Η «εκ του ασφαλούς» αισιοδοξία

Τις δύσκολες αυτές ημέρες που αρκετοί (όχι όλοι) βιώνουμε, το ανεπίσημο κίνημα που έχει εμφανιστεί είτε από το πουθενά, είτε ως υπόλειμμα αλλοτινών εποχών και καταστάσεων, είναι αυτό των «αισιόδοξων». Απαρτίζεται κυρίως από ανθρώπους που δεν έχουν χάσει ακόμη αρκετά, δεν έχουν χάσει τίποτα, από οπαδούς ανατολίτικων φιλοσοφιών και από ορισμένους που πεισματικά είτε από αφέλεια είτε από συνειδητή επιλογή, αρνούνται την τωρινή πραγματικότητα.

Παράδεισος η Κόλαση;

Πρόκειται για ενα απλό ανέκδοτο (η μήπως όχι;) που λόγω προεκλογικών υποσχέσεων, μπορεί να εξηγήσει κάποια πραγματάκια στους πλέον αμετανότητους και όσους εξακολουθούν να πιστεύουν "θα" και υποσχέσεις...

Like Emily – Ταξιδεύω (2011)

Κουβεντιάζοντας με διάφορες μπάντες και καλλιτέχνες της ελληνικής ροκ σκηνής,  προβληματιστήκαμε αρκετά με αυτό που τα τελευταία χρόνια ονομάζεται «ελληνόφωνο ροκ», αποτέλεσμα μιας άτυπης διαμάχης (προς τέρψη των αφτιών μας) μεταξύ Ελληνικού και ξένου στίχου. Οι καλλιτέχνες που προτιμούν την Αγγλικό στίχο, υποστηρίζουν πως η προτίμηση τους είναι καθαρά θέμα ευκολίας (τραγουδούν ευκολότερα κάποιες νότες στα Αγγλικά), έκφρασης και μερικές φορές εμπορικότητας.