απο εκείνες τις ειδήσεις που δεν μπορείς να μην τις μοιραστείς....
Έξω από το Bristol Zoo της Αγγλίας υπάρχει ένα πάρκινγκ για 150 αυτοκίνητα και 8 λεωφορεία.
Για 35 χρόνια, τα τέλη στάθμευσης του διαχειριζόταν ένας πολύ ευχάριστος υπάλληλος.
Τα τέλη αυτά ήταν: £1 για τα αυτοκίνητα ($ 1,40), £5 για λεωφορεία (περίπου $ 7).
