Όταν μια ταινία τρόμου διχάζει τόσο πολύ τον κόσμο και τους «κριτικούς» (θα μιλήσουμε γι’ αυτούς κάποια στιγμή), τότε πάντα μου κινεί το ενδιαφέρον. Γιατί πάντοτε σε αυτές τις περιπτώσεις (και όχι μόνο σε αυτές) η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση…
Το «13 Sins» είναι ένα «ιδιαίτερο» θρίλερ με εξίσου «ιδιαίτερα» κοινωνικά μηνύματα και ενδιαφέρουσες προεκτάσεις, που καταφέρνει γενικά να προβληματίσει. Πόσο καλά όμως τα καταφέρνει σαν ταινία;
Το εκνευριστικό, όταν με πιάνουν οι ανυπόφορες αϋπνίες μου, είναι ότι προσπαθώ να «δολοφονήσω» τον χρόνο μου με ότι παίζει αργά το βράδυ η τηλεόραση, με αποτέλεσμα η ανυπόφορη αϋπνία να οδηγεί στην ανυπόφορη βλακεία!
27 ολόκληρα χρόνια μετά το «Μπλε Μωρό» αλλά ο χρόνος μοιάζει πραγματικά να έχει σταματήσει. Δεν ξέρω αν ο Billyκατάφερε επιτέλους να ξεχάσει την Φανή, εγώ όμως σίγουρα όχι! Πως θα μπορούσα άλλωστε να την ξεχάσω…