Ήταν μια αφόρητα όμορφη ημέρα και με είχε κυκλώσει μια παράλογη αισιοδοξία, ο μανδύας όπως λένε του δειλού, και ενώ το αλάνθαστο τελευταία, ένστικτό μου, η καρδιά μου, κάθε κύτταρο στο κορμί μου, φώναζαν αυτό που συνέβαινε, αφέθηκα στην πλάνη της αισιοδοξίας και άφησα για μια ακόμη φορά να γλιστρήσει από τα χέρια μου μια ακόμα αίσθηση πικρής ευκαιρίας…
